เมื่อเข้ามาในหอสุรา พวกนางโชคดีบังเอิญได้ห้องส่วนตัวที่ว่างลงเหลือเพียงห้องเดียว
พลิกม่านเดินเข้ามาในห้องเห็นผนังกั้นซ้ายขวาแบ่งห้อง ขั้นไว้เพียงม่านลูกปัดร้อยสายทิ้งตัวลงมาถี่ยิบเพียงเท่านั้น ไม่อาจปิดกั้นเสียงที่ดังมาจากสองฟากข้างได้เลย
แต่ในเมื่อมาแล้ว ทั้งสองก็ไม่ใส่ใจอะไรเพียงไล่ดูรายการอาหาร แล้วเลือกมาสองสามอย่าง ทั้งสั่งสุรามาหนึ่งกา
แว่วเสียงผู้คนวิพากษ์วิจารณ์อย่างออกรสออกชาติ ถึงเรื่องการประกวดโคมไฟที่เพิ่งจบลงไม่นาน หัวข้อร้อนแรงในวงสุราย่อมหนีไม่พ้นเรื่องนี้
“เจ้าทนฟังได้หรือไม่” หลิวซีถามด้วยความเป็นห่วง
“ทำไมจะไม่ได้เล่า ยามอยู่ในวังมีการจัดแข่งขันกระชับมิตรเล็ก ๆ ปกติพวกเราก็มีแพ้มีชนะใช่ว่าจะไม่เคยผ่าน หากฝ่ายตรงข้ามชนะชอบพูดจาวางโตเป็นเดือน กว่าพวกเราจะได้ทีโอ้อวดกลับคืนไปบ้างเป็นเดือน ๆ เช่นกัน ฮาฮา” หลันฮวาหัวเราะพลางเบ้ปาก “ใครจะสนเรื่องเล็กน้อยกัน”
“หรือเจ้ากัง
