คุณพ่อครับ 5
1646 Words
หลังจากที่เด็กน้อยกินเค้กเสร็จ
ทั้งสองก็พากันไปอาบน้ำ เเต่งตัวเท่ๆ เเละขับรถมาที่สยาม ห้างสรรพสินค้าที่มีของมากมายไม่ว่าจะของกินของใช้เเละของจิบปทะอื่นๆ
"เย้ๆๆ " เมื่อมาถึงเด็กน้อยก็กระโดดโฃ้ดเต้นอย่างชอลใจ
"ระวังครับมาจูงมือเเบล็คเร็วเดียวหลงนะ"
"จูมมือๆ " เด็กน้อยวิ่งกลับมาจูงมือคนพี่เเล้วเดินเข้าห้างสรรพสินค้าไปด้วยกัน
เเบล็คคิดไว้เเล้วว่าเข้าจะซื้ออะไรบ้าง อย่างเเรกก็เสื้อผ้าของเเด็กน้อย เเละของใช้ต่างๆ ตบท้ายก่อนกับพาไปกินไอติมสักหน่อย
"วันนี้เราจะมาซื้อเสื้อผ้าให้กรีนกันครับดีไหมเอ๋ย"
"ดีงับๆ "
"ป่ะๆ ..ไปเลือกกัน ทั้งสองคนเดินมาที่โซนร้านเสื้อผ้าเด็กเเละของใช้เด็ก ทั้งสองคนพากันเลือกพากันคุยกันอย่างสนุกสนาน คนที่อยู่รอบข้างเห็นเเฃ้วต้องยิ้มตาม
"เธอดูสิพ่อลูกคู่นั้นน่ารักมากอะ ฉันอยากไปเป็นเเม่เลย"
"เธอน้อยๆ หน่อยยะ นั้นลูกค้าจะมานินทาได้ไง เเต่ก็น่ารักจิง งั้นฉันก็ขอเป็นเเม่ด้วยคนได้ผู้ชายดีๆ ดูเเลลูกดีเเบบนี้ฉันชอบ"
"เหอะว่าเเต่ฉัน"พนักงานสองสาวที่มองสองคนมานานพูดเม้ากันอย่างสนุกสนานโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลย
"กรีนชอบอันนี่ไหมครับ เป็นเอี้ยมน่ารักมากเลยเนี่ยลองใส่ไหมๆ "
"ใส่ๆ "
เเบล็คจับเด็กน้อยเปลี่ยนชุดใส่เอี้ยมสีฟ้าลายกาตูนน่ารักๆ
"อ้ากกกกรี้ดดด....น่ารักๆๆ ..เเฉะๆๆ " เเบล็คหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปรัวๆ กับความน่ารักของกรียในชุดเอี้ยม ใส่เเล้วตัวกลมๆ เเก้มย้วยๆ อกกูจะเเตกตาย
"เอาชุดนี้นะเเบล็คชอบ"หลังจากเลือกเสื้อผ้าเเละของใช้ต่างๆ เสร็จก็พากันมาคิดตัง
งบที่หมดไปไม่อยากจะพูดเยอะพอสมควรเเต่เพื่อเด็กน้อยเเล้วเขาจ่ายให้ได้เพราะเด็กมันน่ารักกกก
"น้องกรีนกินไอติมไหม"
"กินน~~"
เมื่อได้เสียงตอบรับจากเด็กน้อยเเบล็คก็พาเด็กน้อยเดินเข้าร้านไอติม
"กินรสอะไรดีครับ"เเบล็คถามเด็กน้อยขึ้น
"กรีนเอาอันนี้งับ" เด็กน้อยชี้ไปที่ไอติมรสสตอเบอรี่สีเเดงที่ใส่กรวย
"เอาอันนี้สองอันครับ" เเบล็คสั่งพนักงานเเละนั่งรอคิวสักคู่ ก็ได้รับไอติมมา
"ได้เเล้ววว~~"เเบล็คยื่นให้เด็กน้อยถือ กรีนรีบมาถือเเฃ้วจัดการลงมือกินทันที
"อย่อย"
"ให้รางวัลเเบล็คก่อนเร็วอุสาซื้อไอติมให้กิน"
"จุฟ" เด็กน้อยหอมเเก้มเเบล็คไปหนึ่งทีคนที่โดนจุฟหัวใจก็พอลโต ตัวเเทบจะละลายไหลลงไปกองกับพื้น
"ชื่นใจจิงๆ ป่ะกลับบ้านกันดีกว่า"
ทั้งสองคนเดินจูงมือกินไอติมกันมาถึงรถ เเบล็คเปิดประตูให้เด็กน้อยขึ้นก่อนเเละเขาก็เดินไปนั่งฝั่งคนขับ พร้อมกับสตาร์รถออกตัวเพื่อกลบบ้านทันที
