นาเดียกลับลงมาข้างล่างอีกครั้ง ใบหน้าสดใสเมื่อครู่หม่นหมองไม่เหมือนคนเดิม แม้หญิงสาวไม่พูดแต่ริมฝีปากที่บวมเจ่อจากการถูกบดจูบอย่างป่าเถื่อน คริสเตียนก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยเอเชียหน้าหวานคนนี้
“น้องนาเดียเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ” คนถูกถามฝืนยิ้ม หันหน้าไปหาสาวใช้ “คุณแม่ว่ายังไงบ้าง”
“มาดามบอกว่าให้ทานก่อนได้เลยค่ะ มาดามอยากพักผ่อน”
“จ้ะ มีอะไรก็ไปทำเถอะ”
ตรงหน้าเต็มไปด้วยอาหารหน้าตาน่ารับประทาน นาเดียทำหน้าที่ตักข้าวใส่จานให้กับคริสเตียน กำลังจะลงมือทานอาหารที่ตนตั้งใจทำสุดฝีมือ แต่บุคคลที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดก็เดินลงบันไดมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“หน้าตาสดชื่นมาแต่ไกลเลยนะ ไปทำอะไรมาวะ” คริสเตียนที่รู้อยู่เต็มอกว่าเกิดอะไรขึ้นแสร้งเอ่ยถาม
“ไปกินขนมหวานมา” เซนตอบพลางกับเหลือบตามองร่างบางที่เดินอ้อมมาตักข้าวให้เขา
“ขนมหวาน?”
“ใช่ หวานมาก” เขาลูบไล้ริมฝ
