Chapter 12: Offer
1670 Words
Vanessa
I have another appointment today with Medallon’s Excellence.
I remembered the time when I received an email from them inviting me to be their company’s new character model.
Noong umalis kami, akala ko, makakalimutan ko na siya. Akala ko, makakayanan kong palitan siya sa puso ko. Akala ko, mawawala na iyong sakit.
Ang lahat ng iyon pala ay purong akala.
Ang gwapong mukha niya ay laging nasa isipan ko. At nang mapagtanto nab bka nga siya na lang ang taong kaya kong mahalin sa buong buhay ko, hindi na ako nagbalak na makipag-date pa sa iba. Sa isipan ko, magiging isang matandang dalaga na lang siguro ako.
I reached the point where I have been checking all his social media accounts. I contented myself of being updated in his life, secretly. I’ve been a stalker. Sabi ko, ititigil ko na ang kahibangan ko sa kaniya pero hindi ko pala kaya. Masyado ng malalim ang nararamdaman ko sa kaniya at tingin ko, hindi ko na kayang umahon pa.
At nang mabasa ko ang mensahe mula sa kumpaniyang iyon, kumpanya ng lalaking itinitibok ng puso ko, halos himatayin ako.
Okay na ako. May maganda ng trabaho at malaki ang binabayad sa akin bilang isang modelo. Maraming nag-aagawan dahil sa ganda ko.
Patapos na ang kontrata ko noon. Isang araw ang lumipas bago ako nag-reply sa kanila, tinatanggap ang offer. Why not? ME is known worldwide! I will be a model of their hero! They offered me a big number na lagpas sa bayad sa akin dito. Hindi lang iyon ang imo-model ko sa kanila at marami pang iba. They waited for two weeks.
Matapos ng kontrata ko, umuwi na ako kaagad dito sa Pilipinas. I left my family there. Susunod din sila, nauna lamang ako dahil sa project na ibinigay. Mamita passed away a year after her treatment.
Naisip ko nga noon, alam niya kaya na ako ang kukuning modelo? He is the CEO, it is impossible that he won’t know it. Pero baka nga hindi dahil kung oo, hindi iyon papayag. At nakumpirma ko nga na hindi niya alam dahil nang pumasok siay at makita ako, gulat ang nasa mukha niya.
I hate girls like you!
He hates me.
At nang makaharap ko siya, sobrang tindi ng kaba ko. I just remained calm so that I won’t be embarrassed in front of the ME’s staffs and officials. Ang gwapo rin ng tatay niya! Mukhang yayamanin talaga!
Nagbago na ang mukha niya. Kung dati ay mukhang inosente pero masungit ang dating, ngayon mas nadepina ang kagandahan ng mukha niya at mas bumagsik pa ang aura niya. Mas nagkalaman pati nag katawan niya. Mukhang masarap iyon lamasin at pisilin. He is hotter now!
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko kung bakit ko iyon nagawa. There is a demon inside me who is telling me to kiss him. Halik lang dapat iyon pero noong panahon na iyon nang gumanti siya sa aking halik at halatang-halata ko na gusto pa niya, may bumulong sa akin na akitin ko siya.
I confidently kissed him again. Nang alam kong nadadala na siya lalo na nang mahawakan ko ang patunay na libog na libog na siya sa akin sa puntong inu-ungol na niya ang pangalan ko, iniwan ko siya roon.
He wants my kisses, hindi niya ako tinaboy at sinigawan. I have my chance now, I am sure of that.
May mga mala-demonyong ideya na naman na pumasok sa isipan ko nang maghanap ng aking unit. Ayaw ko sa bahay dahil masyadong malayo sa ME. siguro pag-uwi nina Dad, uuwi na ako roon pero ngayon, sa condo na lang muna ako.
If I want my plan to succeed, I need to get near him. I should always make him crazy at my presence.
Kinaumagahan, handa na ako sa pagpasok sa ME dahil may ishu-shoot ako today. I remained my poise even when I entered the lift. May dalawang tao roon na tingin ko ay mag-asawa.
Bago sumara ang pintuan ay may lalaking humabol. Sa sapatos niya ako nakatingin dahil sa ako ay nakatungo ng mga oras na iyon.
At nang makapasok, agad na humalimuyak sa loo bang kaniyang pabango. I know that perfume!
Nanlalaki ang mag mata kong tumingala para patunayan ang nasa isipan ko. Ang reaksyon ko ay sinasalamin ng sa kaniya kaya nang matauhan ay agad kong inayos ang mukha ko. I shouldn’t react that way. Dapat, hindi ako apektado.
