“คุณมันเลว ฉันเกลียดคุณ!”
เสียงหวานด่าทอใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์ของสุราที่ดื่มไปก่อนหน้า เซนยิ้มมุมปาก ไม่สนใจคำพิพากษาจากคนตัวเล็ก ชายหนุ่มใช้ขาอันแข็งแกร่งของตนกดทับเรียวขาเล็กให้จมติดไปกับที่นอน ก่อนที่เจ้าตัวจะยืดตัวขึ้นเพื่อทำการปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด
ทุกการกระทำเป็นไปอย่างช้าๆ นัยต์ตาคมจับจ้องไปยังดวงหน้าหวาน แววตาตื่นตระหนกของเธอยิ่งทำให้อารมณ์ของร่างสูงพุ่งขึ้นอย่างน่าประหลาด ทั้งๆ ที่ภายในดวงตากลมโตมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกอยากจะครอบครองเธอตลอดเวลา
“นี่น่ะเหรอลูกผู้ชาย จ้องแต่จะข่มเหงขืนใจผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้” นาเดียยกประเด็นเรื่องเพศขึ้นมาอ้าง หวังเพียงเล็กน้อยว่ามันจะช่วยให้เธอรอดพ้นจากเงื้องมือมาร
“ฉันไม่สนคำพูดโลกสวยของเธอหรอกนะสาวน้อย เพราะไม่ว่าจะคืนนี้หรือคืนไหนๆ เธอก็ต้องโดนฉันกินอยู่ดี”
เซนยิ้มเยาะ เขาเหวี่ยงเสื้อสูทสีขาวไป
