“หมั้นกัน? หมั้นเพื่อ คุณเกรย์รักมีนรึยัง... / แกล้งหมั้น หมั้นปลอม ๆ พ่อฉันอยากให้หมั้นฉันก็เลยต้องหมั้น แล้วเธอก็ต้องหมั้นเหมือนกัน”
“...”
“ได้ยินชัดแล้วนะ สร้อยนี่ใส่ไว้แทนแหวนหมั้นเพราะฉันจะไม่ซื้อแหวนให้ผู้หญิงคนไหนเด็ดขาดยกเว้นคนที่ฉันรักแล้วก็อยากอยู่ด้วยซึ่งไม่ต้องกังวลเพราะมันไม่มีทางเป็นเธอแน่นอน”
“...เหรอคะ”
“อืม แล้วก็รู้กันแค่ในบ้านไม่ต้องบอกใครทั้งนั้น ถึงเวลาถอนหมั้นฉันจะมาถอดสร้อยเส้นนี้ไปทิ้งเอง”
“...ค่ะ ถ้างั้นก็ช่วยมาถอดมันทิ้งเร็ว ๆ ด้วยล่ะมีนไม่อยากใส่นาน”
“ไม่ต้องห่วง ฉันก็ไม่อยากมีพันธะกับเธอนานหรอกถึงจะมีพ่อรู้แค่คนเดียวฉันก็ไม่อยากมี”
“ดีค่ะ พอ ๆ กันเลยค่ะ” ฉันเก็บความช้ำเอาไว้แล้วฟาดกลับไปเหมือนกัน
“แล้วก็อย่าลืมล่ะ ห้ามบอกใครเรื่องหมั้นเด็ดขาด” สายตาข่มขู่มาก กลัวจนตัวสั่นแล้วเนี่ย เหอะ!
“ไม่บอกหรอกค่ะ บอกทำไมไม่มีประโยชน์”
“ก็ดี รับปากแล้วก็อย่าให้เรื่
