มนุษย์แฟนเก่า
1079 Words
"พี่จะให้อม"
"!!!"อิ...อิพี่เบส!!!
"ทำไมหน้าแดงพี่จะให้อมยิ้มเมื่อวานซื้อมาให้กินแต่คนกินกลับหนีเทียว"โอ้ยยหัวใจจะวายนึกว่าจะให้ฉันอม....เอ่อช่างมันเถอะเนาะแต่ประโยคที่พี่เบสพูดมันดูกระแนะกระแหนฉันไงไม่รู้สิ
"อ๋อออ"
"รึว่าเราคิดว่าพี่จะเราอม....ของพี่?"ฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อพี่เบสก้มหน้ามาชิดใบหน้าฉันเสียงแหบร่าของพี่เบสทำเอาตัวฉันสั่นไปหมดไม่ใช่เพราะกลัวแต่มันสยิวกับประโยคที่พี่เขาพูดมากกว่า!!
"พี่เบสทะลึ่ง!!"ฉันดันไหล่พี่เบสออกและรีบวิ่งเข้าห้องตัวเองโอ้ยหนูอิงจิไม่ทน!พี่เป็นใครกล้าดียังไงมาทำหัวใจหนูสั่นไหวแบบนี้ฮะ!
-จบอิงฟ้า-
"หึหึ"ผมหัวเราะออกมาเล็กน้อยเมื่อได้เห็นใบหน้าแดงระเรื่อของอิงฟ้าน้องเขาเขินผมล่ะตอนแรกก็กะว่าจะปลุกขึ้นมาตักเตือนนิดหน่อยแต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้วเพราะน้องหนีผมเข้าห้องไปแล้ว
ผมเลยเข้าไปอาบน้ำอย่าคิดว่าผมอ่อยนะที่ใส่บ็อกเซอร์ออกมาหาน้องคือผมแค่ร้อนหน่ะผมขี้ร้อนมากและพอดีช่วงดึกแอร์ในห้องเสียผมขี้เกียจเดินออกมานอนข้างนอกเลยถอดเสื้อผ้านอนแม่งแหละ
"พี่ไปเรียนแล้วนะ"ผมตะโกนเข้าไปในห้องที่ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วแต่ไม่เห็นท่าทีว่าคนในห้องจะออกมาเลยไม่รู้เขินตายไปแล้วมั้งเด็กน้อยก็เงี้ยแหละเจอคนหล่อหยอดเข้าหน่อยก็อ่อนระทรวยกันไปหมด
เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับผมเลยเดินออกจากห้องทันทีและตรงไปยังมหาลัยวันนี้เป็นวันเรียนวันสุดท้ายของพวกปี4ผมกำลังจะเป็นไทจากมหาลัยนี้แล้ว!!
-มหาลัย-
ผมเดินฉายเดียวเข้าคณะถามว่าเพื่อนไปไหนคำตอบคือไม่มี!!ใช่ครับเพื่อนผมหายไปหมดไอ้ซันไอ้กายก็หายส่วนไอ้ไทเกอร์มันย้ายไปอยู่เกาหลีซ้ำรักมากย้ายตัวเองหนีออกประเทศเลย เวรจริงๆเพื่อนกู!
"เบส"ผมหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับเธอ...มนุษย์แฟนเก่า
"ริรีน"ผมเรียกบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเก่าผมเธอชื่อริรีนอายุเท่าผมแต่เรียนคนละคณะกันเมื่อก่อนเรารักกันมากผมรักเธอมากจริงๆแต่เธอกลับไม่เห็นค่าความรักของผมเธอมีคนอื่น!และไม่ใช่แค่คนเดียวเธอมันมั่วไปทั่ว!!
"เบสคะช่วยริรีนด้วยนะ"ริรีนเดินเข้ามากอดเอวผมแน่นเรียกสายตาจากคนในคณะผมได้ดีเลยทีเดียวผมยืนเฉยๆให้ริรีนกอดไปโดยไม่มีการกอดตอบใดๆ
"ฉันไม่ช่วย....และกรุณานำมือสกปรกของเธอออกจากตัวฉันด้วย"ผมพูดเสียงนิ่งแต่ดูเหมือนว่าริรีนจะกอดเอวผมแน่นขึ้นอีกใบหน้าก็ซุกอยู่ที่อกผม
"ริรีนขอร้อง แม่ริรีนกำลังป่วยริรีนไม่มีเงินรักษาแม่ฮึก!"ผมถอดหายใจพรืดใหญ่ทำไมผมต้องช่วยผมเกี่ยวอะไร?
