“ถ้าทุกคนต้องการแบบนี้ ลูกจันจะยอมหมั้นกับคุณปัณณ์ค่ะ แต่หมั้นเพื่อกลบข่าวฉาวเท่านั้นนะคะ สักหนึ่งปีก็ได้ค่ะ พอมีข่าวดรามาเรื่องอื่นมาคนก็ลืม ไว้ตอนนั้นเราค่อยประกาศถอนหมั้นว่าลูกจันกับคุณปัณณ์เราไปกันไม่รอดก็ได้ค่ะ”
สิ่งที่ชิดจันทร์เสนอทำเอาทุกคนอึ้งไปตาม ๆ กัน โดยเฉพาะตัวต้นเรื่องอย่างปัณณธี
“ทำไมต้องหมั้นปลอม ๆ”
ปัณณธีเอ่ยถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ ดวงตาคมวาววับเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอรังเกียจเขา ทั้งที่ผู้หญิงมากมายพยายามทำทุกวิถีทางที่จะครอบครองเขาถึงขั้นโกหกว่าท้อง
“หรือคุณอยากหมั้นกับฉันจริง ๆ คะ อย่าบอกนะว่าคุณพิศวาสฉันจนยอมทิ้งชีวิตอิสระของตัวเองเพียงเพราะเราจูบกันแค่ครั้งเดียว”
ชิดจันทร์สวนกลับทันควัน ในเมื่อไม่สามารถเอาเรือไปขวางน้ำที่กำลังเชี่ยวกรากได้ ก็คงต้องยอมลอยตามน้ำไปก่อน แต่เรื่องอะไรที่เธอจะเอาทั้งชีวิตไปทิ้งกับผู้ชายอย่างเขา
แถมเธอยังมีคนรักอยู่แล้ว อย่างไรก็ต้องได้แต่งงานกับคนที่เธอรักเท่านั้น
“ลูกจัน เราเป็นผู้หญิงนะ ทำไมพูดจากับพี่เขาแบบนี้”
ทอฝันปรามลูกสาวเสียงเขียว แม้จะตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะลูกสาวเธอเสียหายย่อยยับ แต่ก็รู้สึกสมใจอยู่ลึก ๆ เมื่อกำลังจะดองกับเพื่อนรักตามที่เคยคุยกันเล่น ๆ ไว้
“ขอโทษค่ะ”
คนตัวบางพนมมือไหว้ว่าที่คู่หมั้นลวก ๆ ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ก่อนจะแก้ต่างให้ตัวเอง อย่างไรเรื่องนี้เธอก็ต้องมีทางรอด
“แต่ลูกจันกับคุณปัณณ์เราไม่ได้รักกัน ไม่ได้คบกัน แล้วมันก็แค่การจูบค่ะ ลูกจันแสดงละครก็ต้องจูบกับพระเอกตั้งหลายคน ไม่เห็นเสียหายอะไรขนาดนั้น แต่จริงอยู่ว่านี่มันไม่ใช่การแสดง ลูกจันก็ยอมรับค่ะว่าวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือปกป้องชื่อเสียงของลูกจัน แต่คนไม่ได้ชอบกัน โดนจับคลุมถุงชนยังไงก็ไปกันไม่รอดหรอกค่ะ จะหมั้นจริงหรือหมั้นปลอมเพื่อรักษาหน้า ยังไงวันหนึ่งก็ต้องมีการถอนหมั้นอยู่ดีค่ะ ลูกจันเลยคิดว่าการหมั้นครั้งนี้ควรทำเพื่อกอบกู้ชื่อเสียงให้ลูกจันเท่านั้น สักหนึ่งปีก็น่าจะสมเหตุสมผล”
ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนจำนนด้วยเหตุผล ต่างมองหน้ากันแล้วถอนหายใจ แม้จะอยากให้เด็กทั้งสองแต่งงานอยู่กินกันจริง ๆ แต่ในเมื่อเจ้าตัวยืนยันความรู้สึกขนาดนี้จะบังคับก็คงจะเกินไปหน่อย
