ค่ำคืนแห่งการยกพวกเข่นฆ่าสังหารปิดฉากลง พร้อมสายฝนที่ตกกระหน่ำคล้ายชำระล้างความชั่วร้ายให้หมดสิ้นไปก็เริ่มหยุดซาลงเช่นกัน ท้องฟ้ากลับมาใสสว่างอีกครั้งเห็นแสงร่ำไรสีขาวจับขอบฟ้าไกล
หลิวซีนั่งพิงผนังหลับอย่างอ่อนเพลีย หลังจากกลับมาจากรักษาทหารบาดเจ็บ แล้วพบว่าเซียวชงอวี้มีอาการไข้ขึ้น จากพิษบาดแผล ใบหน้าแดงก่ำ ตัวร้อนจี๋ อาการหนักกว่าครั้งก่อน
ยามมีไข้ ใบหน้าเดิมซีดขาวกลับมาแดง ทั้งร่างกายยังร้อนผ่าว นางต้องเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาด ๆ เช็ดใบหน้าแขนขาเนื้อตัวส่วนที่ไม่มีบาดแผล เพื่อช่วยลดความร้อนในตัวลง
เซียวชงอวี้นอนคว่ำไม่อยากให้กระทบบาดแผลที่แผ่นหลัง เสี้ยวหน้าด้านข้างอิดโรย เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวด คิ้วขมวดแน่น ลืมตาตื่น ลุกมานั่งห้อยขาริมเตียง
มองภาพตรงหน้า พลางทอดถอนใจ ไม่ใช่สาวงามนอนหลับตามรูปวาดของจิตรกรเลื่องชื่อ แต่เป็นเด็กสาวหน้าตาซีดเซียว แฝงความอ่อนล้าเหน็ดเหนื่อย ทั้งนอนน้ำลายไหล