"ผู้ชายของเธอไปไหนหมดล่ะทำไมมันไม่มาช่วยเธอ"
"ฮื่อออริรีนขอโทษ...ขอโทษที่ทรยศความรักของเบสฮึกฮื่ออ"ริรีนเริ่มร้องไห้หนักขึ้นคนในคณะก็ยิ่งมามุงดูกันผมว่าตอนนี้ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ
"พี่เบสขาาาาา"ผมหยุดมือที่กำลังจะผลักริรีนออกเสียงใครวะ?พี่เบสขาาาอึ้ยขนลุก!
"พี่เบสขาพี่เบสลืมกระเป๋าตังค์ค่ะ"ผมเบิกตากว้างอิงฟ้า!เธอเอากระเป๋าตังค์มาให้ผมเธอจะรู้ไหมเนี้ยว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในวงล้อมสายตาของคนทั้งคณะผมผลักริรีนออกไปและจัดเสื้อให้ดีๆโดยมีอิงฟ้ามองผมสลับกับริรีน
"ขอบใจ"ผมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาจากมืออิงฟ้าอิงฟ้ามองผมอีกครั้งและหันไปมองริรีนก่อนจะชี้หน้าริรีน
"ป้าหน้าย่นคนนี้เป็นใครหรอคะทำไมถึงต้องมากอดพี่เบสของอิงฟ้าด้วย"
"!!!"ผมอึ้งเลยครับกับประโยคของอิงฟ้าน้องเขาไปโดนตัวไหนมาวะทำไมถึงเป็นแบบนี้...
"อิงฟ้ากลับบ้านไป"ผมบอกคนตัวเล็กที่ยังคงกอดแขนผมแน่นไม่ไปไหน
"กลับก็ได้ค่ะแต่หนูขอคุยกับป้าคนนี้หน่อย"อิงฟ้าชี้ไปที่ริรีน
"นี่!กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าป้าหน้าฉันห่างไกลจากคำนั้นหลายขุม!"ริรีนชี้หน้าว่าอิงฟ้าผมว่าพรุ่งนี้พวกเราทั้งสามต้องดังเป็นข่าวหน้าหนึ่งของมหาลัยแน่ๆ
"แต่ป้าหน้าแก่ว่าแม่หนูอีกนะ"อิงฟ้าก็ไม่ยอมใครเลยจริงๆ
"พอกันทีจะคุยไรกันก็คุยไปฉันจะไปเรียน!!"ผมตัดปัญหาด้วยการเดินออกมาเออจะทำไรก็ทำไปเล้ยกูรำคาญแล้ว!วันนี้มีแต่ปัญหา!
-อิงฟ้า-
ฉันมองพี่เบสที่เดินจากไปและหันกลับมามองยัยป้าหน้าย่นที่กำลังมองฉันอย่างจิกกัดพอดีฉันออกมาและเห็นกระเป๋าตังค์วางอยู่ฉันคิดว่าพี่เบสน่าจะลืมกลัวไม่มีตังค์กินข้าวเลยเอามาให้และตอนมาก็แอบไปได้ยินยัยป้านี่คุยโทรศัพท์ตอนแรกก็ไม่สนใจแหละแต่พอได้ยินชื่อพี่เบสเท่านั้นหูพึ่งเลยคร้า
"หนูรู้นะว่าป้าคิดจะทำอะไรเพราะหนูได้ยินที่ป้าคุยโทรศัพท์"ฉันบอกไปยัยป้านั้นก็ตาโตทันทีเหอะคิดจะมาหลอกพี่เบสหรอข้ามศพฉันไปก่อนเถอะยัยป้า!
#อิงฟ้าหนูเปลี่ยนอารมณ์เร็วมากเลยลูก555เรื่องมันก็จะเริ่มมันส์หน่อยๆแล้วล่ะ
#อย่าลืมกดถูกใจนิยายเด้อคร้า จุ๊บๆ
- Writer
