“ฉันเป็นแค่แฟนของเพื่อนเธอไม่ใช่ผัว”
“ส่วนกับเธอ...ฉันเป็นคู่หมั้น”
“...”
“เข้าใจไหมยัยซื่อบื้อ”
“คู่หมั้นที่หมั้นกันปลอม ๆ น่ะเหรอคุณเกรย์”
“ถ้างั้นก็ไม่ต้องหมั้นปลอม ๆ”
“อะไรนะคะ?”
“ไม่ต้องแล้วไง...ไม่ต้องแกล้งหมั้นกันปลอม ๆ แล้วมีน~”
“...” เขาพูดว่าอะไรนะ
???
ฉันมั่นใจว่าฉันได้ยินชัดเต็มสองรูหูแต่ทำไมฉันถึงไม่กล้ามั่นใจเลยว่าตัวเองได้ยินชัดเจนจากนั้นเขาก็ดันตัวของเขาขึ้นนิดหน่อยแล้วดึงรั้งให้ฉันพลิกตัวนอนหงายจนเราสองคนมองเห็นหน้ากันและกันได้ชัดเจน
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอึ้งมากแค่ไหนแต่ดูจากสีหน้าเขาที่กำลังส่งรอยยิ้มบาง ๆ มาให้ก็ทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองต้องทำหน้าอึ้งอยู่แน่ ๆ
“เข้าใจไหม” อย่าใช้น้ำเสียงแววตาแล้วก็ท่าทางอ่อนโยนแบบนี้ได้รึเปล่าเพราะยิ่งนายอ่อนโยนเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจเลยเกรย์
“...มีนไม่เข้าใจ” คำพูดของนายมันชัดเจนแต่ฉันไม่กล้าเข้าใจ นี่มันไม่ใช่นาย
“ฮึ ๆ ๆ
