EP : 1
922 Words
เคยรักคนที่ไม่ควรรักไหมคะ?
เคยรักคนที่รู้ว่ารักแล้วต้องเจ็บบ้างรึเปล่า
เคยรักคนที่รู้ว่าต่อให้รักแค่ไหนแต่สุดท้ายตอนจบก็ไม่มีทางสมหวังบ้างไหม
ถ้าเคยก็ต้องรู้ใช่ไหมว่ามัน...ทรมาน
(เย้~ ดีใจกับพี่มีนด้วยนะคะที่สอบติดที่เดียวกันเลย~) สาวน้อยหน้าตาน่ารักในชุดมัธยมปลายตะโกนแสดงความดีใจออกมาผ่านหน้าจอโทรศัพท์แต่แค่นี้ก็ทำให้ฉันยิ้มมีความสุขแล้ว
“จ้า ขอบใจนะจ้ะ”
(แต่ว่าแด๊ดดี้หม่ามี้ขาน้องกรีนมีเรื่องอยากขอร้องค่ะ) สาวน้อยหน้าตาน่ารักที่เพิ่งยิ้มสดใสทำหน้าอ้อนใส่ซะงั้น โอเคค่ะมีเรื่องอ้อนนั่นแหละฉันเลยยิ้มจนตาหยีให้แล้วก็สวมบทบาทหม่ามี้ที่เต็มใจเล่น แต่อีกคน...ไม่เคยเต็มใจ ก็เขาเป็นผู้ชายจะมาเล่นอะไรเป็นเด็กได้ยังไงล่ะจริงไหม
“มีอะไรจ้ะคนสวยของหม่ามี้”
(น้องกรีนอยากขอร้องให้แด๊ดดี้กับหม่ามี้ไม่รู้จักกันค่ะ)
“อะไรนะจ้ะ?” ฉันไม่ค่อยเข้าใจคำพูดประโยคเมื่อกี้เท่าไหร่ ส่วนอีกคนที่อยู่ข้างสาวน้อยก็แค่นั่งทำหน้านิ่งไม่พูดอะไร
(น้องกรีนอยากให้แด๊ดดี้กับหม่ามี้ไม่รู้จักกันไงคะ) คำพูดเดิมเพิ่มเติมคือไม่เข้าใจเหมือนเดิมหรือบางทีอาจจะเริ่มเข้าใจแต่ก็ยังงง ๆ อยู่ก็ได้มั้ง
“น้องกรีนหมายถึงตอนไหนที่ไม่ให้รู้จักกัน”
(ตอนเรียนค่ะ คือแบบนี้ค่ะกรีนอยากให้พี่มีนช่วยสกรีนว่าที่พี่สะใภ้ให้กรีนน่ะค่ะ ถ้าสาว ๆ ที่นั่นรู้ว่าพี่มีนเป็นคนในครอบครัวเราเขาก็จะทำดีต่อหน้าพี่มีนใช่ไหมล่ะ กรีนกลัวได้คนไม่น่ารักมาเป็นพี่สะใภ้)
“อ่อ” ฉันพยักหน้ารับให้กับความคิดของสาวน้อย
น้องสาวนี่เนอะมีพี่ชายคนเดียวก็ต้องกลัวได้พี่สะใภ้ไม่ถูกใจเป็นธรรมดา
(ว่าแต่พี่มีนทำให้หน่อยได้ไหมคะ เป็นหูเป็นตาแทนทุกคนในครอบครัวให้หน่อยน้า~) น้องกรีนอ้อน สีหน้า น้ำเสียง แววตาทุกอย่างดูน่ารักน่าชังไปหมดเลย
“ก็...ได้จ้ะ ถ้าเกรย์ไม่ว่าอะไรพี่ก็ทำได้”
(เย้~ พี่มีนน่ารักที่สุดเลยส่วนพี่เกรย์ไม่ต้องห่วงค่ะน้องกรีนขอร้องอะไรพี่เกรย์ก็ทำให้อยู่แล้ว เนอะพี่เกรย์เนอะ) สาวน้อยในชุดมัธยมหันไปกอดแขนพี่ชายแล้วก็อ้อนด้วยการซบหน้าลงที่ไหล่พี่ชายแล้วก็เอาแก้มถูไม่หยุดอย่างกับลูกแมว
ฉันเป็นผู้หญิงเห็นแล้วยังหลงความน่ารักเลยแล้วคนเป็นพี่ชายที่ไหนจะไม่หลงน้องสาว
(ไร้สาระ คุยกันเอาเอง)
(เย้~ พี่เกรย์น่ารักที่สุดเลย ถ้างั้นตกลงตามนี้นะคะพี่มีน เป็นหูเป็นตาให้น้องกรีนหน่อยน้า~)
“...จ้ะ ได้จ้ะ”
(โอเคค่ะถ้างั้นเอาไว้เจอกันตอนพี่มีนมาเรียนน้า~)
“จ้ะ”
ติ๊ด!
