Flashback 7- Dark side
1449 Words
"What the hell are you thinking huh!" angil ni Miggy after ihagis sa kandungan niya ang isang P.E t-shirt. Napahawak naman siya sa uniform na suot niya na bukas ang mga betones at may bahid na dugo.
"Mag palit ka na kukuha lang ako ng kit." ani Miggy sabay talikod wala naman imik na tuluyan ng hinubad niya ang uniform niya habang wala si Miggy napabuga siya ng hangin. Nagulat pa si Kenneth ng biglang bumalik si Miggy na may dala ng isang bag ng 1st aid kit. Bigla naman nayakap ni Kenneth ang sarili ng malapit si Miggy na inis na hinablot pa sa kanya ang t-shirt na isusuot sana niya.
"Kung makatakip ka akala mo naman may itatago ka." inis na wika ni Miggy.
"Babae pa rin ako." halos pabulong na sagot ni Kenneth.
"Oo babaeng walang dede."
"Meron naman maliit pa lang." nahihiya pang reklamo ni Kenneth na napataas bigla ng tingin kay Miggy ng ito na mismo ang mag suot sa kanya ng damit.
"Ikaw na ba si Darna ngayon huh?" tanong pa ni Miggy na ikinailing ni Kenneth.
"O baka naman nakagat ka ng isang radioactive na gorilla kaya masyado kang matapang at bingga mo nanaman ang grupo ni Drex."
"Nagkamali lang ako ng lugar na napuntahan, I was looking for my brother sabi ng mga schoolmate natin kasama daw ni Drex."
"Are you really stupid? Tingin mo sasama ang kapatid mo sa mga yun. Gago ang kapatid mo pero hindi tanga," angil pa nito ng matapos siyang bihisan. Kinuha naman nito ang ballpen sa may bulsa ng uniform na suot nito at napasinghap pa siya ng kulang na lang yakapin siya ng itali nito ang buhok niya gamit ang ballpen nito na ikinagulat niya. Hindi niya inasahan na marunong itong mag tali ng buhok ng isang babae.
"Nag cutting class ang kapatid mo umakyat siya sa bakod at madalas niyang gawin yun. Babalik lang kapag uwian na." ani Miggy na binuksan ang 1st aid kit he snapped, pouring antiseptic onto a cotton pad.
"You headbutted Drex Galeno are you f*cking serious?" He reached up, cupped her chin—not roughly, but firm enough to make her look at him—and started cleaning the wound above her brow. Napatitig naman si Kenneth sa guwapong mukha ni Miggy, nag simulang kumabog ang dibdib niya kahit masakit at mahapdi ang ginagawa nito sa sugat niya parang wala siyang nararamdaman sakit. Kanina lang nagkikirutan ang noo at tuhod niya at gusto na niyang maiyak nanaman sa sakit pero ngayon pakiramdam niya na manhid na katawan niya at puso na lang niya ang nag fufunction sa mga oras na ito at nag mamalfunction pa.
"You didn’t saw what he did—”
"I don’t need to see it," angil pa nito na ikinangiwi naman ni Kenneth ng dumiin ang bulak sa sugat niya at parang gusto niyang maiyak nanaman from the sting of alcohol, from embarrassment, from... everything. Juan Miguel saw the tears but said nothing.
Instead, he pressed the cotton against her wound again—this time, gentler.
"Why didn’t you run? Why the hell did you fight back like that?" tanong ni Juan Miguel sa mahina ng tinig na humila ng upuan at bahagyang itinaas ang palda niya para tingnan ang sugat sa tuhod na iyon naman ang nilinis nito.
"Because… I simple can't madami sila and fighting back is the only way out." mahinang sagot ni Kenneth habang naka yuko na nakatingin kay Miggy. That stopped for a moment, he froze mid-motion. Nang tumaas ang tingin nito sa kanya agaad nanaman siyang umiwas ng tingin dito. It wasn’t with judgment—it was with something softer something dangerous, understanding. He stood, walked a few steps away, saka bumuga ng hangin.
"Even if Adam’s a mess."
"Don't associate yourself to him as much as possible, lalaki ang kapatid mo at alam niya ang ginagawa niya choice niya yun. You’re not him. You never were." mariin na wika ni Miggy.
"But if you keep being this stupid, they’ll make you believe you are." Hindi naman naka-imik si Kenneth, paglapit naman ni Miggy may dala na itong isang bandage saka maingat na inilagay sa tuhod niya.
"There are no mayor’s sons here, Kenneth. No ambassador’s daughters. No saints. No golden names," usal pa ni Juan Miguel.
"In Prestige school, everything has a price. Everything’s for sale, the more powerful you are, the louder your silence. The quieter you are, the cleaner your record. That’s the rule." Then he looked her dead in the eye—sharp, deadly calm bago muling tumayo.
