โป๊ก!
“แค่ก ๆ เห้ยเฮีย ตบทำไมเนี่ย” เฮียพลถึงกับข้าวติดคอรีบยกน้ำขึ้นมาดื่มเป็นการด่วน
“อย่าคิดว่าทำอะไรไม่มีใครรู้นะเว้ย โต ๆ ตู้ม ๆ”
พรวด! เฮียพลสำลักน้ำอีกรอบ ฉันไม่รู้ว่าเฮีย ๆ คุยอะไรกันดูเหมือนจะมีลับลมคมใน….
“อะไรเฮียเลอะเทอะ”
“เจ้าพันทำไมทำน้องแบบนั้นล่ะลูก” ม๊าดุเฮียพันเสียงเขียว แต่ก็เท่านั้นแหละฉันเห็นม๊าเอ็ดมาเป็นร้อยครั้งแต่เฮียก็ไม่เห็นเคยฟัง ยังคงเล่นแรงกับพี่น้องเสมอ ๆ
“ม๊าก็โอ๋แต่มันอ่ะ ผมน้อยใจแล้วนะ”
“คนที่น้อยใจน่าจะเป็นม๊ามากกว่านะเจ้าพัน ถ้าไม่บังคับให้กลับบ้านทุกวันอาทิตย์ม๊าคงไม่ได้เห็นหัวเราเลยมั้ง” เพราะเฮียพันเอาแต่ขลุกอยู่แต่คอนโด ม๊าเป็นห่วงเรื่องคุณภาพชีวิตเลยสั่งให้พี่ชายจอมสันโดษกลับบ้านทุกวันอาทิตย์
แม้ว่าม๊าพันเก้าจะดูเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ แต่ท่านก็ไม่ได้เลี้ยงลูกแบบฟรีสไตล์มากนักซึ่งก็ไม่ได้บีบให้อยู่ในกรอบจนเกินไป ทุกคนมีอิสระที่จะเลือกเดินในทางข