ระหว่างทางเเบล็คก็เกิดความคิดนิ่งขึ้นมาในหัว เขาต้องไปศาลเพื่อยื่นคำร้องขอรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม เเต่เขาก็กังวลว่าท้าไปขอเเต่ศาลไม่ให้ เเล้วเด็กน้อยละก็ไม่ได้อยู่กับเขา เรื่องนี้เเหละที่กังวล
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงเเล้วยังเหลือเวลาอีกครึ่งวันถ้าไปยื่นคำขอวันนี้มันอะไรก็จะสดวกเเละเร็วดี เเต่ก็กลัวจังเเหะ
"เเบล็คเป็นอะไรหยอ "
เด็กน้อยถามขึ้นเพราะระหว่างทางเเบล็คของเขาขมวดคิ้วตฃอดเเถมยังไม่เอ่ยปากพูดกับเขาเลย
"น้องกรีน..อยากอยู่กับเเบล็คไปตลอดไหม"
"อยากจิ"
"จิงๆ หรอเเน่ใจนะ"
"เเน่ใจงับกรีนรักเเบล็คจะอยู่กับเเบล็ค"
"ค้าบๆ ...เห้อ" เอาไงเอากันวะกูไปเเม่งตอนนี้เเหละ
เเบบ็คคิดได้ดังนั้นก็จอดรถข้างทางหยิบซองเอกสารที่ติดรถไว้ยามจำเป็นมีทั้งใบทะเบียนบ้าน บัตรประชาชนต่างๆ เขาเช็คเอกสารดูว่าทุกอย่างครบพอที่จะยืนคำร้องได้ไหม
"โอเครครบ"
"เเบล็คทำไรหยอ"
"เดียวเราไปศาลกันครับกรีนรู้จักศาลไหม"
"ไม่ยู่"
"555เดียวโตมากรีนก็รู้"
"ไปทำไรงะ"
"ไปทำให้กรีนเป็นคนในครอบครัวเเบล็คไงครับ"
"อู้ววเป็นๆ กรีนเป็นครอบครัว"
"ค้าบๆ "
หลังจากนั้นเเบล็คก็ขับรถต่อมุ่งตรงไปที่ศาลใจกลางเมือง
.
"ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ" พนักงานถามขึ้น
"คือผมจะมายื่นคำร้องขอ รับเลี้ยงบุตรหนะครับ"
"ค่ะ ต้องมีเอกสารของบุตรที่คุณผู้ชายจะรับเลี้ยงนะค่ะ เเละเอกสารยืนยันพ่อเเม่ของเขายินยอมค่ะหรือจะให้เจ้าตัวมายืนยันต่อหน้าศาลได้เลยค่ะ เเละก็ข้อมูลเอกสารของคุณผู้ชาย คุณผู้ชายมีครบไหมค่ะ"
"เอ่ออคืออไม่ครับ..คือเด็กคนนี้เขาถูกทอดทิ้งอยู่ข้างทางหนะครับ ..ไม่ทราบชื่อพ่อเเม่ไม่รู้จักเลยครับ"
"อย่างงั้นหรอค่ะ เดียวดิฉันขอติดต่อรองยืนคำร้องให้กับอัยการนะค่ะ"
"ครับ"
"โปรดนั่งรอสักครู่ค่ะ"
.
.
เวลาผ่านไปประมาณ5นาที
"ขอเชิญคุณผู้ชายมาตรงนี้ค่ะ ขอเอกสารสำเนาบัตรประชาชนใบทะเบียนบ้านด้วยค่ะ "
เเลล็คยื่นเอกสารทั้งหมดให้กับพนักงาน พนักงานตรวจสอบอย่างระเอียดเมื่อข้อมูลถูกต้องก็ให้เเบล็คเดินเข้าไปในห้องไต่สวน ห้องเล็ก
เเกร็ก
เเบล็คเปิดประตูเข้ามาที่ห้องไต่สวนพร้อมกับเด็กน้อย
"ขออนุญาติครับ"
"เชิญนั่งครับ" ชายวัยกลางคนใส่ชุดสูท พายมือเชิญให้ทั้งคู่นั่งลงที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามกัน
"สวัสดีครับ"
"สวสัดีครับคุณเเบล็ค"
"..."
"เด็กคนนนี้สินะครับที่คุณเเบล็คอยากรับมาเลี้ยงหรืออุปการะรับเลี้ยง ผมขอถามได้ไหมครับว่า เด็กคนชื่ออะไรมาจากไหน เเละทำไมคุณถึงอยากอุปการะเลี้ยงเขาครับ"
"น้องกรีนครับ น้องกรีนชื่อจิงชื่อไอไรหื้ม " เเบล็คก้มถามเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ
"กรีนจำม่ายด้าย .."
