Eve gelmiştim. Annemin sorularından kurtulup, odama çıktım. Bugün zaten çok yorulmuştum. Biraz dinlemesem daha iyi olacaktı. Üzerimi değiştirdim. Pijamalarımı giyip yatağa oturdum.
"Efsun kızım yemek yemeden mı uyuyacaksın. Zaten halin de hal değil ne oldu kızım."
"Anne iyiyim ben. Biraz yorgunum uyumak istiyorum sadece. Aç değilim."
"Tamam kızım uyu sen o zaman."
Annem bu sene çok yoğun olduğumu bildiği için fazla üstüme düşmüyordu. Zaten dün gece de uyumamıştım yatağa yatarsam uykum gelir herhalde. Yatağa uzandım gözlerimi kapattım. Gözlerimin önüne geliyordu her şey. Kalbim öyle hızlandı ki. Ben geçmişe gittiğime inanmıyordum. Ellerim terliyordu. Yok ben böyle uyuyamayacaktım. En iyisi balkona çıkmaktı. Yataktan çıkıp odamın küçük balkonuna çıktım. Odamın balkonu küçüldü. Pencereler
