ลิขิตฟ้าข้าขอเป็นชายา

การเผชิญหน้าครั้งแรก

ช่วงเวลาหลังจากการเข้าหอในคืนที่เงียบสงัด ฉินจิ่นหลงกลับมาเข้าสู่การปกครองบ้านเมืองตามปกติ แต่การที่ไป๋อวิ๋นเหอไม่เคยยอมรับตำแหน่งชายาของเขาอย่างเต็มใจกลับทำให้เขาคิดถึงเรื่องนี้บ่อยครั้ง โดยไม่รู้ตัว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเริ่มทวีความซับซ้อนขึ้นในทุกๆ วัน แม้จะไม่ได้พูดออกมา แต่ทั้งคู่ก็เริ่มสังเกตกันและกันมากขึ้น

หลายวันผ่านไป องค์ชายฉินจิ่นหลงกลับมาเยี่ยมบ้านหลังจากเสร็จงานราชการ ไป๋อวิ๋นเหอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะไม้ในห้องพระตำหนัก ในขณะที่มีข้าราชการระดับสูงนำเอกสารต่างๆ มาให้เซ็นอนุมัติ

“ท่านชาย” ข้าราชการคนหนึ่งคำนับไป๋อวิ๋นเหอเมื่อเห็นเขานั่งอยู่ “มีรายงานด่วนจากทางภาคเหนือครับ”

ไป๋อวิ๋นเหอพยักหน้าให้ข้าราชการคนดังกล่าว จากนั้นก็หันไปยังเอกสารที่เขารับมาในวันนี้ เมื่อเห็นหัวข้อเรื่องเกี่ยวกับภาคเหนือเขาก็แปลกใจเล็กน้อย

“มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นที่นั่น?” เสียงเขาดูสงบ แต่มือที่ถือปากกากลับยังกดมันแน่น

ข้าราชการอธิบายว่าในภาคเหนือเกิดการปะทะระหว่างทหารของราชสำนักกับกลุ่มกบฏที่พยายามจะก่อการจลาจลเพื่อแย่งชิงอำนาจ

“ไป๋อวิ๋นเหอ” เสียงของฉินจิ่นหลงดังขึ้นจากด้านหลัง “ข้าขอให้เจ้าช่วยพิจารณารายงานนี้ด้วย”

ไป๋อวิ๋นเหอเงยหน้าขึ้นทันที พบว่าฉินจิ่นหลงยืนอยู่ข้างๆ เขา รอยยิ้มเล็กๆ ขององค์ชายที่แฝงไปด้วยความสนใจทำให้ไป๋อวิ๋นเหอรู้สึกไม่คุ้นเคยนัก

“ฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไร?” เขาถามตรงๆ ไม่มีการหลบหลีก

“ข้าคิดว่าเจ้าควรเริ่มมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาของบ้านเมืองแล้ว” ฉินจิ่นหลงตอบอย่างเย็นชา “ถึงแม้เจ้าจะไม่เคยคิดว่าจะต้องเป็นส่วนหนึ่งในราชการ แต่ตอนนี้มันมีความจำเป็นแล้ว”

ไป๋อวิ๋นเหอรู้สึกท้อแท้ในตอนแรก แต่ก็รู้ว่าเขาไม่อาจหนีจากสถานการณ์นี้ไปได้ เขาเริ่มเปิดเอกสารในมืออย่างตั้งใจ และตัดสินใจลงมือทำสิ่งที่สามารถช่วยเหลือได้

“ข้าจะจัดการกับเรื่องนี้” ไป๋อวิ๋นเหอตอบ กลับมาสู่การมองโลกในแง่ดี แม้หัวใจจะไม่อยากทำตามที่ถูกกำหนดไว้ แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถยอมให้ตัวเองเป็นแค่ชายาที่รอการดูแลได้

ฉินจิ่นหลงมองไปยังไป๋อวิ๋นเหอด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยการพิจารณา เขาคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องแย่ที่ไป๋อวิ๋นเหอจะแสดงความสามารถในด้านการวางแผนหรือการปกครอง

“หากเจ้าต้องการช่วย ข้าจะสนับสนุน” เขากล่าวในที่สุด

การที่ทั้งสองคนเริ่มทำงานร่วมกันในช่วงเวลานั้นทำให้บรรยากาศในห้องนั้นเต็มไปด้วยการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและการหาทางออกสำหรับปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น การมีส่วนร่วมของไป๋อวิ๋นเหอทำให้ฉินจิ่นหลงเริ่มมองเขาในแง่ใหม่ ท่ามกลางความเย็นชาและการควบคุมอำนาจ เขารู้สึกว่าไป๋อวิ๋นเหอไม่ได้เป็นแค่ชายาของเขา แต่เป็นคนที่สามารถช่วยสร้างอนาคตที่ดีขึ้นสำหรับแผ่นดินนี้ได้

ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเริ่มเปลี่ยนแปลงจากการมองเห็นแค่ตำแหน่งที่ต้องยอมรับ ไป๋อวิ๋นเหอก็เริ่มเห็นองค์ชายในแง่มุมใหม่ แม้การแต่งงานนี้จะเป็นแค่ความรับผิดชอบ แต่การได้ร่วมงานกันในครั้งนี้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าความสัมพันธ์แค่เพียงในฐานะของสามีและภรรยา

“ข้าเชื่อว่า เราสามารถทำได้” ไป๋อวิ๋นเหอพูดเสียงหนักแน่น ขณะที่มองไปที่แผนที่การปะทะในภาคเหนือ

และในที่สุด พวกเขาทั้งสองก็เริ่มเดินทางไปสู่การเป็นพันธมิตรที่ไม่ใช่แค่ในเรื่องการเมือง แต่ยังเกี่ยวกับหัวใจที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นจากความเข้าใจและการทำงานร่วมกัน