Never meant to meet again...
1644 Words
Napamura naman si Onemig na napatingin sa flight attendant na lumabas mula sa cockpit at nag hi-hysterical at punong-puno ng dugo ang suot nitong damit. He manages to turned down the hijacker pero hindi niya kayang alisin ang bomba sa katawan ng isang lalaki. Hindi niya alam kung alin wire ang puputulin niya para tumigil ang countdown ng bomba na meron lang 45 minutes na natitira.
"The pilot and co-pilot are both hit. There's no one left to fly the plane—we're all going to die!" sigaw pa ng flight attendant lalo na ng biglang umugtol ang lipad ng eroplano kaya nag sigawan ang lahat at nag simula ng mag-iyakan ang lahat.
"I can fly." tugon ni Onemig na mabilis na lumapit sa stewardes na ikinagulat ng mga mayayaman negosyante na kasama niya sa first class section na yun.
"Are you fu*king kidding me!" bulalas pa ng isang matandang lalaking naroon na bakas ang pag-aalinlangan at takot sa mata nito at ganun din ang lahat.
"I trained on simulators. I've done hundreds of hours. I just—I need help getting in." wika ni Onemig na puno ng kumpiyansa.
"You said you can fly?" sabay-sabay na napalingon ang lahat kay Ivan na duguan ang braso na may tama din ng bala habang papalapit kay Onemig.
"Ivan." usal pa niya na ikinagulat naman ni Ivan ng hubadin ni Onemig ang suot nitong hoody at makilala nila ang isa't-isa.
"Miggy!" napamurang usal ni Ivan ng makilala ang kapatid ni Raine ngayon alam na niya kung bakit parang puro kamalasan ang flight niya may kasama pala siya sa airplane na may literal na balat sa puwet.
"You said you can fly?"
"Yes!"
"Then let’s save this damn big bird." wika ni Ivan na nauna nag pumasok sa cockfit na saglit munang tiningnan ang lalaking meron bomba na nakasuot sa katawan saka kinarkula ang oras kung kakayanin pa. Sabay tingin sa rilo aabot pa siya kung maayos nilang ma ilaland ang eroplano.
Sa loob ng cockpit naroon ang dalawang piloto na duguan pero humihinga pa may tama na din ng baka ang engine ng eroplano kaya napamura sila parehas ni Ivan ng makita ang butas na engine controller pero kailangan nilang magkatatag. Hindi lang buhay nila ang na nganganib kundi daang-daang tao na sakay ng eroplano na yun.
"Let's go home." wika pa ni Ivan na naupo na sa upuan ng co-pilot at si Onemig naman ay sa upuan na ng piloto sabay buga muna ng malalim na hininga saka dahan-dahan niyang ginagalaw ang mga kontrol. Nag-crackle ang radyo na agad naman nilang narinig ang sinabi ng air traffic controller.
"PacificAero 94625, do you copy? You're off course. Identify." napalunok si Onemig ng marinig ang boses ng babae sa radyo.
"This is an emergency—Pilots down. Hijack neutralized. Passenger taking control. Name’s Juan Miguel Razon and Ivan McBright. Put us through to Manila Tower. We’re bringing big bird home." sagot ni Onemig na saglit na hindi nakasagot ang nasa kabilang linya na kilalang kila na ni Onenig ang boses at pakiramdam niya nakilala din siya ng air traffic controller kaya bigla itong natigilan.
"PacificAero 94625, you are cleared for Runway 06. Wind 030 at 4. Continue approach. Do you require any assistance?" agad naman si Ivan ang sumagot at binigay ang mga numero ng mga sugatan at isang lalaking may time bomb na suot at maging lagay ng eroplano.
"Copy that PacificAero 94625. We acknowledge multiple casualties and a confirmed explosive threat. You are now on emergency frequency. Maintain present heading. Descend to Flight Level 150. We're clearing all airspace for you. Emergency services and bomb squad will be waiting on the ground. We are preparing immediate runway access. Say souls on board, fuel remaining, and nature of injuries." matatag na wika ng babae sa linya at hindi napigilan ni Onemig ang mapangiti kahit nasa panganib na ang buhay nila. Hearing her voice again make his heart calm.
"Please help us to land this plane safe and sound, B2." wika ni Onemig na ikinalingon ni Ivan na salubong ang kilay, na halatang nag tataka sa sinabi niya pero hindi naman na nagtanong.
"Copy that, PacificAero 94625. You're not alone. We’ll get you down safe, I promise. Turn heading 1-2-0, descend to 3,000 feet. You're clear for Runway 06. Emergency crews are standing by. Just focus—we’re with you all the way, B1." sagot naman ng ATC sa kabilang side ng radyo na muling ikinangit ni Onemig dahil tama nga siya nakilala din siya ni Kenneth.
After ng ilang minuto nakita na nila ang landing driveway ng airport na malinis na at inaabangan na ang pag emergency landing nila kaya naman pare-pareho na silang nakahinga. Ngunit muli silang napamura ng ayaw mag response ng isang unahan gulong ng eroplano at mukhang iyon ang nadamage ng tinamaan ng bala ng baril. Agad na ni radio ni Onemig ang problema nila hindi siya gamay sa mga ganun scenario pero alam niyang kailangan niyang unahin na ilanding ang hulihang bahagi ng eroplano bago niya pasasadsadin ang unahan pero malaki ang chance na sila ni Ivan ang mapahamak at mainjury.
