“ออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ออกไป!”
หยาดน้ำค้างชี้นิ้วไล่ คนหน้ามึนไม่ฟังซ้ำยังถือวิสาสะดึงเธอมาใกล้ตัว ตวัดแขนโอบกอดเอวบางต่อหน้าต่อตานารินผู้เป็นพี่สาว
“คุณว่าที่พี่ภรรยาครับ ผมขออนุญาตพาน้ำไปคุยธุระสองต่อสองได้ไหมครับ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรรุนแรง แต่ถ้าน้องคุณดื้อไม่ยอมฟัง ผมก็จะมีวิธีปราบพยศในแบบของผม”
สายตาน่ากลัวมองใบหน้าหวาน หยาดน้ำค้างฮึดฮัด
“มากไปแล้วนะคุณมาร์ค คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้!” ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุม ทว่าช่างทำยากเหลือเกิน เขาไม่ยอมปล่อยแถมยังรัดแน่นประหนึ่งงูเหลือมรัดเหยื่อ
“คุยกันที่นี่ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปรอหน้าบ้าน”
นารินไม่อยากปล่อยน้องไปไกลหูไกลตา ถึงหยาดน้ำค้างจะพลาดท่าเสียทีให้ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้แปลว่าจะไว้ใจเขาได้
“ก็ได้ครับ” ธนภพเข้าใจว่าคนเป็นพี่ย่อมต้องห่วงน้องเป็นของธรรมดา
“พี่รินอย่าไปนะ โอ๊ย คนบ้า” หยา
