บทที่2 เพิ่งเคยมีแฟน
1115 Words
“ยังเลยว่ะ พี่เขาอยู่โรงพยาบาลคงยุ่ง ๆ อยู่”
“ใช่หรอ? พี่วายุของแกไม่น่าไว้ใจสุด ๆ” น้อยหน่าขมวดคิ้วเข้ามากันอย่างสงสัย แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เธอพูดอะไรแบบนี้ เพราะตั้งแต่ฉันคบกับพี่วายุมานางก็คอยจ้องจับผิดตลอด
ถ้าลองนับดูฉันกับพี่วายุคบกันมาได้….เอ่อ….ประมาณ 8 เดือน เขามาขอคบตอนที่ฉันเพิ่งขึ้นปี 2 ใหม่ ๆ ตอนนั้นฉันดีใจมากเลย ในที่สุดก็มีวันที่ฉันเฝ้ารอมานาน พี่วายุเป็นคนที่หล่อและขาวมาก ๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาขอฉันเป็นแฟน แรก ๆ ฉันก็ไม่มั่นใจนักหรอกคือมันเหมือนความฝันน่ะ เขาอาจจะมาแกล้งฉันเล่น ๆ หรือหาอะไรสนุกฆ่าเวลา แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันมั่นใจมากขึ้นว่าเขาจริงจังกับฉัน พี่วายุไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงคนไหนให้ฉันต้องปวดหัว เขาเป็นสุภาพบุรุษดูแลฉันดีมาก ๆ
แต่คือฉันรู้สึกว่ามันยังไม่พอไง!
“เลิกไม่ไว้ใจพี่วายุสักทีเถอะน่า” ฉันบอกน้อยหน่าอย่างรำคาญใจ เหตุที่มันยังไม่มีแฟนก็เพราะว่าขี้ระแวงแบบนี้นี่แหละ ไม่รู้ตัวบ้างเล้ยย
“ไหนเล่ามาสิคะ วันนี้อะไรยังไง” อิสเบลล่าเปลี่ยนจากท่านั่งมานอนหันตะแคงข้างแทน
“ก็ดูหนัง ดูหนัง แล้วก็ดูหนัง….จบแค่นี้” ฉันกรอกตาขึ้นลงพร้อมถอนหายใจไปด้วย มันจะมีอะไรมากกว่านี้มั้ยนะถ้าฉันเลือกหนังถูกเรื่อง!
“ทำตามที่ฉันบอกรึเปล่ายะ อ๊ายน่ากลัวจังเลยค่ะ…อุ้ยพริบกลัวจังค่ะ” เบลล่าดัดจริตเสียงพร้อมทำท่ากระแดะ ๆ ใส่หมอนข้างไปด้วย ภาพที่เห็นมันอุบาทว์มากจนต้องเสตาไปมองทางอื่น
“เออทำหมดแล้ว”
“พี่วายุ…ไม่สักนิดเลยหรอ จะสุภาพบุรุษเกินไปละนะแหม” น้อยหน่านั่งกอดอกเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
“นี่ เอาซีม่ามั้ยคะชะนี เผื่อจะหายคัน”
“อีอิฐ อีบ้า! ไม่ได้คันขนาดนั้นเว้ย”
“เรียกอิฐเดี๋ยวแม่ตบคว่ำเลยอีนี่ อิสเบลล่าค่ะ…ดูปากกูนะคะ อิส-สะ-เบล-ล่า” อีเพื่อนตอแหลจีบปากจีบคอพูด เห็นแล้วฉันอยากจะเอาตีนไปสะกิดแต่ติดตรงที่ฉันแรงน้อยไม่สามารถทำให้มันสะเทือนได้
จริงที่ว่าฉันอยากจะให้พี่วายุปฏิบัติแบบคนเป็นแฟนกันบ้าง ไม่ได้ต้องการถึงขั้นลึกซึ้งอะไร…ก็แค่กอด จูบบ้างอะไรอย่างเนี่ยอ่ะเข้าใจมะ? รู้ว่าพี่เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ให้เกียรติผู้หญิง แต่รู้มั้ยว่าทุกครั้งที่ฉันเห็น ‘อัลญา’ กับแฟนเธอมายืนกอด จูบ ลูบ คลำกันหน้าบ้านมันทำให้ต่อมอิจฉาฉันทำงานอย่างแรง
อัลญาเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทป๊า เธออยู่ข้างบ้านฉันนี่เองแล้วเราก็เป็นเพื่อนกันด้วย แต่เพราะเรียนคนละคณะแล้วต่างคนต่างยุ่งเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ อัลกับฉันน่ะสไตล์ต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยล่ะ เพราะรายนั้นสวย เริ่ด เชิดตลอด แต่งตัวแต่งหน้าเก่ง คือแบบถ้าไปยืนเทียบด้วยนี่ ฉันเหมือนพวกแรงงานพม่าแต่อัลญาเหมือนสาวไฮโซ
