หลังจากที่พวกเรานั่งคุยกันอยู่นาน ฉันก็จับใจความได้ว่าพวกหนุ่มๆ รู้จักกันตอนที่รับน้องของมหาวิทยาลัย เลยติดต่อกันเรื่อยมา บางครั้งพวกเขาก็นัดกันมากินดื่มสังสรรค์เหมือนกับวันนี้ ฉันคิดว่าเขาก็คงนัดกันมาล่วงหน้าแล้ว เพราะพวกฉันไม่ได้มาเที่ยวกับพวกแดนบ่อยๆ เลยไม่รู้ว่ากลุ่มของแดนกับกลุ่มของตามค่อนข้างสนิทกัน ไม่น่าล่ะวันงานเลี้ยงหลังจบกิจกรรมรับน้องเมื่อเทอมก่อน นายตามถึงได้ปล่อยให้พวกฉันมากับพวกแดนง่ายๆ อย่างนั้น เมื่อนึกถึงคืนวันนั้นใบหน้าฉันก็ร้อนผ่าวใจเต้นแรงคิดถึงเช้าวันต่อมาที่พบว่าตัวเองนอนกอดเขาแบบนั้น ไหนจะต้องเขินอายกับสภาพและการกระทำของตัวเองอีกต่างหาก ฉันใช้สองมือตีแก้มของตัวเองเบาอย่างต้องการเรียกสติ
“กูกลับก่อนนะ เหมือนจะมีธุระว่ะ ขอตัวก่อนนะครับสาวๆ” นนท์ขอตัวกลับคนแรก ฉันเห็นพวกเขาชนกำปั้นกัน นนท์ยักคิ้วให้พวกฉันแล้วก็ลุกเดินออกไป พวกเราสาวจึงโบกมือลาเขาเล็กน้อย
“ธุระของมันห
