ค่ำคืนอันเงียบสงัด ปรากฏกลุ่มเมฆดำลอยหนาทึบปิดบังแผ่นฟ้าไปกว่าครึ่ง กลบรัศมีแสงจันทร์ให้หม่นหมองลงไป คล้ายพายุฝนใกล้จะมาเยือนเต็มที
ริมฝั่งลำธารเสียงน้ำตกดัง “ซ่า ๆ ” สาดซัดกระทบเบื้องล่างไม่ขาดสาย เงาต้นไม้โยกไหวไปมาตามแรงลม
เงาร่างสูงใหญ่ของเซียวชงอวี้ ปกคลุมร่างบางของหลิวซีไปจนมิด
หญิงสาวยกมือผลักดันหน้าอกแข็งแกร่งให้ถอยออกห่าง ความร้อนในกายของบุรุษเจือกลิ่นเฉินเซียงผสมกลิ่นยา คล้ายจะส่งผลคุกคามต่อความรู้สึกของนางให้ระแวดระวังเป็นพิเศษ ยิ่งความเยือกเย็นของสายน้ำรอบกายยิ่งทำให้ร่างบางหนาวสั่นสะท้าน ริมฝีปากซีดเซียว
“ท่านแม่ทัพเราอาจมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ท่านไม่เข้าใจตรงไหนถามออกมาเลยดีกว่า”
หลิวซีพยายามสงบใจ ถามอย่างใจเย็นเรื่องราวย่อมมีที่มาที่ไป เซียวชงอวี้คล้ายมิใช่คนไม่มีเหตุผล
“หากสหายเจ้าอยู่แถวนี้จริง ป่านนี้จินเช่อคงจับตัวกลับมาแล้ว มีอยู่สองอย่างที่ข้าคิดสงสัย อย่างแรกเป็นแ
