เปิดหัวใจให้เธอรัก

บทที่ 4 - หวานเสน่หา NC25+ (ฉันต้องการคุณ) (จบตอน)

“ปากของผมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิด”

สิ้นประโยคโอหังริมฝีปากอวบอิ่มก็ถูกครอบครองด้วยเรียวปากหยัก ธนภพมอบจูบอ่อนหวานระคนดุดันเรียกร้อง สอดชิวหาเก่งกล้ากวาดชิมทั่วโพรงปากหอมกรุ่น ดูดดึงลิ้นเล็กอ่อนด้อยประสบการณ์ให้หลงอยู่ในวังวนเสน่หา สัมผัสลึกซึ้งมากกว่าปากแตะปากเหมือนอย่างที่หญิงสาวกระทำต่อตน หยาดน้ำค้างมึนงงไปกับรสจูบเร่าร้อนจนร่างกายชาดิกทำอะไรไม่ถูก ดวงตากลมโตเบิกกว้างค่อยๆ หรี่ลงเพราะแรงสัมผัสเป็นไปอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน มือหนากอดรัดร่างบางแนบชิด ดันคนตัวเล็กติดกำแพงแล้วเดินหน้าเติมความลึกซึ้งใส่กลีบปากนุ่มไม่หยุดหย่อน เหมือนเสือร้ายผู้กระหายหิว ธนภพไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าทำไมยิ่งจูบยิ่งหลงใหล ยิ่งกอดยิ่งอยากได้ กลิ่นหอมจากสาวเจ้าไม่ต่างอะไรกับดอกไม้แรกแย้ม ไร้การปรุงแต่ง เป็นกลิ่นสะอาดที่ให้ความสดชื่น

หยาดน้ำค้างพยายามสลัดความรัญจวนทิ้งไปแล้วดันร่างหนาออกห่าง มือเรียวผลักอกกว้างซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ตัวเขาใหญ่เกินกว่าจะทำเช่นนั้นได้ ธนภพตัดสินใจช้อนอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขนแกร่งโดยที่ริมฝีปากยังประกบจูบไม่ห่าง เขาวางร่างนุ่มนิ่มลงบนเตียงนอนจากนั้นก็หยัดกายขึ้นเพื่อถอดเสื้อยืดเหวี่ยงทิ้งลงข้างเตียง

“ไม่นะคุณมาร์ค! ปล่อยฉัน คุณทำบ้าอะไรเนี่ย”

หยาดน้ำค้างพยายามดิ้นรนอีกครั้ง ธนภพใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาก็จัดการกับเสื้อผ้าน่ารำคาญของตัวเองออกจนหมดสิ้น อกกว้างมีไรขนปกคลุมไล่ระดับมาถึงหน้าท้องแข็งแกร่งมีเสน่ห์ชวนมอง ทว่านาทีนี้หยาดน้ำค้างไม่คิดมานั่งชื่นชมรูปร่างสุดเพอร์เฟคของเขา เธอพยายามถดกายหนีจนแผ่นหลังบอบบางชิดหัวเตียง

“ผมไม่ได้บ้า แค่จะสอนให้คุณรู้จักรสชาติของผู้ชายเท่านั้นเอง”

เสียงเข้มกระซิบแหบพร่า เธอหนี เขาตาม

มือหนาดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดแล้วก้มหน้างับใบหูเล็ก สัมผัสหวามปั่นป่วนหยาดน้ำค้างจนแทบสิ้นสติ

“คุณมาร์ค ได้โปรด” เสียงสั่นเครือร้องขอ หารู้ไม่ว่าน้ำเสียงแหบแห้งของเธอปลุกอารมณ์ดิบของผู้ชายให้ลุกฮือ

“โปรดแน่ครับ”

มือหนาจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างบางทีละชิ้นสองชิ้นจนเรือนร่างเปลือยเปล่าเปล่งความงามอวดสายตาเหยี่ยว ธนภพกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ หยาดน้ำค้างสวยประหนึ่งนางฟ้าที่จุติในป่าหิมพานต์ ผิวขาวเนียนละเอียดดุจหิมะสะอาดตา และสิ่งที่ทำให้เขาแทบหยุดหายใจก็คือทรวงอกคู่งามเต่งตึง ยอดปทุมถันชูชันเพียงลมหายใจเป่ารินรด หยาดน้ำค้างดิ้นไม่หลุดเพราะข้อมือทั้งสองข้างถูกเขากดตรึงเหนือศีรษะ จมูกโด่งดอมดมยอดทับทิมสีชมพูระเรื่อ เขาเหลือบตามองใบหน้านวลที่หลับตาปี๋ ทรวงอกสล้างกระเพื่อมขึ้นลงตามอัตราการเต้นของหัวใจ ธนภพรู้ในทันทีว่าไม่อาจปล่อยหญิงสาวให้รอดพ้นจากเงื้อมมือได้ เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ต้องได้ครอบครองเนื้อหวาน อุ้งปากร้อนไม่รอช้า ครอบครองยอดอกแล้วดูดกลืนจนแก้มตอบ

