บทที่4 เทรนเนอร์สุดหล่อ
1086 Words
XL Fitness
ช่วยบอกทีว่านี่ฟิตเนสหรือโรงแรม 5 ดาว!!!
คือมันอลังวังเวอร์สุด ๆ โคตรโมเดิร์นอ่ะ ฉันชะโงกมองด้าน มันเป็นเต็มไปด้วยสีทองผสมดำในการตกแต่ง กำแพงมันดูเงา ๆ วาว ๆ เหมือนเป็นอลูมิเนียมมากกว่าฉาบปูน ด้านหน้าเคาเตอร์ที่รับสมัครนี่ทองอร่ามมากรามเมืองมาก
“แน่ใจนะว่านี่ฟิตเนส” ฉันหันไปถามน้อยหน่าอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“แกก็แหงนดูป้ายดู มันเขียนว่า ‘XL Fitness’ ชัดยัง” เออชัดมากตัวอักษรสีดำตัวเท่าควายแปะอยู่บนป้ายสีทอง
“โอ้ยตื่นเต้นอ่ะพวกมึง หนุ่มหล่อ ๆ ต้องเยอะแน่เลย” เบลล่าทำท่าดี๊ด๊าแต่ได้ข่าวว่าคนมาสมัครคือฉันนะ! “จะยืนโง่อีกนานมั้ยคะ เข้าไปสมัครเลยมานี่ตามมา ๆ”
เมื่อมันเห็นฉันยืนนิ่งเลยเดินนำเข้าไปด้านใน ก็แบบมันดูหรูมากไม่ได้กลัวเรื่องราคาหรอกนะ แต่กลัวขี้กากกินอ่ะมันไฮโซจนไม่กล้าเยื้องกายเข้าไป
“พี่คะ ขอใบสมัครชุดนึงค่ะ” ไม่ใช่เสียงฉันหรอกที่พูดเสียงอีกะเทยอ้วนต่างหาก มันดัดจริตทำเสียงเล็กเสียงน้อยอ่อยพี่พนักงานรูปหล่อที่หน้าเคาเตอร์
“ครับผม” เบลล่าแทบจะกรี๊ดออกมาเมื่อหนุ่มพนักงานตี๋หล่อยื่นใบสมัครให้พร้อมกับยิ้มชวนฝันให้หล่อน
“กรอกตรงนี้ได้มั้ยเค๊อะ มองพี่ไปเขียนไป อ๊ะ ฟินสุด ๆ อ่า”
“อีเบลล่า ได้ข่าวว่ามึงมาเป็นเพื่อนกูนะ?” ฉันหันไปกระซิบมันเบา ๆ
ในพจนานุกรมของอีนี่มันไม่เคยมีคำว่า ‘ยางอาย’ แม้พี่พนักงานจะไม่ได้พูดอะไรออกมาเอาแต่ยิ้มท่าเดียว แต่คือฉันก็อายป่ะวะ มีเพื่อนเป็นมนุษย์ตุ๊ดสุดหื่น ความจริงฉันน่าจะชินได้แล้วใช่มั้ย….แต่ไม่หรอกหน้าฉันยังมียางอยู่ อายเป็นอะไรเป็นเอ้ออ
ฉันคว้าแผ่นกระดาษมาจากมือนังเบลล่า แล้วหาที่ว่าง ๆ กรอกตรงหน้าเคาเตอร์นี่แหละ ขี้เกียจเดินไปนั่งที่โต๊ะเขียนเสร็จจะได้ยื่นเลยสะดวกดี
“โอ้ยๆๆ หล่อมาก หล่อน้ำเดินเลยแก” อยู่ดี ๆ ต่อมแรดของอิเบลล่าก็ทำงานอีกครั้ง เหมือนว่ามีพนักงานชายคนหนึ่งเดินมาเข้ามาในเคาเตอร์ กำลังก้มหาอะไรสักอย่าง ซึ่งฉันก็ไม่ได้สนใจมองเพราะกำลังกรอกข้อมูลอยู่
“เออหล่อจริงว่ะ นี่แหละพ่อของลูก” คราวนี้เป็นอีน้อยที่เพ้อขึ้นมาอีกคน ฉันเลยชักอยากจะเห็นแบบจริง ๆ จัง ๆ ขึ้นมาซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เขาคนนั้นโผล่หน้าขึ้นมาพอดี
มนุษย์ชายผู้มีใบหน้างดงามราวปะติมากรรมชั้นเอก ใบหน้าหวานหล่อเหลาเหมือนหลุดมาจากภาพวาด ฉันเห็นแสงเรืองรองที่ออกมาจากตัวมันเป็นออร่าที่เจิดจ้าจนฉันต้องหรี่ตาลง ดวงตาคมมนที่เหมือนจะมองทะลุได้ทุกสิ่ง จมูกโด่งรั้นที่น่าจะผ่านมีดหมอมาแล้ว ริมฝีปากได้รูปสีแดงระเรื่อเหมือนผู้หญิง ทั้งหมดทั้งมวลบนใบหน้ามันช่างเหมาะเจาะลงตัว….แต่เดี๋ยวนะ ทำไมรู้สึกคุ้น ๆ ชอบกล….