“หรือแผนของอีเบลล่ามันดูจงใจยั่วเกินไปวะ พี่วายุเลยกลัวรึเปล่า” น้อยหน่าพยายามหาเหตุและผลมาอ้างอิงพฤติกรรมแฟนสุดที่รักของฉัน
“แหมหล่อน เขาเรียกจริตความเป็นผู้หญิงย่ะ ผู้ชายชอบเพศที่อ่อนหวาน ดูอ่อนแอน่าทะนุถนอม ควายถึกแบบอิพริบใครเขาจะมีอารมณ์ร่วม”
“ฉันก็ทำท่าอ่อนหวาน อ่อนแอใส่นะเว้ย ดู ๆ ดูชุดที่ใส่วันนี้สิ ออกจะผู้หญิ๊งผู้หญิง หวานจนน่าขนลุก” ฉันบอกพวกมันพร้อมกับลุกขึ้นยืนบนเตียงโชว์ชุดสวยที่ใส่ไปดูหนังกับพี่วายุ
“แกไปขุดชุดมาจากไหนวะ” น้อยหน่าถามด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ
“นี่เข้าใจคำว่าวินเทจมั้ยคะหล่อน มันใกล้กับคำว่าโบราณเพียงแค่เส้นกั้นบาง ๆ นะยะ”
“แกจะบอกว่าฉันวินเทจ….”
“ดอกกก โบราณค่ะ โบมากเอาชุดแม่มาใส่หรอไง” อีเบลล่ารู้ได้ไง!!!
ฉันก้มลงมองชุดตัวเอง มันเป็นเดรสสีเขียวอ่อนด้านบนเป็นแขนตุ๊กตาคอปกบัว ตรงกลางตัวมีกระดุมลายดอกไม้โง่ ๆ ติดไว้อย่างมิดชิด เดรสเป็นแบบเข้ารูปแต่จะบานตรงกระโปรงดูแล้วเหมือนที่นางเอกละครพีเรียดใส่เลย….แล้วคือชุดนี้เป็นชุดของม๊า ฉันแอบไปค้นมาในห้องเก็บของ
ก็แบบว่าเสื้อผ้าฉันยกเว้นกระโปรงนักศึกษาแล้ว ก็มีแต่กางเกงทั้งนั้นเลยเสื้อก็เป็นเสื้อยืด เดรสเดริสอะไรไม่มีกับเขาหรอก เพราะฉันไม่ชอบออกงานสังคมกับป๊าม๊าเลยไม่มีชุดสวยแบบผู้หญิงใส่
“ไงจ้ะพริบจมาน หาคุณชายพจน์เจอรึยัง ฮ่าๆๆๆ” อีน้อยกับอีเบลล่าพากันหัวเราะชอบใจ แทคมือเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ฉันทำเสียงจิ๊เจ๊าะใส่มันก่อนจะนั่งลงทำหน้ามุ่ย
“พวกแกก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอกน่า” ฉันจิกตามองพวกมันสองคนไล่ไปตัวแต่ศีรษะจนถึงลำตัว เบลล่าหน้าหนอนชอบใส่เสื้อรัดติ้วเพราะคิดว่ามันตัวเล็กเท่ามด ส่วนน้อยหน่าชอบฮิพฮอตสไตล์เสื้อตัวโคร่ง นี่ฉันคงผิดเองที่เลือกคบพวกมัน เทสต์แฟชั่นต่ำมาก
“แกกก เฮียพลขายังไม่กลับอีกหรอ” อิสเบลล่าเดินไปเปิดประตูห้องแล้วชะเง้อชะแง้ออกไปข้างนอก ตั้งแต่มาถึงมันก็เพ้อหาแต่เฮียของฉัน ก็นังเบลล่าน่ะปลื้มเฮียพลมาก ก.ไก่ ล้านตัว แต่ฉันว่ามันเข้าขั้นคลั่งไคล้อย่างหนักทุกครั้งที่ฉันชวนมาบ้าน มันจะดี๊ด๊าสุดฤทธิ์ แต่ขอโทษเถอะแม้พี่ชายสุดหล่อของฉันจะนอนบ้าน แต่น้อยครั้งมากที่มันจะได้เจอเฮีย
“เออใช่เฮียเรียนสัตวแพทย์นี่หว่า คงรับรู้ได้ว่าแกจะมาเลยยังไม่กลับ”
“อีพริบ! ฉันไม่ใช่หมานะยะ” ตุ๊ดอ้วนหันมาทำหน้าทำตาขว้างเท้าสะเอวใส่ นี่ถ้ามันแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยละก็ นึกว่านางยักษ์มาเอง
“หมูต่างหาก”
- Writer