Ngunit napamura sila ni Ivan ng makita ang isang sasakyan na halos parang langgam lang sa paningin nila ang mabilis na tumawid sa gitna ng runway ng eroplano.
"F**k! Avery," galit na sigaw ni Ivan na ikinalingon ni Onemig sa katabi na kaibigan ng ate niya.
"Avery? as in my cousin?"
"Damn it!" gigil na sigaw ni Ivan.
"Tanga talaga kahit kelan, mag susuicide na din ba siya." wika ni Onemig habang kita ang fire truck na mabili na tumatakbo sa runway ng bigla niyang na isip kung anong balak ni Avery kung bakit ito biglang sumulpot roon. She planning to be their wheel sa landing.
"Nice try Avery." usal ni Onemig.
"What do you mean." muling nag radio si Kenneth sa kanila na mukha tulad niya na hulaan din ang plano ng truck na nasa runway.
"I can help you land this plane... but after this, you’re no one to me again. Copy?" wika ni kenneth.
"Copy. But let me land... so I can try to change that." tugon naman ni Onemig na may ngiti sa labi saka nag focus na sa pag hawak sa manibela ng eroplano dahil it's a matter of perfect timing dahil kung magkakamali sila ni Avery, si Avery ang unang mag gogoodbye Philippines at magiging kuwento sa kanila.
Malakas na napamura si Ivan ng maramdaman nila ang paglapat ng unahan ng eroplano at pagutol nila ng maayos na na salo ni Avery ang unahan ng eroplano kaya naman malakas na silang napasigaw ni Onemig ng mag touch down na sila sa runway habang nasa ilalim nila ang fire truck. Malalagot talaga sa kanya si Avery pag baba nila somosobra masyado ang katapangan nito.
-
-
-
-
Bahagyang gumewang ang manibela ng truck ng tuluyan na bumagsak ang unahan ng eroplano sa ibabaw ng firetruck na dala niya pero tinigasan niya ang hawakan sa manibela kaya malakas na napasigaw si Avery sa tuwa at hindi niya napigilan ang mapaiyak ng magawa niya ng tama ang naisip niyang paraan na mag liligtas sa eroplano kung saan sakay ang lalaking pinakamamahal niya. Ang truck ang nag silbing unahang gulong ng eroplano hanggang sa unti-unti nag huminto ang takbo nun.
Matagal tagal na din wala siya sa action scene pero heto at nag paka hero nanaman siya lagot nanaman siya kay Ivan. Agad naman siyang tinulungan ng mga airport police na bumaba ng truck. At dinala sa isang ambulansyang naka abang dun dahil meron siyang konting galos sa braso at pisngi dahil sa biglang pag kabasag ng salamin ng pintong katabi niya dahil sa pag bagsak ng unahan ng eroplano pero wala naman siyang sugat maliban dun. Hanggang sa makita na niyang bumaba ang asawa niya na agad siyang nilapitan at mahigpit na niyakap habang bumubulala na ang bibig nito sa mura pero sa huli mainit na silang nag halikan.
"Huyyyy! mahiya kayong dalawa aba! Para kayong patay gutom." usal naman ni Onemig na papalapit sa kanila kanya nagkahiwalay ang labi nila.
"Galing mo napalipad mo yung eroplano." ani Avery.
"Mas magaling ka sinalo mo yung eroplano ano ka si Superwoman." biro naman ni Onemig na naka ngiti.
Napailing naman si Onemig na napatingin sa isang parte ng glasswall ng terminal kung saan kita niya si Kenneth na nakatingin sa gawi nila. Agad siyang ngumiti at nag thumbs up dito pero hindi ngumiti si Kenneth instead binigyan lang siya ng middle finger na ikinangiting iling na lang ni Onemig.
"Get a room." usal pa niya kila Avery at Ivan na nag halikan na ng naghalikan na hindi na hihiya. Tumalikod na siya at nagsimulang lumayo habang laman ng isip niya si Kenneth na after those years sa ganitong pagkakataon pa sila muling magkakausap at magkikita ni Kenneth.
I thought I'd buried her in the past. Until her voice brought me back to life—one calm instruction at a time, while the plane fell apart around me.
"I never meant to fall for her. But I did. And that ruined everything." napabuga ng hangin na wika ni Miggy.
In the other part lumingon muli si Kenneth at tinanaw si Juan Miguel na papaliit na sa paningin niya.
I was trained to stay calm under pressure. But nothing prepared me for hearing his voice again—clear, confident, and calling me… tower.
"I was loving you… while you were only trying to get revenge." mahinang usal pa ni Kenneth sabay buga ng hangin at muli ng tumalikod para bumalik sa tower.
*
*
*
*
She loved him in silence.
He loved her for revenge.
Now they're 30,000 feet above the ground—
Her voice is guiding the plane.
His hands are on the controls.
They were never meant to meet again...
But fate just hijacked their goodbye.
- Writer