"Don’t be stupid again." bumuga ng hangin si Kenneth na tumango. Not because she agreed with everything but because, for the first time, someone told her how this world actually worked. It wasn’t fair, It wasn’t kind but it was real. And Juan Miguel Razon?
He was the only one willing to show her the truth.
"Kung nahihirapan ka dito, mag drop out ka nalang."
"Huh!"
"Hindi ka na titigilan ng Drex na yun tiyak aabangan ka na sa bawat oras na mag-iisa ka. Tingin mo maiiwasan mo sila after ng ginawa mo?"
"Pero transferee na din ako dito." sagot niya pero ang totoo ayaw niyang umalis dahil
"At gusto ko din maka graduate ng tahimik." tugon naman nito na hindi niya alam ang connect.
"Halika na ihahatid kotse n'yo." lumapit pa ito sa kanya saka hinawakan siya sa bewang at baliwala na ibinaba sa mesa kung saan siya nito iniupo kanina. Nauna na itong maglakad palabas napamura pa ito ng mapatingin sa nasirang pinto sabay lingon sa kanya na paika-ika na naglakad.
"Kaya ka ba pumasok dito alam mong nandito ako?" tanong pa nito na nakasimangot. Mabilis siyang umiling na huminto sa paglalakad habang yakap ang uniform niya na hinubad.
"Hinahabol nila ako at malapit na nila akong maabutan kaya napapasok na lang ako dito." huminga ito ng malalim bago muling naglakad na papalayo. Nang lumingon si Miggy may isang dipa na ang layo nila iniintay niyang mag sabi ito na intayin ito pero hindi ito nag sasalita kaya na iirita na bumalik siya sa bago tamalikod sa natigilan na nadalaga lalo na ng tumuwad siya ng bahagya sa harapan nito. Nang hindi kumibo ang dalaga lumingon naman si Miggy,
"Sumakay ka na bilisan mo, hindi ako palaging mabait at gentleman. Masakit pa rin ang balikat ko nung buhatin kita the other day kay sa likod na lang muna kita sumakat, bilisan mo na wag ka ng mag-inarte."
"Pero kasi—Teka!" gulat na bulalas ni Kenneth ng biglang hilahin ni Miggy ang braso niya sa balikat nito at walang kaingat-ingat na binuhat siya. Medyo na patili pa siya ng mahina at napadaing ng mabend ang tuhod niya.
"Sorry." usal nito ng ayusin ang pag kakapasan niya sa likod nito. Wala na din siyang nagawa kundi yumakap sa leeg nito pero bigla siyang nakaramdam ng hiya ng makitang nakatingin sa kanila ang mga studyante na nakatingin sa kanila.
"Yumuko ka na lang kung nahihiya ka." utos ni Miggy kaya naman mabilis na nga siyang yumuko at itinago ang mukha sa leeg nito.
"May dede ka pala." napangiti naman si Miggy na napangibit ng kurutin siya ng dalaga sa dibdib.
"Kala ko dalawa ang likod mo, mali pala ako."
"Baba mo na ako." biglang usal ni Kenneth na pulang-pula na ang mukha dahil sa hiya at inis na rin dahil hindi niya inaasahan na mag bibiro ng ganun si Miggy.
"Mimay!" bulalas naman ni Adam na mabilis na napatakbo ng makita siyang buhat ni Miggy. Pagkakita sa kapatid bigla na lang nakaramdam si Kenneth ng pagkahabag sa sarili kaya kahit masakit ang tuhod niya napatalon siya pababa ng likod nito saka nag mamadaling na hubad ang suot na leather shoes habang malakas na umiiyak na pinag papalo sa kapatid nitong hindi naman tumitinag na nakatingin kay Juan Miguel.
"Napahamak ako ng dahil sa'yo, muntik na ako ma ra*e ni Drex dahil sa kagaguhan mo. Isusumbong na talaga kita kay Daddy at Mommy sumosobra ka na! Sumosobra ka na!" para naman batang sigaw ni Kenneth na sakto naman lumapit ang driver nila na inawat si Kenneth at nag-aalalang napatingin sa hitsura ng dalaga na inalalayan ng makapasok sa backseat ng sasakyan.
"Totoo ba ang sinabi ni Mimay?"
"Bakit igaganti mo?" malamig na tanong ni Miggy na naka pamulsa.
"Oo at Hindi lang ang sagot." tugon naman ni Adam.
"Kung ano man ang iniisip mo, forget it! Tigilan mo na ang pang dadamay sa Ate mo." ani Miggy sabay talikod at dinukot ang cellphone sa bulsa.
"Kunin n'yo ang grupo ni Drex! Silang lahat ... dalhin n'yo sa akin ngayon na." utos ni Miggy sa kausap sa phone.
- Writer
