#ss1-2

796 Words

ตอนเช้าพี่ต้นมาส่งฉันที่ธนาคาร ก่อนที่พี่เขาจะขับรถไปทำงานต่อ ฉัน: สวัสดีค่ะ //ฉันยกมือขึ้นไหว้สวัสดีหัวหน้า ก่อนจะเดินมานั่งที่ทำงานประจำตัวเอง "บุ้ง ๆ " ฉัน: คะ //ฉันขานพลางเงยหน้ามองพี่สา พี่ที่ทำงาน พี่สา: วันนี้ใครมาส่งเหรอ ฉัน: อ่อ พี่ต้นค่ะ พี่สา: อ่อ ฉัน: พี่สามีอะไรรึเปล่าคะ //ฉันมองหน้าพี่สา พี่สา: เอ่อ คือเมื่อวานพี่เจอ เอ่อ ฉัน: คะ พี่สา: พี่เจอต้นนั่งรถไปกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่บุ้งน่ะ ฉัน: ........ พี่สา: เอ่อ พี่อาจจะตาฝาดก็ได้เนอะ //พี่สาว่าพลางส่งยิ้มเจื่อน ๆ มาให้ฉัน ฉัน: บุ้งก็คิดแบบนั้นค่ะ เพราะบุ้งเชื่อพี่ต้นไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่นอน พี่สา: จ้ะ //พี่สายิ้มให้ฉันนิด ๆ ก่อนจะเดินออกไป กลิ่นน้ำหอมเมื่อคืนกับคำบอกเล่าของพี่สา เริ่มทำให้ฉันคิดไม่ตก แต่ฉันก็ยังเลือกที่จะเชื่อใจคนรักของฉัน ว่าเขาไม่มีทางที่จะหักหลังฉันแน่นอน ฉัน: ติดต่อเรื่องอะไรคะ //ฉันถามพลางยิ้มให้ลูกค้า ลูกค้า: เปิดสมุดบัญชีธนาคารค่ะ ฉัน: เชิญด้านนู้นนะคะ จะมีพนักงานให้บริการอยู่ ลูกค้า: ค่ะ ฉันทำงานบริการลูกค้าไปเรื่อย ๆ จนถึงเวลาพักเที่ยง ฉันจึงปรีกตัวออกมาโทรหาเพื่อนสนิทของฉันที่ทำงานอยู่ที่เดียวกับพี่ต้น ฉัน: ฮัลโหลมุกว่างคุยรึเปล่าอะ มุก: ว่างว่าไงมึง ฉัน: กูมีเรื่องจะปรึกษาอะเรื่องพี่ต้น มุก: พี่ต้น //เงียบแปปนึง มุก: ทำไมเหรอ ฉัน: มึงว่ามันจะเป็นไปได้ไหมที่พี่ต้นเขาจะนอกใจกูอะ มุก: พี่ต้นเนี่ยนะ ไม่มีทางอะมึง พี่ต้นเขารักมึงจะตาย ฉัน: กู มุก: มึงควรเชื่อใจพี่ต้นนะ ฉัน: อืม ขอบคุณนะ "ที่รักคะ ไปทานข้าวกันเลยไหมคะ" ฉัน: เสียงใครอะมุก มุก: เอ่อ ไม่มีอะไร แค่นี้นะ ตู้ด.. วางซะแล้ว แต่เสียงเมื่อกี้มันคุ้น ๆ มากเลยนะเหมือนเสียงพี่ต้นยังไงยังงั้นเลย หรือฉันจะคิดมากไปอีกแล้ว ตอนเย็น ไลน์ พี่ต้น: บุ้งคะวันนี้หนูกลับบ้านเองได้ไหมคะ พอดีพี่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลยค่ะ ฉัน: เหรอคะ แย่จังบุ้งว่าจะชวนพี่ไปกินชาบูกันสักหน่อย พี่ต้น: วันหลังนะคะที่รัก ฉัน: โอเคค่ะ ฉันปิดมือถือก่อนจะใส่กระเป๋าไว้ ก่อนจะเดินมายังร้านก๋วยเตี๋ยว ในเมื่อชาบูไม่ได้กินก็กินก๋วยเตี๋ยวนี่แหละ ฉัน: เฮียคะ หมี่เหลืองต้มยำทะเลหนึ่งค่ะ //ฉันตะโกนบอกเจ้าของร้าน เฮีย: แปป ๆ นั่งก่อน ฉันตักน้ำแข็งพร้อมกับหยิบโค้กมาขวดหนึ่งก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะ รอสักพักก๋วยเตี๋ยวต้มยำของฉันก็มาเสิร์ฟ เฮีย: แฟนไปไหนทำไมมานั่งกินคนเดียว ฉัน: ติดงานน่ะค่ะ เฮีย: อ่อ กินให้อร่อยนะ ฉัน: ค่ะ เมื่อเฮียเดินไป ฉันก็จัดการปรุงรสชาติก๋วยเตี๋ยวแล้วลงมือทานทันที ขณะที่ฉันกำลังนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น มันก็มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาในร้าน แต่ละคนสักลายกันเต็มตัวไปหมด แต่มีอยู่คนหนึ่งที่สะดุดตาฉันมาก มันเหมือนมีมนต์สะกดที่ทำให้ฉันละสายตาจากเขาไม่ได้เลย เฮีย: บุ้ง ฉัน: คะ เฮีย: จดออเดอร์โต๊ะนั้นให้เฮียหน่อย//โต๊ะนั้นที่เฮียว่าโต๊ะแก๊งสักลายนั่นแหละค่ะ ฉัน: ทำไมต้องใช้บุ้งด้วย เฮีย: กินฟรี ฉัน: ตกลง ฉันหยิบสมุดจดออเดอร์กับปากกามาจากมือเฮียก่อนจะเดินมาโต๊ะแก๊งสักลาย ฉัน: รับอะไรดีคะ//ฉันถามพลางฉีกยิ้มให้ ผช.หนึ่ง: รับแม่ค้าครับ ฉัน: คะ//ฉันทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ผช.สอง: เล็กน้ำตกสาม แล้วก็หมี่น้ำตกสามครับ ฉัน: ลูกชิ้นหมูหรือวัวคะ ผช.สาม: หมูครับ ฉันปรายตาไปมองผู้ชายคนที่ฉันสะดุดตาเล็กน้อย ก่อนจะเดินเอาออเดอร์มาให้เฮีย ฉัน: อะเฮีย เฮีย: ขอบใจ ฉัน: เฮียให้ฉันกินฟรีใช่ไหม นั่นฉันกลับแล้วนะ เฮีย: เออ กลับดี ๆ ล่ะ ฉัน: ค่ะ ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อหยิบกระเป๋า ก่อนจะเดินออกจากร้านฉันก็หันไปมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง แล้วไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรือตั้งใจ ที่เขาก็มองหน้าฉันอยู่เหมือนกัน ตาสบตา ตึกตักตึกตัก แล้วใจฉันก็เสือกเต้นแรง........

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more