23.35 น.
‘ตืด ตืด ตืด’
ผมกดโทรศัพท์หาน้อง แต่เธอกลับไม่ยอมรับมัน ผมเลยปิดกล่องเค้กแล้วหิ้วมันไปหาเธอที่คอนโด
‘ติ่งต่อง ติ่งต่อง ติ่งต่อง’
ผมยืนกดกริ่งที่หน้าห้องของเธออยู่เกือบห้านาที ผมคิดไว้ว่าถ้านานกว่านี้ผมจะกลับแล้ว ในที่สุดเธอก็ยอมมาเปิดห้องซะที
“มาทำไมดึกดื่นป่านนี้” น้องในสภาพตาบวม จมูกแดง เหมือนเพิ่งร้องไห้มาหมาดๆ เปิดประตูให้ผม
“ร้องไห้ทำไมเนี่ย” ผมแทรกตัวเองเข้าไปในห้องเธอโดยไม่ต้องรอให้เธออนุญาต
“ดูซีรีส์อยู่ กำลังอิน แล้วนี่มาทำไม” เธอตอบผมอย่างคนอารมณ์ไม่ดี
“ฉลองวันเกิด” ผมยกเค้กในมือให้เธอดู แล้วก็เห็นน้ำตาเธอไหล ก่อนที่เธอจะรีบปาดมันทิ้งไป
“หยุดร้องได้แล้ว มากินเค้กด้วยกัน เอาเค้กมาให้แต่ไม่มีเทียนมาด้วย” ผมดึงเธอให้นั่งลงที่หน้าทีวี แล้วเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเบามือ หัวใจกระตุกที่เห็นรอยบวมแดงใต้ตาคู่งามนั้น มองที่ทีวีก็เห็นๆอยู่ว่าเธอกำลังดูหนังรักโรแมนติก ไม่ใช่ซีร