คุ้นเหมือนเคยเจอกันมาก่อน….ตอนไหนน๊า? น่าจะเป็นมัธยมปลาย…ใช่ ๆ ตอนนั้นในห้องเรียน…พักเที่ยง แล้วก็….เห้ย!!! ชัดเลย!!
“นาย…!!” ฉันตะโกนเรียกและชี้มือออกไปทำให้เขาหันมามองอย่าง งงๆ
“อะไรอีพริบแกรู้จักหรอ?” เบลล่ารีบหันมาสะกิดถามฉันอย่างตื่นเต้น
“เอ่อ..ปะ เปล่า”
“เอ้าแล้วแกเรียกเขาทำไมอ่ะ”
“กะ ก็…เทรนเนอร์ไง เลือกคนนี้เป็นเทรนเนอร์” ฉันลดมือมาเกาท้ายทอยอย่างเก้อ ๆ เมื่อเห็นว่าเขายังมองมาอยู่
“แหมม อีดอกไวเชียว แรดเงียบเหมือนกันนะคะคุณเพื่อน”
“อีอิด! พูดดังทำไมเนี่ย” ไม่รู้เขาจะได้ยินมั้ย แต่ที่ฉันเลือกหมอนี่มันก็มีเหตุผลนะ ไม่ใช่เพราะหล่อหรอกโถ่!
ย้อนไปเมื่อสมัยฉันยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย วันที่แสงแดดอ่อน ๆ ลอดเข้ามาทางช่องประตู เขาคนนั้นยืนกอดอกพิงประตูท่ามกลางแสงที่เจิดจ้า
‘กรี๊ดดดด รุ่นพี่ให้จดหมายรักหนูหรอ’
เพื่อนชายใจหญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันส่งเสียงวี๊ดว๊าย เมื่อเธอหยิบจดหมายรักที่อยู่ใต้โต๊ะออกมา ตอนนั้นในห้องเต็มไปด้วยเสียงฮือฮาของเพื่อนร่วมชั้น ผู้ชายคนนั้นเซเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินหนีไปด้วยความเขินอาย จากวันนั้นก็กลายเป็นทอล์ก ออฟ เดอะทาวน์ไปทั่วโรงเรียน รุ่นพี่สุดฮอต ‘ม่านหมอก’ เป็นเกย์!
และเขาก็คือคนที่อยู่หน้าฉันตอนนี้ไง!!
“โอ้ยอีนี่ อิสเบลล่าค่ะ มาอิดเอิดไรแถวนี้ เดี๋ยวแม่ตบคว่ำเลย!”
“ไม่เรียกสะอิดสะเอียนก็บุญเท่าไหร่แล้ว”
“เอ่อ กรอกเสร็จแล้วใช่มั้ย?” ระหว่างที่ฉันกับนังเบลล่ากำลังเถียงกันเบา ๆ ไปมาเขาก็ถามแทรกขึ้น
“อะ อ่อ อืม แล้วตกลงฉันจ้างนายเป็นเทรนเนอร์ได้ใช่ป่ะ” เลือกคนที่เคยเห็นหน้ามาก่อน ก็ดีกว่าคนที่ไม่เคยรู้จักเลย อีกอย่างคือม่านหมอกเป็นเกย์ด้วย คงไม่ต้องกังวลอะไรมากเพราะยังไงเขาคงไม่คิดชอบฉันขึ้นมาหรอก
“เอ่อคนนี้…”
“ได้สิ ฉันจะเป็นเทรนเนอร์ให้เธอเอง” ไม่รู้ว่าพี่พนักงานผู้ชายคนข้าง ๆ จะพูดอะไรเพราะเขาพูดขัดขึ้นมา สงสัยเป็นพวกคลื่นแทรกคลื่นซ้อน ชอบแย่งพูด
“แล้วต้องไงบ้างอ่ะ”
“ชำระเงินด้านนู้นก็เรียบร้อย อ่อเธอสามารถพาผู้ติดตามเข้ามาได้สองคนนะ” พูดเสร็จฉันก็เห็นตานี่ยิ้มหวานขยิบตาให้เพื่อนทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉัน
“เลอค่าที่สุดเลยแกรร ขอบคุณนะคะพี่สุดหล่อ” อีกะเทยอ้วนยืนสะดีดสะดิ้งจนไขมันที่พุงกระเพื่อมไปมา
“พี่ชื่อม่านหมอกครับ”
“อุ้ย หนูอยากเข้าไปหลงอยู่ในนั้นจัง ฮ่าๆ” ฉันกรอกตาขึ้นลงอย่างเอือมระอาในความร่านของคุณเพื่อน นางอ่อยได้ทุกที่ทุกสถานการณ์โดยไม่เคยดูหนังหน้าตัวเองเลยว่าคู่ควรมั้ย แต่ก็ไม่แน่หรอกบางทีม่านหมอกอาจจะชอบของแปลกอะไรแบบนี้
- Writer
