“ไม่จริง ฉันไม่ได้ด่าเธอตลอดเวลา อย่ามาใส่ร้ายฉันยัยมีมี่”
“เหอะ! ทำเองแล้วมองไม่เห็นการกระทำของตัวเอง”
“ก็เพราะทำเองนี่ล่ะถึงมองเห็นว่าไม่ได้ด่าเธอทุกครั้ง”
“เห็นตอนไหนเถอะคุณ”
“...ตอนที่นมเธออยู่ในปากฉันไง”
“...” พูดมาได้ยังไง!
“ไง เงียบทำไม? ไม่จริงตรงไหนเถียงมาสิ”
“...ไม่เถียงหรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะ เถียงเก่งไม่ใช่เหรอ”
“ตอนนี้ไม่อยากเถียงค่ะ คุณเกรย์มีปาก ปล่อยให้คุณเกรย์พูดไปเลยดีกว่า” ฉันตอกกลับแต่ในใจกำลังเดือดเป็นน้ำต้มเปรตเลยล่ะ
“นี่ว่าฉัน?”
“เปล่าค่ะ มีนกำลังสรรเสริญอยู่ในใจต่างหาก”
“อย่ามากวนประสาท”
“…” ใครกวน? คิดว่ามีนามันมีอารมณ์กวนประสาทคนที่พูดเล่นแต่หยามความเป็นลูกผู้หญิงของมันได้เหรอ? คิดว่ามันอารมณ์ขันขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้ามีมีดอยู่ในมือแล้วไม่ผิดกฎหมายสาบานด้วยเกียรติของลูกเสือลูกหมาลูกแมวทุกอย่างบนโลกนี้ว่ามีนาคนนี้จะเฉือนปากเขาทีละชิ้นมาจิ้มพริกกับเกลือบีบมะนาวใ