“มะ ไม่ อ๊ะ” หยาดน้ำค้างไม่อาจหักห้ามอารมณ์เบื้องลึกให้ต่อต้านเขาได้ แรงปรารถนาตามธรรมชาติที่สรรสร้างให้มนุษย์ตื่นตัวทุกครั้งยามสัมผัสกันและกันทำให้หูตาพร่าเลือนไปหมด หมดเรี่ยวแรงผลักไสแต่กลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม คือแอ่นหน้าอกให้ชายหนุ่มเล่นลิ้นอย่างเมามันส์

นุ่มลิ้น นุ่มละมุน ธนภพไม่เคยเจอสตรีใดสดสะอาดเท่าเธอมาก่อน เนื้อหวานหอมชวนให้เขาหลงใหล

หลงจนกลัวใจตัวเองว่าจะเผลอทำรุนแรงกับคนใต้ร่าง

“หวานมาก”

เขาชื่นชมขณะที่ปากยังคงงับยอดเสน่หาเอาไว้ไม่คลาย หยาดน้ำค้างรู้สึกราวกับถูกเหวี่ยงขึ้นที่สูงแล้วกระโดดลงมาสู่ที่ต่ำซ้ำๆ ความเสียวซ่านจากการถูกเขาดูดหน้าอกกำลังพร่าผลาญความรู้สึกผิดชอบชั่วดีให้ดับสูญ จากต่อต้านเปลี่ยนเป็นครวญครางยามเขาย้ายอุ้งปากร้อนไปดูดกลืนอีกข้าง ประหนึ่งทารกหิวโหยน้ำนมจากมารดา เธอแอ่นความอร่อยแห่งสตรีให้เขาดื่มอย่างเต็มใจ

ไม่! เธอไม่ควรเต็มใจ เธอไม่ควร แต่ว่า…

“อ๊า” เสียงหวานครางเบาๆ ในลำคอ ไม่ควรเลยแต่มันห้ามไม่อยู่ อุ้งปากร้อนฉ่าละเลงทั่วรอบเต้า และมืออีกข้างก็กอบกุมก้อนเนื้อกลมด้านซ้ายไม่ปล่อย ซ้ำร้ายยังใช้นิ้วบีบขยี้ปลายถันจนมันชูชันขึ้นอีกครั้ง เขาปรนเปรอเธออย่างเต็มที่ หวังให้ร่างบางแดดิ้นไปกับรสสวาทที่เขานั้นเป็นผู้ก่อ

“กินตรงอื่นบ้าง”

เสียงเข้มคล้ายบอกตัวเองมากกว่า ธนภพถอนริมฝีปากออกจากปทุมถันคู่งามแล้วพรมจูบไล่ระดับลงเรื่อยๆ แวะทักทายสะดือน้อยน่ารัก ส่ายปลายลิ้นลงไปในรูเล็กๆ เพื่อให้เจ้าของได้สะท้านไหว

หยาดน้ำค้างดิ้นเร่าราวกับผีเสือราตรียามค่ำคืน เธอไม่หวังให้เขาหยุดอีกต่อไป มีแต่อยากให้เขารุกล้ำมากกว่านี้ ยิ่งฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ปลีน่องสวย ความต้องการของหญิงสาวลุกโชนดุจเปลวไฟ

“คะ คุณมาร์ค” เสียงหวานเรียกชื่อเขา ธนภพเงยหน้าจากการไล่จูบสะโพกงามเพื่อสบตากับคนตัวเล็ก

“ถ้าจะขอให้ผมหยุด บอกตรงนี้เลยว่าไม่” เขายอมถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ชายหน้าด้านดีกว่าปล่อยเนื้อหวานหลุดมือ

“มะ ไม่ ฉัน อื้อ ฉัน”

