“นี่ลูกรู้ไหมว่าเกรย์กับยัยมีนาหมั้นกัน”
“ก็ใช่น่ะสิ คุณพ่อให้หมั้น”
“จะหัวเราะทำไมยัยกรีนแม่ไม่ขำด้วยนะ!”
“จะไม่ให้แม่ซีเรียสได้ยังไง เด็กนั่นคือคนที่คุณพ่อเอ็นดูมากนะยัยกรีน”
“อย่ามาหัวเราะสบายใจ ของที่แกคิดว่าเป็นของตายจะกลายเป็นของคนอื่นไปแล้วนะยัยกรีน!ส่วนแบ่งมรดกแกก็จะหายไปแกรู้ตัวบ้างไหม!”
“โทรหาเกรย์เดี๋ยวนี้ บอกให้เขายกเลิกการหมั้นแล้วรอแกกลับมา”
“ยัยกรีน! แม่บอกให้โทร! แกอย่ามั่นใจว่าเกรย์เป็นของตายของแกอยู่ตลอดเวลาแม่ขอร้อง กรีนแกฟังแม่บ้างไหม กรีน...ยัยกรีน! ยัยกรีน! ยัยลูกไม่รักดี!"
”...” โชคดีของผมที่บังเอิญกลับมาเอาของที่บ้านในช่วงบ่ายแล้วก็ดันบังเอิญได้ยินคนบางคนกำลังคุยโทรศัพท์
คิดว่าไม่มีใครอยู่นอกจากแม่บ้านก็เลยคุยโทรศัพท์เสียงดังไม่อายไม่กลัวไม่สนว่าใครจะได้ยิน
ฮึ! ไม่ต้องฟังเสียงปลายสายผมยังจับใจความได้เลยว่าทางนั้นพูดอะไรทางนี้ถึงโมโหขนาดนี้
...ของตาย
คนเป็
