ผมยืนหลบอยู่แถวหน้าห้องน้ำหญิง เห็นนุ่มนิ่มเดินออกมาสักพักแล้ว แต่น้องยังไม่ยอมออกมาสักที เธอเป็นอะไรหรือเปล่านะ ผมคิดเป็นห่วงเธอ อยากเข้าไปตามในนั้น แต่ก็กลัวว่าเธอจะยิ่งโกรธ เพราะดูจากท่าทางที่เธอเมินผม ก็รู้สึกได้เลยว่าเธอต้องโกรธอยู่แน่ นุ่มนิ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง คราวนี้พวกเธอเดินคุยกันออกมาแล้ว
ผมเดินเข้าไปขวางทางเธอไว้ นุ่มนิ่มเห็นผมเธอจึงเดินเลี่ยงออกมาให้เวลาเราสองคนได้คุยกัน ผมขอคุยกับเธอแต่เธอไม่อยากคุยกับผมและยังเดินหนีผมด้วย ผมรั้งแขนเธอไว้ให้อยู่คุยกับผมก่อน เธอดึงมือผมออก แล้วบอกว่าให้เวลาผมห้านาทีในการอธิบายโดยไม่ยอมมองหน้าผมด้วยซ้ำ ผมหงุดหงิดที่เธอเอาเรื่องเวลามาบีบผม เวลาห้านาทีผมจะพูดให้เธอหายโกรธได้ยังไงกัน ผมจะอธิบายอะไรได้ภายในเวลาแค่นี้ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกหงุดหงิดที่เธอเอาเรื่องเวลามาอ้างเพราะไม่อยากคุยกับผม เธอจ้องมองนาฬิกาแสดงออกว่าสนใจมันมากกว่าผมอย่างชัดเจ
