“ฟังดูดีหนิ น่าสนใจดี”
“คุณหนูอยากลองบ่คะ เดี๋ยวพี่เอามาให้แผ่นนึง”
ฉันยังไม่ทันจะตอบอะไรพี่สาลี่ก็เดินดุ่ม ๆ เข้าไปที่ห้องส่วนตัว สักพักก็เดินออกมาพร้อมกับห่ออะไรบางอย่างในมือที่เป็นภาษาเกาหลี พี่สาลี่ยื่นมันให้กับฉัน…
“พี่ให้คุณหนูเอาไปลองค่ะ”
“เอ่อ…แล้วมันใช้ยังไงล่ะ” คือไม่ได้แอ็บนะ ไม่รู้จริง ๆ เค้าไม่เคยยย
“ข้างในมันจะเป็นแผ่นแบบบนหน้าพี่เด้อค่ะ แล้วก็จะมีน้ำเยิ้ม ๆ เป็นอะไรเซ้นท์ ๆ พี่ก็เรียกบ่เถือกค่ะ เอาเป็นว่าจุ่มให้มันชุ่ม ๆ แล้วก็แปบบนหน้าเว้นตา กับปากไว้ ง่าย ๆ ค่ะบ่ยากดอก”
ฉันพยักหน้ารับ “ขอบคุณนะพี่สาลี่ ไว้เดี๋ยวซื้อคืนให้”
“บ่เป็นหยังค๊า เล็กน้อย” พี่สาลี่เป็นแม่บ้านที่กินเงินเดือน แต่น้ำใจนี่กว้างขวางนักเพราะเธอเป็นคนที่ชอบเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เลยอยู่กับครอบครัวเราได้นาน
“งั้นเดี๋ยวฉันไปลองก่อนนะ ขอบคุณมาก ๆ” พูดจบฉันก็เดินขึ้นบันไดตรงมายังห้องนอน…
ฉันวางซองแผ่
