ในเวลาเดียวกันหลังฉากกั้นแบ่งเป็นห้องนอน
เซียวชงอวี้นั่งบนเตียงห้อยเท้า ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นมัดกล้ามแน่นหนั่นกับหน้าท้องเป็นลอนงามได้รูป ปล่อยให้หลิวซีตรวจดูอาการบาดแผลเดิม
หญิงสาวแกะผ้าพันแผลออก มองดูบาดแผลที่สมานตัวดีขึ้น เขาคงรู้สึกคันมากจนอยากเกาเป็นแน่ “ท่านต้องการยาแก้คันหรือไม่”
“ยาสมุนไพรข้ามีหมดทุกอย่าง”
“อ๋อ ข้าลืมไปเลย ท่านต้องมียาดีจากในวังหลวง หรือไม่อาจารย์ข้าคงให้มาหมดแล้ว”
หลิวซีเปิดขวดโรยผงยาใส่แผล หยิบผ้าผืนใหม่มาพันให้ “อาการพิษยังกำเริบอยู่อีกไหม”
“ความจริงเจ้าอยากมาดูว่าข้าจะมีบาดแผลเพิ่มขึ้นมากกว่ากระมัง”
หลิวซีลอบเหงื่อตกในใจ ไม่คิดว่าเขาจะคาดการณ์ได้ถูก
“ข่าวของท่านคนทั้งค่ายต่างก็รู้ หากข้าไม่รู้เลยจะกลายเป็นคนตกข่าวล่ะซิ” หญิงสาวยิ้มตอบ ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ ทั้งยอมรับอย่างไม่ปิดบัง
เซียวชงอวี้นิ่งมองตาคู่นั้น ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น
ได้ยินเสียงพ
