Just a week after we went to Sven’s house, sinadya akong puntahan ng Mommy n’ya sa opisina ko sa LEF. Wala si Sven at nagkataon na may site visit kaya panigurado ay hindi sila nagkita kaya sa akin dumiretso ang Mommy n’ya.
Inasahan ko na babanggitin n’ya sa akin ang nangyari sa bahay nila noong nakaraan kaya nang humingi s’ya ng pasensya sa akin ay kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko. It’s been a week since my mind was clouded because of that. Kahit na hindi ko ‘yon binabanggit kay Sven ay may mga pagkakataon na napapatigil ako sa ginagawa at naiisip ang tungkol sa sinabi ng Mommy n’ya. Lalo at sigurado na ako na si Sven ang lalaking gusto kong makasama habangbuhay. Paano naman ako matatahimik kung alam kong ayaw sa akin ng Mommy n’ya? That’s why I was quite bothered the whole week