“แล้วปัณณ์ว่ายังไง”
คิมหันต์เอ่ยถามว่าที่ลูกเขย แม้ตอนแรกจะโกรธมากที่ทำลูกสาวสุดที่รักเสียหาย แต่ก็ต้องยอมรับว่าลึก ๆ แล้วอยากได้เป็นลูกเขยไม่น้อย
“ผมแล้วแต่ลูกจันครับ ถ้าน้องไม่อยากให้ผมรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน ผมก็ไม่อยากบังคับ”
ปากพูดว่ายินดี แต่สายตาไม่ได้บ่งบอกแบบนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดจนแทบอยากจะล้มโต๊ะ
“เอ่อ งั้นเอาเป็นว่าให้ปัณณ์กับลูกจันหมั้นกันหนึ่งปี ถ้าข่าวเงียบหรือลูกสองคนไปกันไม่ได้ก็ค่อยถอนหมั้น แบบนี้โอเคไหม”
ทอฝันสรุปให้ตามที่ลูกสาวของตัวเองต้องการ
“โอเคค่ะแม่ ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้าใจลูกจัน”
ชิดจันทร์ลอบถอนหายใจโล่งอก ถึงแม้จะต้องหมั้นหมายกับเขาเป็นเวลาหนึ่งปีเต็ม ๆ แต่ก็ยังดีกว่าที่เธอต้องแต่งงานอยู่กินกับเขาตลอดชีวิตเป็นไหน ๆ แม้จะมีเรื่องของคนรักให้ต้องแก้ไขปัญหารออยู่ข้างหน้าก็ตาม
โทรศัพท์มือถือราคาแพงถูกปาอัดผนังห้องของโรงแรมหรูในนิวยอร์กจนแตกกระจายด้วยความโมโหสุดขีดที่คนรักไม่ยอมรับสาย แม้เขาจะโทรหาเธอร่วมสิบครั้งก็ตาม
รัฐปก ชายหนุ่มรูปหล่อวัยยี่สิบหกปี เจ้าของบริษัทนำเข้าและส่งออกสินค้าอุปโภคบริโภคชื่อดังยกมือเท้าเอว ถอนหายใจเรียกสติ มืออีกข้างเสยผมลวก ๆ ระบายอารมณ์ ยังไม่ทันที่เขาจะอาบน้ำเข้านอนอย่างทุกคืน เพื่อนรักก็ส่งคลิปข่าวฉาวของนางเอกดาวรุ่งมาให้เขาดูเสียก่อน
จะไม่เป็นอะไรเลยถ้าผู้หญิงที่กำลังจูบกับผู้ชายในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่ใช่คนรักของเขาที่คบหากันมาร่วมสองปี
กำลังจะโทรถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่หลังจากที่เขาขาดการติดต่อกับเธอไปเกือบเดือน เนื่องจากเธอกำลังยุ่งกับการเป็นนางเอกละครและเขาเองก็มาติดต่อธุรกิจรวมถึงร่วมสัมมนาที่สหรัฐอเมริกา แต่ไม่ว่าจะโทรเท่าไรเธอก็ไม่ยอมรับสาย ทั้งที่ตอนนี้ในประเทศไทยน่าจะราว ๆ เที่ยงวันเท่านั้นเอง
เสียงที่ดังขึ้นทำให้น้ำทิพย์ เลขานุการสาวสวยวัยยี่สิบสี่ปีเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไม่ต่างจากอีกคน เศษซากเครื่องมือสื่อสารที่กองอยู่บนพื้นและดวงตาวาวโรจน์ของเจ้านายหนุ่มทำให้เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงเข้าไปจับมือให้เขาใจเย็น
“เกิดอะไรขึ้นคะ คุณรัฐ”
รัฐปกถอนหายใจพรืด กัดกรามแน่น มองหน้าเลขานุการพ่วงตำแหน่งคู่นอนด้วยความหงุดหงิด