ทางนั้นวางสายไปแล้วส่วนทางนี้ก็นั่งงง
คนรู้จักกันมาสิบกว่าปีอยู่ ๆ ต้องมารับบทเป็นคนไม่รู้จักกันนี่นะ...ยากเนอะ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเป็นคำขอร้องของลูกผู้มีพระคุณ
แต่ไม่เป็นไรหรอกแค่ได้เรียนที่เดียวกันเห็นหน้าอีกฝ่ายเกือบทุกวันแตกต่างจากเมื่อก่อนที่มีโอกาสได้เห็นหน้าแค่ปีละไม่กี่ครั้งก็ดีมากแล้วสำหรับรักแรกที่ไม่มีทางสมหวังของมีนา...
#MEENA ENE
#GRAY TALK
“โอเคค่ะถ้างั้นเอาไว้เจอกันตอนพี่มีนมาเรียนน้า~”
ติ๊ด!
“น่ารักที่สุด” ผมมองสาวน้อยที่นั่งกอดแขนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้โทรศัพท์อยู่เงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไร รอจนคนถูกมองรู้ตัวเองดีกว่า
“มีอะไรคะ? มองหน้ากรีนทำไม” เห็นไหม รอให้คนถูกมองรู้ตัวเดี๋ยวก็ถามผมเอง
“มองหน้าคนมีแผน”
“แผน?”
“ก็แผนที่จะให้คนของตัวเองจับตาดูพี่แล้วคอยรายงานเรื่องสาว ๆ ไง”
“ฮ่า ๆ ๆ เกรย์รู้ทันเหรอเนี่ย เซ็งจังกรีนคิดว่าตัวเองเนียนแล้วซะอีก” เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วเอาคางมาวางลงที่แขนแล้วเอียงคอมองผม
...น่ารัก
“ฮึ ๆ ๆ ตรงไหนที่เนียน”
“ก็...ทุกตรงแหละ ไม่งั้นพี่มีนจะยอมช่วยเหรอ”
“ฮึ ๆ ๆ ไม่สงสารเขารึไงที่ไปหลอกใช้ให้ช่วยจับตาดูผัวตัวเอง”
“ก็ผัวหล่อไว้ใจไม่ได้หรอกเกรย์~”
ผลัก!
“อะไรคะ?” ผมที่โดนสาวน้อยในชุดมัธยมปลายตรงหน้าผลักอกจนหงายหลังลงที่โซฟาถามเธอทันที ส่วนอีกคนก็ขยับตัวช้า ๆ มาคร่อมที่ตักผม
“กรีนไม่ชอบเวลามีใครมีรู้ทันเพราะฉะนั้น...เกรย์ต้องโดนทำโทษ~”
“อืม~” ปากผมถูกปิดไม่ให้พูดอะไรซึ่งผมก็ไม่ได้ติดขัดอะไรกับการถูกลงโทษในครั้งนี้ออกจะชอบมากด้วยซ้ำเพราะภายใต้บุคลิกที่ใครต่อใครก็เห็นว่าสดใสซ่อนความเร่าร้อนที่เกินวัยเอาไว้จนผมหลงไปไหนแทบไม่ไหว แล้วก็ไม่คิดอยากไปไหนด้วยในเมื่อน้องสาวของผม...เด็ดซะขนาดนี้
- Writer