หยาดน้ำค้างเกิดความละอายจึงไม่กล้าร้องขอ แต่มีหรือที่เสือร้ายผู้มากล้นด้วยประสบการณ์จะไม่รู้ เขาผ่านผู้หญิงมาจนนับไม่ถ้วน แม้ส่วนมากจะขึ้นชื่อเรื่องอย่างว่าแต่ความเป็นผู้ชายเขาก็ย่อมเหนือกว่าแม่สิงห์สาวพวกนั้น กระต่ายน้อยอย่างเธอแค่ถูกนายพรานเอาไฟลนเพียงเล็กน้อยเนื้อสาวก็สั่นระริก

เนี่ยแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ

“พูดมาสิ ถ้าไม่พูด…”

ธนภพเริ่มเจ้าเล่ห์ เขาจับเรียวขาได้รูปแยกออกกว้างแล้ววางฝ่ามือหยาบร้อนลงบนโหนกนูน หยาดน้ำค้างกัดริมฝีปากห้อเลือด

เธอไม่ไหวแล้ว ต่อให้ถูกมองว่าง่ายก็คงต้องให้เป็นไปตามนั้น ในเมื่อเขาช่าง…

ร้ายกาจนัก!

“ฉันต้องการ อ๊า ต้องการ” หยาดน้ำค้างแหงนหน้าพูด

“ต้องการอะไรหืม”

ชายหนุ่มดุนนิ้วเป็นจังหวะลงบนกลีบกุหลาบสด น้ำหวานเริ่มคละเคล้าส่งกลิ่นหอมรัญจวน เขาต้องกัดฟันข่มอารมณ์ดิบเอาไว้ แก่นกายใหญ่พองโตแข็งขึง อยากทักทายตัวตนของหญิงสาวใจแทบขาด

“ต้องการคุณ”

หยาดน้ำค้างสบนัยน์ตาแกร่งกล้าคู่นั้น ริมฝีปากกระตุกยิ้มพึงพอใจ เขาเหยียดกายนอนตรงแล้วซุกใบหน้าหล่อเหลาเข้าหากลีบอ่อนไหว ยื่นปลายลิ้นเลียเบาๆ กลางรอยแยก

“อ๊า คุณมะ มาร์ค อ๊ะ อื้อ” หยาดน้ำค้างกำผ้าปูที่นอนแน่น แอ่นหยัดเรือนร่างสู้ลิ้นสากแล้วส่ายร่อนอย่างลืมตัว

“อร่อยมากที่รัก อืม ผมชอบคุณ”

ฝ่ายคนตัวโตก็รัวปลายลิ้นกระหน่ำใส่ราวกับตายอดตายยาก รสชาติหวานดุจน้ำผึ้งกลางป่ายิ่งทำให้เขาคลั่ง เขาไม่เคยกินใครแล้วอร่อยสดชื่นเท่าเธอมาก่อน

“อ๊า คุณมาร์ค ไม่ไหวแล้ว อื้อ”

หยาดน้ำค้างผู้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องอย่างว่ามาก่อนแทบขาดใจ ลิ้นปีศาจของเขากระดกเลียตามรอยแยกแหวกลึกเข้าไปถึงด้านใน ติ่งเสียวกระสันซ่านยามเขาประกบปากดูดแล้วดึงเป็นจังหวะ เอวบางลอยติดเรียวปากหยักจนก้นงอนไม่ติดเตียง กรีดร้องเสียงแหลมแต่ฟังดูไพเราะเสนาะหู

“อร๊าย ไม่ๆ อ๊า”

มือไม้ป่ายปัดทั่วเตียงกว้าง สอดนิ้วเข้าสู่กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มแล้วจิกทึ้งพยายามดึงหน้าเขาออกห่างจากแอ่งน้ำลุ่มลึก ธนภพที่กำลังลุ่มหลงรสชาติแรกแย้มไม่ยอมหยุดง่ายๆ เขาดันสองขาไร้ไขมันส่วนเกินติดชิดอกอวบแล้วนั่งชั่นเข่าประกบดูดเนินสวาทไม่ยั้ง

เสียงน้ำรักปะทะปลายลิ้นดังกังวานลั่นห้อง

“อืม อร่อยมาก ผมชอบ”

