Rrrrr Rrrrr
เสียงรินโทนของม่านหมอกดังขึ้น มันดึงสติให้ฉันหันกลับมามองคนตรงหน้าอีกครั้ง เสียงเมโลดี้แบบนี้มันเป็นเสียงที่ฉันชอบใช้ตอนเรียนมัธยมนี่นา….แปลกดีนึกว่าจะมีใครใช้แล้วซะอีก
“อืม เข้าใจแล้ว” เขาตอบเพียงแค่สั้น ๆ แล้วก็วางสาย
ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาดี อ่าาาา แบบว่า….ฉันรู้สึกแปลก ๆ ที่คุยเรื่องส่วนตัวกับแฟนต่อหน้าบุคคลที่สาม คือใช่มันไม่ใช่เรื่องส่วนตัวของฉัน แต่เป็นเรื่องของพี่วายุ แล้วอีกอย่างแฟนฉันก็ถามอะไรที่ไม่ควรถามออกไปด้วย เลยไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง หรือกำลังคิดอะไรอยู่….
“เย็นนี้ไม่ต้องเข้าไปฟิตเนสนะ ฉันติดธุระ”
“อืม”
“มีเรียนอีกรึเปล่าเนี่ย แล้วจะไปไหนต่อ?”
“ไม่มีแล้ว แต่คงต้องกลับไปหาเบลล่ากับน้อยหน่าที่คณะน่ะ”
“งั้นเดี๋ยวเดินไปส่ง”
“มะ ไม่เป็นไร” สงสัยม่านหมอกจะไม่เข้าใจคำนี้ เพราะเขาเดินมาฉุดแขนฉันให้ลุกขึ้นยืน
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแฟนเธอจะว่าเอาได้ ถ้า
