จอมเวทย์เงาสะท้อนกับรัตติกาลใต้เงาจันทรา

บทที่ 2: ไซรัส และข้อเสนอแห่งความมืด

คุกใต้ดินของสภาจันทราไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อกักขังนักโทษ แต่เพื่อผนึกเวทมนตร์ กำแพงหินแกรนิตถูกเคลือบด้วยผงผลึกอาเวทัส ทำให้พลังเวทในร่างกายของเอเดนถูกดูดกลืนจนหมดสิ้น เขานอนซมอยู่บนพื้นเย็นเยียบ รู้สึกราวกับว่าแขนซ้ายที่เคยมี "เงาสะท้อนแห่งความกลัว" ฝังอยู่กำลังถูกฉีกออก

เขาพยายามดึงพลังออกมาใช้ แต่ทำได้เพียงรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่แท้จริง

"สบายดีหรือไม่ เจ้ามนุษย์ตัวเล็ก?"

เสียงทุ้มต่ำที่นุ่มนวลแต่ก้องกังวานดังก้องอยู่ในห้องขัง เอเดนเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบากมองไปที่มุมห้อง

ตรงนั้นมีสิ่งที่ดูคล้ายกับเงามนุษย์ที่ทำจากแสงจันทร์สลัวๆ กำลังลอยตัวอยู่ ร่างกายของมันโปร่งแสงราวกับควัน มีดวงตาสีเงินที่ส่องประกายด้วยความเข้าใจลึกซึ้ง

"เจ้า...เป็นใคร?" เอเดนกระซิบแหบพร่า

"ข้าคือไซรัส" เงาแสงจันทร์ตอบ "และข้าคือสาเหตุที่ห้องขังนี้ถูกออกแบบมาเพื่อผนึกเวทมนตร์อัญเชิญอย่างสมบูรณ์เพราะข้าเคยเป็นสิ่งที่ถูกอัญเชิญมา"

ไซรัสลอยเข้าใกล้กรง "ข้ารู้จักพลังในตัวเจ้าดี เอเดน... เงาสะท้อนแห่งความกลัวนั่นไม่ใช่ความว่างเปล่า แต่มันคือความว่างเปล่าของความทรงจำที่ถูกบิดเบือนไป"

เอเดนพยายามลุกขึ้นพิงกำแพง "ถ้าเจ้ารู้จักมัน ทำไม ไม่ช่วยข้าล่ะ? ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำลายใคร!"

"ข้าถูกผนึกไว้ที่นี่เพราะข้าพยายามทำแบบนั้นเมื่อหลายศตวรรษก่อน" ไซรัสกล่าวอย่างเยือกเย็น "พลังของ เจ้าเป็นอาวุธสองคม พวกเขาไม่ได้กลัวที่เจ้าจะทำลายโลก แต่พวกเขากลัวความจริงที่พลังของเจ้าอาจเปิดเผยออกมา"

"ความจริงอะไร?"

"สภาจันทราที่ควบคุมอัลคาริส ไม่ได้มีอำนาจเพราะความสามารถ แต่เพราะการลบความทรงจำร่วมของมนุษย์ เกี่ยวกับหายนะที่แท้จริงในอดีต" ไซรัสอธิบาย "พลังของ เจ้ามีศักยภาพที่จะอัญเชิญสิ่งที่ถูกลืมเลือนกลับคืนมา"

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นที่โถงทางเดิน ประตูห้องขังถูกเปิดออกเผยให้เห็นหัวหน้าสภาจันทรานามว่า เซโนฟัส ชายชราผู้ทรงอำนาจและน่าเกรงขาม

"ไซรัส! หยุดพูดจาเหลวไหลกับนักโทษที่ถูกสาปซะ" เซโนฟัสสั่งเสียงเข้มก่อนจะหันมามองเอเดนด้วยสายตาเหยียดหยาม "เจ้าทำลายพิธีศักดิ์สิทธิ์ เจ้าทำให้เกิดความตื่นตระหนก... และเจ้าคือพยานที่ยืนยันคำทำนาย"

"ข้าไม่ได้ควบคุมมัน" เอเดนพยายามแก้ตัว

"นั่นคือปัญหา!" เซโนฟัสเยาะเย้ยก่อนจะยื่นข้อเสนอที่แสนอันตราย นี่คือการทดสอบศีลธรรมของเอเดน

"ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการล้างมลทินและข้ารู้ว่าพลังของเจ้า แข็งแกร่งเพียงใด" เซโนฟัสกล่าวเสียงนุ่มนวลลง "สภาฯ พร้อมจะล้างมลทินให้เจ้าและให้ตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแก่ เจ้า... หากเจ้าเรียนรู้ที่จะควบคุมความกลัวนั้นและใช้มันเพื่อ 'รักษาสันติภาพ'"

"รักษาสันติภาพ...โดยการควบคุมความกลัวของประชาชน?" เอเดนรู้สึกคลื่นไส้กับข้อเสนอ

"ใช่" เซโนฟัสยิ้มอย่างพึงพอใจ "ความกลัวเป็นเครื่องมือที่ทรงพลังที่สุด เอเดนจงใช้เงาสะท้อนของเจ้าสร้าง ภาพหลอนของศัตรูที่ยิ่งใหญ่ ให้ประชาชนได้หวาดกลัว เพื่อที่พวกเขาจะได้รวมใจกันภายใต้การนำของสภาฯ ความสงบสุขจะกลับคืนมาและเจ้าจะได้เกียรติยศที่สมควรได้รับ... เจ้าจะเลือกเป็นปีศาจที่ถูกควบคุม หรือเป็นวีรบุรุษผู้รักษาสันติภาพด้วยความมืด?"

เอเดนเงยหน้ามอง ไซรัสที่มุมห้องกำลังมองมาที่เขาอย่างเงียบๆ ดวงตาสีเงินนั้นไม่ได้ตัดสิน แต่กำลังรอคอยคำตอบ

ความปรารถนาที่จะได้รับการยอมรับและการล้างแค้น ให้คนที่ดูถูกเขาพุ่งขึ้นในใจ เอเดนรู้ว่าถ้าเขายอมรับข้อเสนอ เขาจะได้รับอำนาจมหาศาล เขาไม่ต้องหนีอีกต่อไป...

แต่เขาจะกลายเป็นสิ่งที่เขาหวาดกลัวที่สุด ผู้บงการความกลัว

ก่อนที่เอเดนจะตัดสินใจ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านนอกห้องขัง

"ข้ามาพร้อมเอกสารจากหอจดหมายเหตุ!" เสียงนั้นสดใสและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "ผู้อัญเชิญคนนี้มีสิทธิ์ที่จะทบทวนคดี!"

ประตูเหล็กถูกผลักออกอย่างแรงและคลีโอในชุดทำงานของหอจดหมายเหตุก็ยืนอยู่ตรงนั้น มือถือม้วนหนังโบราณผูกด้วยริบบิ้นสีขาว สายตาของนางจับจ้องไปที่เซโนฟัสอย่างไม่เกรงกลัว นางมาเพื่อหยุดยั้งอำนาจมืด และเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหาความจริง