มาเด็กๆเดียวคุณพ่อจะสอน!!

คุณพ่อครับ 2

เเบล็คขับรถมาตามทางกลับบ้านเรื่อยๆ ช้าๆ เชื่อยๆ เเบไม่รีบร้อน เขาต้องกลับบ้านไปเพื่อหาลูกค้าในการทำงานส่งอาจารณ์ เเต่ลูกค้าเขาก็เข้ามาเรื่อยๆ ถึงจะไม่ใช่เเบรนใหญ่ๆ เเต่ก็พอที่จะส่งงานถูๆ ไถๆ ได้เเหละ

"เเง้งงง"

"อ้ะ" เเบล็คที่ขับรถมาเรื่อยๆ เมื่อกี้ตรงข้างทางเหมื่อนเขาจะได้ยินเสียงร้องอะไรบางอย่างคล้่ยๆ เด็กอยู่ เเบล็คพยามขับรถต่อไปเรื่อยๆ ไม่นึกถึงเเต่ก็อดรึกสงาัยไม่ได้ว่าเสียงนั้นคือเสียงเด็กหรือป่าว เเบล็คจึงกลับรถเเละมุ่งตรงไปทางเดิม ไปจุดที่ได้ยินเสียง

"เเง้งงง" เมื่อใกล้จุดนั้นเสียงก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

"เสียงเด็กนี่หว่า" เเบล็ครีบเบรกจอดรถของตัวเอง เเละวิ่งเข้าไปข้างทางที่มีถังขยะตั้งอยู่

"เเง้งงง"

"เสียง...จากถังขยะหรอ" เเบล็คไม่รอช้าวิ่งไปที่ถังขยะชเง้อมองเข้าไป

"อึก..อึก..เเง้งง" สิ่งที่เข้าเจอคือเด็กน้อยไวประมาณ 4-5ขวบนั่งรองไห้อยู่เนื้อตัวมอมเเม่ม เด็กน้อยเมื่อเห็นหน้าเเบล็คก็ยิ่งร้องไห้โวยวายเข้าไปใหญ่

"หนูน้อยอย่าร้องนะๆ พี่ไม่ทำอะไรๆ " เเบล็คพยามเกลี่ยกล่อมเด็กน้อยที่นั่งอยู่ในถังขยะ ค่อยๆ ยื่นมือไปจับตัวเด็กน้อย

"เป็นอะไรมาครับไหนคนเก่งบอกพี่สิ โอ๋ๆ "

เด็กน้อยที่คิดว่าคนคนนี้ไว้ใจได้ก็ยิมให้จับเนื้อต้องตัว

"มาออกมาจากถังขยะก่อนเร้วพี่อุ้ม"

เเบล็คอุ้นเด็กน้อยออกมาจากถีงขยะสำเร็จเเล้ววางลงให้ยืนที่พื้น เเบล็คย่อตัวลงให้สายตาทั้งคู่สบกัน

"ไหนเล่าให้พี่ฟังสิโดนอะไรมาครับ หยุดร้องเเล้วเนอะคนเก่ง"

"....."

เด็กน้อยเงียบจ้องมองดวงตาสวยของเเบล็คไม่วางตา

"โอ๋เอ๋น้าาใครทำหนูเนีย น่าตาน่ารักด้วย "

"...."

"หิวไหมครับ"

"..."

"โอเครๆ ไม่ตอบพี่ไม่เป็นไร พ่อเเม่หนูอยู่ไหนเนีย"

"อึก...อึก..เง้งงงงงงงง..อึก" เมื่อเเบล็คที่พูดถึงพ่อเเม่ของเด็กตรงหน้า เเล้วร้องไห้เเบล็คจึงรู้สถาณการณ์เเล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เเล้วเขาจะทำยังไงดีเนีย ควรจะไปส่งที่สถานณ์เลี้ยงเด็กใกฃ้ๆ นี่เเล้วสิเเต่ก่อนอื่นพาเด็กน้อยไปอาบน้ำเเต่งตัวใหม่ก่อนดีกว่า"

"ตัวมอมเเม่มหมดเลยครับ...ไปบ้านพี่ไหมอ่บน้ำเเต่งตัวกัน มีขนมด้วยน้าา" เเบล็คพูดใช่วิธีหลอกล่อเด็กน้อยด้วยขนมที่เด็กๆ ชอบ

"ไปมะ " เเบล็ค ยิ้มหวานเพื่อทำให้เด็กน้อยเชื่อใจเเบบสุดขีด

เด็กน้อยพยักหน้าสองสามที เเบล็คยิ้มดีใจเเล้วอุ้มเด็กน้อยคร่อมเบาะข้างหน้าตามด้วยตัวเขาเเล้วออกตัวกับบ้านทันที

ระหว่างทางเงียบสนิท เด็กน้อยตอนนี้หยุดร้องไห้ไปเเล้ว เเละดูเหมื่อนจะง่วงมากๆ ด้วยเห็นหัวเอนไปเอนมาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

.

