ลิขิตฟ้าข้าขอเป็นชายา

การเลือกเส้นทางแห่งหัวใจ

ความสัมพันธ์ระหว่างฉินจิ่นหลงและไป๋อวิ๋นเหอยังคงอยู่ในจุดที่เต็มไปด้วยความสงสัยและความหวาดกลัว หลังจากการเปิดเผยความรู้สึกไปแล้ว ฉินจิ่นหลงรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้น ความกดดันจากการเป็นผู้นำและความรับผิดชอบที่แบกรับอยู่ ทำให้เขารู้สึกกลัวที่จะยอมรับความรักจากไป๋อวิ๋นเหอ แต่ลึกๆ ในใจ เขารู้ดีว่าความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่ชั่วข้ามคืน แต่มันเติบโตขึ้นมาอย่างค่อยเป็นค่อยไป ในการร่วมงาน การแบ่งปันทุกช่วงเวลาทั้งยามดีและยามร้าย

การตัดสินใจของฉินจิ่นหลงนั้นไม่ใช่แค่เกี่ยวกับการปกครอง แต่ยังเกี่ยวกับหัวใจที่กำลังท้าทายเส้นทางที่ไม่เคยคิดมาก่อน เขารู้ดีว่าหากจะเดินหน้าต่อไปในเส้นทางนี้ ความรักของพวกเขาจะต้องได้รับการยอมรับและเคารพจากคนรอบข้าง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่สามารถลืมความรับผิดชอบในการเป็นผู้นำของราชสำนักที่ต้องรักษาความสงบเรียบร้อยและความเป็นธรรม

ในวันหนึ่ง หลังจากการประชุมใหญ่เกี่ยวกับการปกครองในราชสำนัก ฉินจิ่นหลงเดินออกมาจากห้องประชุมอย่างเงียบๆ เขามองไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆหมอก ก่อนจะพบว่าไป๋อวิ๋นเหอกำลังรออยู่ในสวนสวยที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อไป๋อวิ๋นเหอเห็นฉินจิ่นหลงเดินเข้ามา ใบหน้าของเขายิ้มบางๆ และตรงเข้าหาเขาทันที “ท่านฉิน ข้าเห็นท่านเงียบไปจากที่ประชุม ข้าเป็นห่วง”

ฉินจิ่นหลงพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมองไปที่ดวงตาของไป๋อวิ๋นเหอที่เต็มไปด้วยความห่วงใย “ข้ากำลังคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่าง”

ไป๋อวิ๋นเหอหันมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ต้องการคำอธิบาย เขารู้ดีว่าเวลานี้ฉินจิ่นหลงกำลังต้องการความช่วยเหลือจากเขา “ท่านจะเลือกอะไร? เราจะเดินไปในทิศทางไหน?”

คำถามของไป๋อวิ๋นเหอทำให้ฉินจิ่นหลงรู้สึกหนักใจ เขารู้ว่าไป๋อวิ๋นเหอต้องการคำตอบจากเขา แต่คำตอบที่เขามีในตอนนี้ยังไม่สามารถให้ได้อย่างชัดเจน เพราะหัวใจของเขายังคงสับสนอยู่

“ข้า…” ฉินจิ่นหลงหยุดพูดและคิดก่อนจะพูดต่อ “ข้าไม่รู้ว่าเราควรจะเดินไปทางไหน แต่ข้ารู้ว่าเจ้าคือคนที่ข้าไว้ใจที่สุดในโลกนี้”

ไป๋อวิ๋นเหอหันไปมองเขาด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน “ท่านไม่ต้องรีบตัดสินใจ ข้าจะอยู่ข้างท่านไม่ว่าจะเป็นอย่างไร”

คำพูดของไป๋อวิ๋นเหอทำให้ฉินจิ่นหลงรู้สึกอบอุ่น และแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนได้ แต่ในที่สุด เขาก็รู้ว่าคำถามเกี่ยวกับความรักและความรับผิดชอบนั้น เขาจะต้องหาคำตอบในวันหนึ่งอย่างแน่นอน

“ข้า…” ฉินจิ่นหลงหยุดพูดอีกครั้ง เขามองไปที่ท้องฟ้า แล้วหันมามองไป๋อวิ๋นเหอ “ข้าไม่อยากให้เราเป็นเพียงแค่พันธมิตรที่เคียงข้างกันในราชสำนัก ข้าต้องการอะไรที่มากกว่านั้น แต่มันก็ยากที่จะแยกแยะว่าอะไรคือสิ่งที่ข้าต้องการจริงๆ”

ไป๋อวิ๋นเหอยิ้มบางๆ และยืนนิ่ง “ข้าเข้าใจ ข้าจะไม่เร่งรัดท่าน ท่านสามารถใช้เวลาในการคิดได้ แต่ข้าขอสัญญาว่า ข้าจะไม่ไปไหน”

ฉินจิ่นหลงยืนนิ่งอยู่อีกครู่ ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงแผ่ว “ข้าไม่รู้ว่าเราจะไปด้วยกันได้อย่างไร แต่ข้าสัญญาว่า เราจะหาทางร่วมเดินไปด้วยกัน”

ไป๋อวิ๋นเหอมองฉินจิ่นหลงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นคง “ข้ารอวันนั้น ข้าจะอยู่ข้างท่านจนกว่าเราจะหาคำตอบได้”

ทั้งสองยืนอยู่ในสวนสวยท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆ และความเงียบที่ล้อมรอบ แม้จะยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนสำหรับอนาคต แต่ในที่สุด พวกเขาก็ได้เรียนรู้ว่า บางครั้งการเลือกเส้นทางแห่งหัวใจไม่จำเป็นต้องมีคำตอบทันที แต่ต้องการเวลาและความเข้าใจที่ลึกซึ้งจากทั้งสองฝ่าย

การเดินทางของทั้งสองยังไม่จบสิ้น และทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า แม้เส้นทางข้างหน้าอาจจะยากลำบาก แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือการเดินไปข้างหน้า ด้วยการสนับสนุนและความรักที่พวกเขามีให้กัน