“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
หยาดน้ำค้างกล่าวขอบคุณตามมารยาท ก้าวเท้าลงจากรถแล้วยืนสูดลมหายใจเรียกสติหากต้องตอบคำถามของพี่สาวว่าเหตุใดจึงกลับบ้านช้ากว่าปกติ จังหวะที่ร่างบางกำลังจะเปิดประตูรั้วเข้าบ้านนั้นมือหนาก็คว้าแขนเรียวเอาไว้
“อะไรอีก”
ดวงตากลมโตเลิ่กลั่ก ไม่อยากให้นารินเห็นว่ามากับเขา
“ที่คุณบอกว่าผมมีเรื่องบนเตียงแบบเรี่ยราด ผมไม่เถียงนะ”
เขาพูดยิ้มๆ แต่คนฟังหน้าแดงหูดับไปหมดแล้ว ผู้ชายหน้าด้าน ยังมีหน้ายอมรับอย่างภาคภูมิอีก ผู้ชายสำส่อน!
“แต่หลังจากที่ผมมีอะไรกับคุณแล้ว ผมก็ไม่เคยต้องการใครอีกเลย” ทว่าประโยคถัดมาน้ำเสียงทะเล้นแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง
“ละ แล้วคุณมาบอกฉันทำไม” หยาดน้ำค้างแสร้งทำทีไม่สนใจประโยคหว่านเสน่ห์เมื่อครู่
“ผมอยากให้คุณลองเปิดใจ อยากให้เราสองคนรู้จักกันมากกว่านี้” นัยน์ตาชายหนุ่มแฝงความจริงใจเต็มเปี่ยม
และเธอสัมผัสได้…
“พี่รินก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้คุณกับฉั