..

"อึ้บ" พอกับมาถึงบ้านเเบล็คก็อุ้มเด็กที่กำลังจะหลับไหลขึ้นมาพาเข้าบ้าน

"อาบน้ำก่อนน้า~~"

"..."

"มาอึบ..ถอดเสื้อผ้า~~~"

เเบล็คถอดเสื้อผ้าให้เด็กน้อยจนหมด เด็กน้อยเป็นเด็กดีมากไม่ขัดขืนเลยสักนิด

เเบล็คจูงมือเด็กน้อยเข้ามาในห้องน้ำเเละเปิดน้ำใส่อ่างหย่นเด็กน้อยลงไปในอ่าง

"หนูชื่ออะไรเนี่ยหื้มมม"

"..."

"ไม่บอกพี่จิงๆ หรอ" เเบล็คพูดถามพลางค่อยๆ ลูบน้ำไปตามตัวเด็กน้อย ฟอกสบู่ถูตัวให้สอาดเอี่ยม

"สระผมด้วยดีกว่าจะได้หอมๆ " เเบล็คชโลมลูบยาสระผมที่หัวของเด็กน้อยแย่างเบามือ เขาทำทุกอย่างค่อยๆ เเบบถนุถนอมสุดๆ

"..หิว" เสียงน่ารักอันสดใสเอ่ยขึ้นเป็นคำเรียกเเบล็คที่ได้ยินก็ยิ้มร่า อย่างดีใจ

"หิวหรออาบน้ำก่อนเนอะเดียวทำอาหารให้กินเอาไหม"

"เอา."

เเบล็คล้างผมให้เด็กน้อยเเล้วนำผ้าเช็ดตัวมาถูเช็ดตามร่างกายจนเเห้ง

"ไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่า~~~" บ้านเขาพอที่จะมีเสื้อผ้าเด็กน้อยอยู่เพราะเเต่ก่อนนี้หลานจะมาบ้านเขาบ่อยๆ เเต่ช่วงนี้เหมื่อนกาลเวลามันเปลี่ยนการที่ได้พบหน้าเจอตากับญาติก็ไม่ค่อยมีเเล้ว

"ไหนใส่ตัวไหนดีซุปเปร์ฮีโร่ไหมครับ นี่ ลายซุปเปอน์เเมน มาๆ พี่ใส่ให้"

เเบล็คจัดการทาเเป้งทาครีมใส่เสื้อผ้าให้เด็กน้อยเสร็จศัพท์ ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นอะไรที่น่ารักมากกกเหมื่อนตุ๊กตาอย่างไงอย่างงั้น ผิวที่ม่อมเเมมตอนเเรกพอล้างขัดถูทำความสอาด เเล้วผิวของเด็กน้อยนั้นเนียนนุ่มมากๆ ทางบ้านคงมีฐานะน่าดู ดูเเลดีเเต่ทำไมวันนี้ถึงกับมาทิ้งอยู่ตรงนี้กัน

"รอพี่อยู่นี่นะ ดูโทรทัศน์ไปก่อนเดี๋ยวพี่จะ้นมาพร้อมกับของอร่อยๆ เครไหมครับ ถ้ารู้เรื่องพยักหน้าทีนึงเร็ว"

งึกๆ

เด็กน้อยพยักหน้าเข้าใจทำให้เเบล็คยิ้มชื่นใจ เด็กมันน่ารักจิงๆ หฃังจากนั้นเขาก็ลงมาทำอาหารอ่อนๆ ให้เด็กน้อยของเขากิน

เเบล็คทำเป็นเมนูไข่ขนใส่ผักนิดๆ หน่อยๆ พร้อมกับราดซอสมะเขือเทศ

เเกร็ก..

