ปฐมบท 1.2 - ไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง (ผู้ชายหน้าหล่อ) (จบตอน)
1070 Words
“ตลกชะมัด”
นึกแล้วก็ขำตัวเอง ปกติเวลานี้หล่อนต้องนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงไม่ใช่ออกมาเที่ยวเตร็ดเตร่ดื่มเหล้าจนเมามาย คนอกหักมักทำอะไรสิ้นคิด น่าจะจริงก็ตอนเจอกับตัวเองนี่แหละ
“เอ๊ะ? คนนั้นนี่น่า”
ร่างบางเห็นคนที่ช่วยเธอตอนถูกหาเรื่องในห้องน้ำกำลังยืนคุยอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ดูเหมือนจะทะเลาะกันด้วย
“เดี๋ยวนะ”
หญิงสาวอ้าปากค้างหลังเห็นเธอคนนั้นถอดวิกปาทิ้งลงกับพื้นด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ผมสั้นรองทรงรับกับใบหน้าคมคายที่แปดเปื้อนเครื่องสำอางค์
“ผู้ชายจริงๆ ด้วย” คิดไม่ผิดจริงๆ บอกแล้วว่าลักษณะผิดแปลกไปจากผู้หญิงทั่วไป
ว่าแต่… เขากับผู้หญิงอีกคนมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่านะ
“ทำไมต้องโกหกกันด้วย”
น้ำเสียงเข้มขรึมเอ่ยถามหลังถอดวิกน่ารำคาญออกจากศีรษะ ดวงตาคมดุจ้องใบหน้าสวยเฉี่ยวของแฟนสาวนิ่ง
“ก็เบื่อ” คนถูกถามเบ้ปากตอบ
“อยากเลิกว่างั้น?”
ชายหนุ่มหยันเสียงขึ้นจมูก ภาพที่เห็นมันชัดเจนทุกอย่าง หล่อนออกมาเที่ยวกับผู้ชายคนอื่น ถ้าเขาไม่ลงทุนแต่งหญิงแอบสะกดรอยตามมาก็คงไม่รู้ว่ากำลังถูกแฟนสาวนอกใจ มีสัมพันธ์เกินเลยกับใครต่อใครลับหลังเขา
“อืม” ยอมรับแต่โดยดี จะต้องปฏิเสธให้วุ่นวายไปทำไมในเมื่ออยากเลิกกับเขาจริงๆ
ธนภพ ดันลิ้นดุนกระพุ้งแก้มพลางเขี่ยเท้าเล่นไปมา ได้ยินหล่อนพูดแบบนั้นถามว่าเสียใจไหม บอกเลยว่าไม่! คนอย่างเขามีศักดิ์ศรีพอ ไม่เสียเวลายื้อผู้หญิงหลายใจอย่างหล่อนหรอก อยากไปก็ไป อยากเลิกก็…
“เอาสิ เลิกเลย” ธนภพไหวไหล่ไม่แคร์ เดือนดารา ถึงกับหน้าถอดสี คาดไม่ถึงว่าแฟนหนุ่มจะยอมปล่อยมือจากตนง่ายๆ
“ไหนๆ ก็นอกใจแล้วนี่ ไปสิ ไปหาผู้ชายคนใหม่ คนที่จะรับช่วงต่อจากฉัน”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงมาร์ค”
เดือนดาราตวาดถาม น้ำเสียงและท่าทางการพูดของเขาทำราวกับเธอเป็นผู้หญิงหยำฉ่าน่ารังเกียจ
ธนภพไม่ตอบ เขากระตุกยิ้มมุมปากในแบบที่ชอบทำก่อนหันหลังเดินไปที่รถเปิดประทุนคันหรู เดือนดาราโกรธจนตัวสั่น หล่อนกระทืบเท้าหงุดหงิดใจแล้วเดินกลับเข้าผับไปหาความสุขใส่ตัวต่อ ไหนๆ ก็เลิกกันแล้วไม่จำเป็นต้องใยดีผู้ชายน่ารำคาญ ผู้ชายเย็นชาอย่างเขาอีกต่อไป
“ออกมา”
ชายหนุ่มหยิบบุหรี่จุดสูบพลางยืนพิงรถแล้วเอ่ยเสียงเข้ม ปรายตาคมมองไปยังต้นไม้ต้นใหญ่ หยาดน้ำค้างหนาวๆ ร้อนๆ หลังเห็นแววตาคู่นั้นมองมายังทิศทางที่ตนยืนอยู่ ธนภพปล่อยมวนบุหรี่ที่สูบไปเพียงครึ่งมวนทิ้งลงพื้น เท้าหนาเหยียบขยี้จนไฟดับมอด เขาเดินไปลากตัวจอมเผือกออกจากหลังต้นไม้
“นะ นี่คุณปล่อยนะ คุณปล่อยสิ”
เจ้าตัวร้องเสียงหลง เขารู้ว่าหล่อนแอบฟัง
