อ๊ะ!!!
ยังไม่ทันจะเดินไปถึงฉันก็เจอกับผู้ชายยืนเช็ดผมอยู่ในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างเอาไว้ เผยให้เห็นกล้ามอกที่กำยำ…ซิกแพคแน่น ๆ น่าหลงใหล….เขามันมามองฉันอย่างตกใจแต่ฉันตกใจยิ่งกว่า!
ม่านหมอก!!!
“นะ…นาย!”
“เธอเข้ามาทำอะไรในนี้? ไม่เห็นป้ายหรอว่าห้องผู้ชาย…” อะ…อะไรนะ ฉันลองนึกย้อนกลับไป ตอนที่อยู่หน้าห้องอีจีน่ามันยืนพิงกำแพง หึ…คงบังป้ายไว้ไม่ให้ฉันเห็นสินะ โง่จริงอีพริบ! โดนหลอกอีกแล้วกู!!
พอนึกได้ฉันก็เลยจะวิ่งกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เผอิญได้ยินเสียงคนคุยกันเดินมาทางนี้ มันเป็นเสียงของอีกริชซี่กำลังพูดอะไรสักอย่าง ม่านหมอกก็คงได้ยินเช่นกันเลยดึงฉันเข้าไปหลบอยู่ในล็อคเกอร์แล้วปิดประตูลง……
คงนึกภาพไม่ออกใช่มั้ยล่ะ….จะบอกให้ว่าตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในวงแขนม่านหมอกแบบแนมชิด ร่างกายเราสองคนมีแค่ผ้าขนหนูกั้นกลางเอาไว้เท่านั้น แม้ในล็อคเกอร์จะกว้างแต่มันแคบลงทันทีสำหรับคนสองคนที่ต้องม