คนตัวโตกลืนกินทุกหยาดหยดลงสู่ลำคอแกร่ง หยาดน้ำค้างดิ้นพล่านหอบหายใจสะท้าน เหงื่อผุดปรายเต็มเรือนร่างเปลือยเปล่า ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น เขาปรนเปรอเธอหนักหน่วง ทั้งดูดทั้งเลียจนกุหลาบสาวชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายของเขา หยาดน้ำค้างสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วลืมตามองศีรษะผู้ชายร้ายกาจ เขาสะบัดลิ้นรัวไปมาแรงๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านจนเธอแทบขาดใจ

“อ๊า ไม่ไหว อื้อ”

และแล้วร่างบางก็เกร็งกระตุกคาปากของเขา ธารน้ำบริสุทธิ์แตกซ่านคาลิ้นหนา ธนภพปาดเลียจนเกลี้ยงหยด เขาปล่อยเรียวขาไร้เรี่ยวแรงวางราบกับเตียงดังเดิม ยกหลังมือเช็ดริมฝีปากด้วยสายตายั่วยุ ก่อนเคลื่อนกายทาบทับร่างแน่งน้อยแล้วจูบปากอิ่มอย่างเร่าร้อน

“เชื่อหรือยังว่าปากของผมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิด”

เขาย้ำประโยคเดิมข้างหู หยาดน้ำค้างหอบหายใจรวยริน เสียงแหบพร่าของเขาไม่ต่างอะไรกับเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยม นอกจากนั้นสะโพกแกร่งยังกดเบียดแนบชิดกลางตัว อาวุธร้ายสัมผัสความเปียกชื้นที่เพิ่งถูกเขากลืนกินสดๆ ร้อนๆ

“ของจริงกำลังจะเริ่มนะครับ”

น้ำเสียงแหบแห้งเคล้าอารมณ์ราคะบอกให้รู้ หยาดน้ำค้างเบิกตาโพลงและตกต้องใจรุนแรงเมื่อความรู้สึกจุกแน่นส่งสัญญาณว่าร่างกายของเธอมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามา

“คุณมาร์ค เจ็บนะ โอ๊ย ฮือ”

ความสดใหม่ส่งผลให้ร่างกายเจ็บจุก รวดร้าวประหนึ่งปริแตกเป็นสองส่วน หยาดน้ำค้างจิกเล็บลงบนข้างแก้มเขาแล้วข่วนเป็นทางยาว ธนภพข่มความแสบสันที่สาวเจ้าฝากไว้บนแก้มสาก เขากัดฟันดันความใหญ่โตเข้าหาร่างเล็กจนมิดด้าม เพียงเท่านั้นเสียงกรีดร้องทรมานก็ดังลั่น

“กรี๊ด!”

น้ำตาไหลรินออกจากหางตาเปียกสู่หมอน หยาดน้ำค้างสะอื้นไห้อดสูตัวเองเหลือเกิน เธอใจง่ายปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ชายที่พบเจอเพียงข้ามคืนได้เชยชม หญิงสาวพยายามยกมือดันอกกว้างออกห่าง แต่ช่วงล่างกลับถูกรุกรานด้วยสัมผัสจาบจ้วงระคนอ่อนหวาน

“เจ็บ” ร้องบอกเสียงเบาหวิว ธนภพตระกองกอดเนื้อนวลไว้ในอ้อมแขนแล้วลูบเรือนผมสลวยเพื่อปลอบโยน

“หายใจเข้าลึกๆ ครับ”

เขาบอกเสียงนุ่ม พยายามค่อยเป็นค่อยไปอย่างที่สุด สะโพกแกร่งส่ายร่อนเป็นวงกว้างเพื่อสร้างความคุ้นเคย แท่งเหล็กร้อนฉ่าบดคลึงกลีบสาวจนมอดไหม้

“ดีขึ้นไหม”

เขาถามเมื่อเห็นว่าเธอทำตาม หยาดน้ำค้างเริ่มคลายความเจ็บปวดแล้วเปิดใจรับอารมณ์หวามหวิวที่ได้รับจากชายหนุ่ม แรงเสียดเสียวทักทายปลายประสาทสัมผัสทุกส่วน สาวเจ้าแยกขางามให้กว้างขึ้นโดยอัตโนมัต จากนั้นก็เลื่อนมือจับสะโพกของเขาเอาไว้ ออกแรงดันให้คนตัวโตลงแนบชิดกว่าเก่า ปรือเปลือกตามองสบนัยน์ตาคมเข้มอย่างร้องขอ

“คุณมาร์ค”

เขาทำให้เธอต้องการเขาอีกแล้ว