พระเจ้าช่วย! ทำไมถึงฉลาดเป็นกรดแบบนี้
“สนุกไหม” เขาถาม
“สนุกอะไร”
หยาดน้ำค้างสะบัดข้อมือหลุดจากการเกาะกุม ถามกลับเพราะไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่อความหมายอะไรกันแน่
“แอบฟังเรื่องคนอื่นสนุกไหม”
ให้ตายเถอะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกหน้าชาเท่าครั้งนี้มาก่อน จะว่าเขาก็ไม่ได้เพราะหล่อนเป็นคนมาแอบฟังเขากับแฟนมีปากเสียงกันจริงๆ แม่จ๋าช่วยหนูด้วย ผู้ชายคนนี้แลน่ากลัวใช่เล่น หวังว่าคงไม่ฆ่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอหมกฟุตบาทแถวนี้หรอกนะ
“ฉันขอโทษ”
“ไม่รับคำขอโทษ”
“แล้วคุณจะเอายังไงไม่ทราบ จะจับฉันส่งตำรวจเลยไหม”
หยาดน้ำค้างเริ่มหงุดหงิด เธอผิด… โอเครู้อยู่ แต่คนเขาขอโทษแล้วก็น่าจะจบไหม อีกอย่างไม่ได้ตั้งใจแอบฟังเพราะสันดานเสียสักหน่อย ที่ทำตัวเป็นป้าข้างบ้านก็เพราะกลัวว่าเขาจะทำร้ายร่างกายผู้หญิงคนนั้นต่างหากล่ะ เลยคิดว่าถ้าเข้ามาฟังใกล้ๆ เกิดเหตุฉุกเฉินอะไรจะได้ช่วยเหลือทันท่วงที
“ไม่ต้องถึงขั้นนั้น” ธนาภพส่ายหน้ายิ้มๆ หยาดน้ำค้างไม่ค่อยไว้ใจรอยยิ้มของเขาเท่าไร ดูมีเลศนัยบางอย่างแอบแฝง
“แล้วคุณจะเอายังไง”
“เอาคุณ”
“หะ?!” หยาดน้ำค้างเบิกตากว้าง สองเท้าเล็กถอยหนีคนตัวโตอัตโนมัติ “คะ คุณหมายความว่ายังไง”
“โทษฐานที่แอบฟังผู้อื่นพูดคุยกัน คุณต้องเสียค่าปรับให้ผม” ธนภพจริงจัง สีหน้าแววตาไร้ซึ่งการล้อเล่น
“คุณต้องไปนอนกับผม” เขาโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเป็นสันเนียนเขี่ยปลายจมูกรั้นเบาๆ หยาดน้ำค้างผวากายถอยห่างอีกระลอก ท่าทีหวาดกลัวเรียกรอยยิ้มเหนือมุมปากหยัก ธนภพเหยียดกายยืนตรงแล้วเดินไปเปิดประตูรถ
“ขึ้นรถสิ”
“ทำไมฉันต้องขึ้นรถไปกับคุณด้วย”
หยาดน้ำค้างสะบัดเสียงใส่ เรื่องอะไรจะต้องนั่งรถไปกับคนแปลกหน้า เขาเป็นคนดีหรือเปล่าก็ไม่รู้ หญิงสาวหมุนตัวหมายจะเดินกลับไปยังทางเดิม มือหนาเกี่ยวกระชากแขนเรียวจนร่างบางเซถลาชนอกแกร่ง
“ผมไม่ใช่ผู้ร้าย คุณวางใจได้”
“คนไม่ดีมักชอบคิดว่าตัวเองเป็นคนดี ปล่อยค่ะ ฉันจะกลับบ้าน” หยาดน้ำค้างไม่หลงเชื่อคำพูดของคนที่เพิ่งเจอ เธอสะบัดแขนเขาแต่เขาไม่ปล่อย ซ้ำยังบีบแน่นและถือวิสาสะลากร่างงามจับยัดใส่รถหรูที่ชาตินี้เพิ่งมีโอกาสได้หย่นก้นนั่งเป็นครั้งแรก
แต่เวลานี้ไม่ใช่นาทีทองมาชื่นชมวัตถุนอกกาย เธอกำลังถูกลักพาตัว ใช่! ผู้ชายคนนี้กำลังลักพาตัวเธอ
“ปลดล็อคเดี๋ยวนี้นะ! ฉันจะแจ้งตำรวจถ้าคุณทำอะไรฉัน” หยาดน้ำค้างขู่ฟ่อ คนฟังยิ้มละไม
“แล้วคุณไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมไอ้นนมันถึงทิ้งคุณไป”
หันใบหน้าหล่อเหลามองร่างบาง หยาดน้ำค้างอึ้งไป
“คุณรู้จักพี่นน?”
ไม่น่าเชื่อ… ผู้ชายคนนี้รู้จักชานนแฟน (เก่า) ของเธอ
เป็นไปได้ยังไงกัน
“ผมรู้จักมันดีเชียวล่ะ!”
- Writer