“อย่าเพิ่งมายุ่งกับผม”
“เพราะข่าวนั้นใช่ไหมคะ”
เจ้านายหนุ่มตวัดสายตาวาวโรจน์มองเลขาสาวทำเธอหน้าเสีย
“คุณรู้ข่าวนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกผม”
“เมื่อกี้นี้เองค่ะ ตอนที่ทิพย์เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นให้คุณ เพื่อนทิพย์ส่งคลิปข่าวมาให้หลายชั่วโมงแล้วแต่ทิพย์เพิ่งว่างเปิดดู”
เพราะก่อนหน้านี้เขาเอาแต่ตักตวงความหวานจากร่างกายของเธอราวกับตายอดตายอยากมาจากไหน กว่าที่จะปล่อยให้เธอได้มีเวลาหายใจก็ปาไปครึ่งค่อนคืนแล้ว
“ผมจะกลับไทย”
“แต่เรามาสัมมนานะคะ ยังเหลืออีกตั้งสัปดาห์กว่าจะจบ”
“แล้วคุณจะให้ผมอยู่ยังไง โทรไปลูกจันก็ไม่รับสายผม เบอร์เพื่อนเธอผมก็ไม่มี พวกนั้นไม่ชอบขี้หน้าผมอย่างกับอะไร ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกจันถึงทำอย่างนั้น ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว”
เขาเสยผมแล้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง ยกมือลูบหน้าด้วยความเครียดจัด น้ำทิพย์จึงเดินตามไปนั่งคุกเข่าลงบนพื้นเบื้องหน้า มือเล็กลูบต้นขาแกร่งเบา ๆ ก่อนจะปลดผ้าเช็ดตัวที่มัดปมไว้ที่เอวสอบ แล้วขยับมือชักสาวท่อนเนื้อใหญ่ยาวช้า ๆ ราวกับกำลังปลอบประโลมเจ้าของของมัน
รัฐปกกัดกรามแน่น จ้องใบหน้าสวยงามที่ทอดสายตามองเขาอย่างยั่วยวน ถอนหายใจพรืดแล้วเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อย ใช้มือทั้งสองข้างเท้าที่นอนเพื่อพยุงตัว
“ทิพย์ ผมไม่มีอารมณ์”
ปากบอกแบบนั้นแต่กลับหลับตาพริ้ม หอบหายใจสะท้านจนหน้าอกแกร่งขยับขึ้นลงถี่ ด้วยเลขานุการสาวสวยคนนี้รู้ใจเขาดีที่สุด
เขารับเธอเข้าทำงานทันทีหลังจากการสัมภาษณ์งานด้วยตัวเอง แม้เธอจะเป็นเพียงนักศึกษาจบใหม่ไร้ซึ่งประสบการณ์ก็ตาม นั่นเพราะเขาถูกชะตากับเธอจนแอบจินตนาการเลยเถิดไปจนถึงเรื่องบนเตียง และหลังจากที่ทำงานร่วมกันไม่นาน ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็มาจบลงบนเตียงจริง ๆ ด้วย
แม้ว่าตอนนั้นชิดจันทร์จะเพิ่งตกลงคบหากับรุ่นพี่อย่างเขาหลังจากที่เขาเรียนจบกลับมายังประเทศไทยแล้วก็ตาม เพราะรักระยะไกล ต่อให้ถูกใจแค่ไหนก็แพ้ความใกล้ชิดของคนใกล้ตัวอยู่ดี
การคบหากันแบบไม่มีสถานะเกิดขึ้นร่วมสองปีแล้ว น้ำทิพย์ยอมอยู่ในมุมมืด เชื่อฟังเขาทุกอย่าง และปรนนิบัติเขาดีจนแทบคลั่ง ต่างจากคนรักที่แม้จะกลับมาประเทศไทยแล้วก็ยังไม่ยอมพาเขาไปแนะนำให้กับครอบครัวเธอได้รู้จักเสียที