"พ่อเเม่หละครับชื่ออะไรบอกคุณลุงเขาหน่อยเร็ว"
"พ่อ..มิก..เเม่...ไม่ยู่กรีนไม่อยากจำเเย้ว"
"ก็ขอมูลมีเท่านี้เเหละครับเเหะๆ ส่วนเรื่องที่ผมอยากรับเลี้ยง ผมหวังดีครับ เห็นเด็กน้อยถูกทอดทิ้งอยู่คนเดียวใจถังขยะ คุณคิดดูสิครับพ่อเเม่เขาใจร้ายเเค่ไหน ดีนะที่ผมไปเจอ ผมอยู่กับเขามาสองวัน เขาเป็นเด็กดีน่ารักมากครับ ผมรู้สึกผูกพัน เเหละผมจะดูเเลเขาให้ดีที่สุดครับ"
"ครับผมคงไม่ถามอะไรมากกว่านี้เเต่ เรื่องการยินยอมของพ่อเเม่เขานั้นขาจะตกลงหรือป่าวอีกเรื่อง หน่วยสืบค้นของเราจะหาข้อมูลพ่อเเม่เข้ามาเเละจะส่งใบยืนยันอนุญาติที่จะส่งเด็กคนนี้ให้คนอื่นอุปการะ ..ท้าฝั่งนั้นเขาตัดสินใจไม่ยินยอม ผมก็คงตต้องขอตัวเด็กน้อยคนนี้คืนพ่อเเม่เขานะครับ"
"เเต่ท้าไม่อนุญาติๆ จิงๆ ท้าคุณส่งเขากับไปสองคนนั้นคงจะเอาเด็กน้อยมาทิ้งอีกเเน่"
"มันเป็นไปตามกฏหมายนะครับคุณเเบล็ค ผมจะดำเนินเรื่องนี้ให้ รอผลตรวจสอบเสร็จภายในหนึ่งอาทิตครับ ผมจะให้เด็กน้อยคนนี้อยู่กับคุณไปก่อน"
".....ครับ" เเบล็ครู้สคกโฃ่งใจที่ยังได้อยู่กับกรีน เขาต้องรอผลออกหนึ่งอาทิตเลยหรอ ขอให้พ่อเเม่น้อง อนุญาติเถอะในเมื่อนำเด็กน้อยมาทิ้งเเล้วนี่ คงไม่เอากลับไปหรอก
หลังจากคุยรายละเอียดต่างๆ เสร็จทั้งสองคนก็มุ่งตรงกลับบ้านกัน
"เเบล็คงับ..กรีนรักเเบล็ค" เด็กน้อยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนขับรถหน้านิ่วคิ้วขมวดเด็กน้อยรับรู้ถึงความกังวลบางอย่างที่ออกมาจากเเบล็คของเขา
"ค้าบบเเบล็คก็รัก"
"..."
เมื่อเสียงเด็กน้อยเงียบไปเเบล็คเลยชำเรืองมองเด็กน้อยนิง ก็เห็นน้องนั่งมองเขานิ่งตาเเป๋ว
"อะไรครับหื้ม"
"ไม่ยู่...กรีนจะนอนกอดเเบล็ควันนี้"
"ค้าบๆ กลับถึงบ้านอาบน้ำกันก่อนน้าาา"
"งับ"
.
..
.
พอทั้งสองคนถึงบ้านก็พากันอาบน้ำเข้าห้องทันทีเเบล็คก็ทำงานออกเเบบโลโก้ส่วนข้างๆ ก็มีเด็กน้อยนอนดูกาตูนอยู่เหมื่อนเดิม
"เเบล็ค~~อีกนานไหมงะ"
"หื้มง่วงหรอครับ"
"ช่ายยงับ"
"อะมาๆ เเบล็คไม่ทำเเล้ว นอนกัน" เเบล็คปิดไฟปิดทีวีเสร็จก็ล้มตัวนอนกับเด็กน้อยเเต่ครั้งนี้เปลี่ยนตำเดหน่งกันจากที่กรีนต้องนอนซบอกเเบล็ค เเต่ตอนนี้เป็นเเบล็คที่นอนซบอกเด็กตัวเล็ก
"กรีนชอบ...ชอบเเบล็คนอน"
"555พูดอะไรของเราฟังไม่รู้เรื่อง"
"เเบล็คนอนกรีนชอบ"
"อ้อ..ชอบให้เเบล็คนอนซบอกงี้อ้อ ระวังเเบล็คกินตับนะงั่มๆ " เเบล็คเเกล้งเด็กน้อยด้วยการกดหน้าลุงไปที่หน้าอกน้อยๆ เเละขยับปากเหมื่อนกินอะไรบางอย่าง
ทำให้เด็กน้อยจั้กจี้
"งื้ออ55 เเบล็คไม่ดีหยุดเล่นเยยนอนๆ "
"555ค้าบๆ ไอ้เด็กเเสบ"
.
.
.
ปล
คือว่าผมไม่ค่อยรู้เรื่องกฏหมายหรือเรื่องการที่จะรับเลี้ยงบุตรสักเท่าไหร่ เนื้อเรื่องผมเลยเเต่งตามความเข้าใจที่คิดได้นะครับบ
เป็นกำลังใจให้ด้วยคร้าบบ
ไม่รู้ว่าทุกคนจะชอบไหมกังวลจังเลยครับ
- Writer