"มาเเล้วครับไหนใครหิวววว~~"

เด็กน้อยเมื่อเห็นของกินก็ยิ้มออกมาจนเห็นฟันหลอที่ยังขึ้นไม่ครบหรืออาจจะหักไปบางส่วน

"555ยิ้มเเล้วหรอมาๆ พี่ป้อนหรือหนูจะกินเอง"

"กินเองงับ"

"อ้ากกกคุยกับพี่เเล้วน่ารักน่ารักน่ารักกกกกกกก" เเบล็คยื่นจากข้าวให้เด็กน้อยพร้อมกับกระโดดโฃดเต้นไปมาอย่างดีใจทีาเด็กน้อยยอมคุยด้วย เสียงอันใสไพเราะเเละน่าตาร่ารักผิวขาวชมพูนั้นอีก

กรี้ดดด อกไอ้เเบล็คจะเเตก

"น่ารักจังเลย..ไหนๆ หนูชื่ออะไรครับ"

"กะ..กรีนงับ" เเบล็คยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เด็กน้อยที่โดนรุกมาก็เอียงหน้าตอบเเบบเขิลอาย

"เอ้ะๆ มีอายๆ ..พี่ชื่อเเบล็คน้า"

"พ่อเเบล็ค"

"เห้ย...มะไม่ใช่ครับ..เอาไหมพี่เเบล็ค"

"พ่อเเบล็ค"

"งุ้ยไม่ใช่เเกฃ้งกันป่ะเนี่ยกินไข่ขนพี่ก่อนเร็วเดียวไม่อร่อยน้าเห็นตอนเเรกบ่นหิว"

เด็กน้อยกลับไปก้มหน้าก้มตากินไข่ขนที่คนน่ารักทำให้ อย่างเอร็ดอร่อย

เเบล็คก็นั่งมองอยู่เงียบๆ มองเด็กน้อยกับความน่ารักที่เเผร่ออกมาไม่หยุดไม่หย่อน อยากฟัดจิงๆ เลย

หลังจากเด็กน้อยกินอิ่มเเบล็คก็เสริฟน้ำต่อทันทีพร้อมกับเอาจานฃงมาเก็บที่ห้องครัวข้างล่าง

เเละกับขึ้นมาหาเด็กน้อย

เเบล็คเข้าไปอาบน้ำของตัวเองบบาง ตอนนี้เป็นเวลา5โมงเย็นเเล้ว เด็กน้อยควรนอนสักสองทุ่มรีบอาบน้ำมานอนเล่นกับน้องดีกว่าพรุ้งนี้ต้องพาไปส่งที่สถานรับเลี้ยงเด็กเเล้ว เขาไม่พร้อมเลี้ยงหรอกนะ เเค่ตัวเองยังเก่ๆ กังๆ อยู่เลย

เเบล็คอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงขยัลตัวเข้าไปใกล้ๆ เด็กน้อยที่นั่งดูทีวีอย่างใจจดใจจ่อ เเละซ้อนตัวขึ้นมานั่งตัก

"อึบ...ตัวหอมจังเลยยยยน้องกรีนน"

"พ่อไม่เอาไม่กอดกรีนร้อนน้า"

"ไม่ใช่พ่อสี้ ร้อนอะไรครับเปิดเเอร์อยู่" เเบล็คยื่นหน้าไปมองหน้าเด็กน้อยที่เเก้มมีสีเเดงขึ้นระเรื่อๆ ไม่รู้ว่าร้อนหรือเขิล เเต่เด็กน้อยไม่ยอมสบตาเขาเลย

"เอ้ะ...ร้อนหรอครับได้ให้พี่ดูหน่อยสิ" เเบล็คเเกล้งยื่นหน้าเข้าไปให้ใกล้กว่าเดิม

เด็กน้อยก็ยิ่งเสียอาการเข้าไปกันใหญ่5555

"ไม่เรียกว่าร้อนเเล้วมั้งเขิลพี่หรอ..."

"กรีนไม่เขิล" เด็กน้อยตอบกลับด้วยเสียงที่ดูจิงจังเเต่ก็ยังกลบเสียงสั่นๆ ไม่ได้อยู่ดี

"งึ้ยน่ารักจัง..เเต่พรุ้งนนี้เราก็ไม่เจอกันเเล้วเดียวพรุ้งนี้พี่จะพาไปส่งหนูพรุ้งนี้ ที่ที่นึง จะมีคนดูเเลอย่างดีเลย ดีไหมครับ"

"..." เด็กน้อยเงียบหันกลับมามองหน้ากรีนนิ่งๆ

เเบล็คก็มองหน้าเด็กน้อยนิ่งๆ

"หื้มเป็นอะไรครับ"

"..." เด็กน้อยไม่ตอบเเต่ล้มตัวลงนอนเเบล็คที่เห็นก็นอนลงตามสงสัยว่าเด็กน้อยคงง่วงเเล้วเขาจึงปิดทีวีเเละปิดไฟนอนตามเด็กน้อยไป