เรื่องความสัมพันธ์ทางกายไม่ต้องพูดถึง เธอยอมให้เขาจูบก็ดีแค่ไหนแล้ว แม้จะเคยไปหาเธอที่คอนโดมิเนียม แต่เธอก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมมีสัมพันธ์กับเขาเสียทีจนน่าเบื่อ ต่างจากผู้หญิงอีกคนที่ถึงแม้เขาจะไม่ได้รู้สึกรัก แต่ก็มีความสุขจนแทบกระอักทุกครั้งที่เขาเรียกหา
“คุณมีอารมณ์แล้วค่ะ มันชี้หน้าทิพย์อีกแล้วนะคะ”
“อืม ก็คุณทำ”
“ทิพย์อยากให้คุณผ่อนคลายนี่คะ เครียดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ข่าวดังออกขนาดนี้ ไม่กี่วันคุณลูกจันต้องมาแถลงข่าวแน่ค่ะ ทิพย์ว่ามันคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันมากกว่า เผลอ ๆ ก็โปรโมตละคร ก็เรื่องที่เธอกำลังถ่าย เนื้อหาแรงออกนี่คะ ตอนแรกคุณยังไม่อยากจะให้เธอรับเล่นเลย”
น้ำทิพย์รู้จุดอ่อนของรัฐปก ถ้าเขามีอารมณ์ขึ้นมา อะไรก็เป็นเรื่องเล็กน้อย เรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือการปลดปล่อยความบ้าคลั่งเข้าใส่ตัวเธอเท่านั้น
จึงลุกขึ้นยืนถอดผ้าเช็ดตัวทิ้งลงพื้น ผลักอกแกร่งให้เขาล้มนอนหงาย แล้วขึ้นควบขี่เขาด้วยจังหวะร้อนแรงแบบที่เขาชอบทันที
“ใจเย็นทิพย์ ผมต้องโทรหาลูกจันก่อน”
“โทรศัพท์คุณพังแล้ว หรือคุณจะโทรด้วยเบอร์ของทิพย์ดีคะ ดึก ๆ ดื่น ๆ ใช้เบอร์เลขาโทรหาแฟน แบบนี้เธอต้องจับได้แน่ ๆ ว่าเราเป็นอะไรกัน”
เจ้านายหนุ่มกัดกรามแน่น พลิกกายขึ้นคร่อมคนตัวบางแสนเย้ายวน ก่อนจะกระหน่ำความป่าเถื่อนใส่ความสาวเพื่อระบายความหงุดหงิดจนกว่าจะพอใจ
ในขณะเดียวกันที่ประเทศไทย ชิดจันทร์นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกของคอนโดมิเนียมสุดหรู หลังจากขออนุญาตพ่อแม่แยกออกมาอยู่ที่นี่เพื่อความสะดวกสบายในการเดินทางไปกองถ่าย
เธอกดโทรหาคนรักหนุ่มหลายครั้งก็ไม่สามารถติดต่อได้ แถมโทรศัพท์ยังสั่นเตือนข้อความของเพื่อนรักในกลุ่มไลน์ไม่หยุด จนสุดท้ายต้องล้มเลิกความคิดที่จะติดต่อคนรัก กลายเป็นเปิดอ่านไลน์ของเพื่อนแทน
ไม่นานเกินรอ เพื่อนในกลุ่มก็เข้ามานั่งหน้าสลอนอยู่ในห้องของเธอ ต่างมองใบหน้าสวยงามอิดโรยของเพื่อนรักนิ่ง ๆ โดยไม่ยอมพูดอะไรออกมาแม้แต่คนเดียว
“นี่พวกแกจะมองฉันอีกนานไหม ที่มาหาเพราะเรื่องข่าวไม่ใช่เหรอ มีอะไรก็ถามมาสิ”
สุดท้ายเจ้าของห้องก็ทนไม่ไหว เอ่ยเปิดประเด็นขึ้นก่อน
“เรื่องมันเป็นยังไง คลิปนั่น เป็นแกกับผู้กำกับคนนั้นจริง ๆ หรือถูกตัดต่อ”