I smiled at him. “Hi.”
Kumunot ang noo niya at saka tumabi sa akin. Hindi kasi nag-adjust ang mag-asawa na nasa harapan.
Wow! I never imagined he will stay close to me after what I just did. Kinakabahan ako pero kaya ko ito!
“Hi. You live here also? Off to our company?”
Gusto kong magulat at mapaigtad sa biglaan niyang pagbulong at pagdikit sa akin pero kailangan, kalmahan ko lang.
Kalma lang,Vanessa kahit na ang tingl* mo ay tumitibok kaagad. Tangina kasi, ang gwapo at ang sarap niya tingnan! Gusto ko ulit siyang tikman pero saka na kapag hinahabol-habol na niya ako. Tingnan lang natin kung ipagtulakan mo pa ako palayo nito.
“Yeah,” bulong ko rin sa kaniya at saka dinilaan ang dulo nito. Hindi ako papatalo.
Hahawakan niya sana ako sa baywang pero nagkunwari na ibinagsak ang purse ko. Not that fast, my Fafa Haines.
Hindi na nadugtungan ang aming usapan. Lumayo na rin ako ng bahagya sa kaniya at hindi na siya nagbalak pa na lumapit muli.
Nagkahiwalay kami dahil sa parking siya tumuloy habang ako ay sa tabi ng kalsada. I don’t have a car yet. Mayroon sa bahay kaso masyadong malayo at baka kailangan pa itong patingnan dahil matagal ng hindi nagagamit.
For now, magti-tiis muna ako sa pagko-commute. I have experiences abroad pero rito sa Pilipinas, wala pa. Kinakabahan man ay kailangan kong lumabas sa aking comfort zone. I am getting older and learning how to commute should be on the list.
Itataas ko na sana ang kamay ko para pumara ng taxi pero may biglang humarang na sasakyan.
Bumaba si Haines mula doon. Halos mahigit pa ang aking hininga kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko ay baka tumulo na ang laway ko. Bakit ba ang yummy-yummy niya?!
“Sabay ka na sa akin.”
Pati ang boses niya… haynaku, Haines.
“Ayoko…” sagot ko at saka ipinag-krus ang kamay sa dibdib.
Pa-pakipot ako, bakit ba? Gusto kong tingnan kong susuyuin niya ako.
“Please,” saad niya, tila nakiki-usap sa akin. Napatitig ako sa mga mata niyang nanunuyo. Oh s**t! Pwede bang siya ang sakyan ko? I think it would feel better.
“Pero-”
“Just get inside before I do it my way.”
Ang mukha niya ay tila nauubusan ng pasenya pero mas lalo siyang guma-gwapo.
“Ano bang gagawin mo kung hindi-”
Napakabilis ng pangyayari. Namalayan ko na lamang na nakalapat na ang labi niya sa akin. Hindi pa roon nagtatapos dahil bigla niya akong binuhat at ipinasok sa kanyang kotse.
“Haines!”
Hindi niya ako pinapansin at ini-lock ang seatbelt ko.
Mabilis niyang isinara ang pinto. Nang makasakay na rin siya ay masama ko siyang tiningan.
“Hindi mo dapat ginawa iyon! Akala mo madadala mo ako sa mga halik-halik mo?!”
“I did not say that. Do not conclude.”
Tingnan mo ito!
“Kahit na! Nakakainis ka. Dapat magco-commute nga ako kasi."
Umusad na ang sasakyan namin.
“Haines!” sigaw ko sa kaniya nang hindi niya ako pinapansin.
“Sige!”
Hindi niya pa rin ako nililingon. Problema ng lalaking ito? Siya na nga nag may ganang manghalik at mangbuhat.
“Dadakutin ko iyang t*t* mo kapag hindi mo itinigil ang sasakyan!”
Umingos lang siya at saka nagpatuloy.
“Bahala ka. Basta hindi kita ibababa. Magco-commute ka, napaka-sexy niyang suot mo. Paano kung mabastos ka roon? Paano kung sa iba ka dalhin? May ilang hindi mapagkakatiwalaan na drivers, paano kung mapataon na iyon ang masakyan mo?! Kung pwede namang dito na lang? Parehas din naman tayo ng pupuntahan.”
Masama ko siyang tiningnan bago pairap na humarap na lamang sa bintana. He has a point, hindi na lang ako sasagot.
Shit! Kinikilig ako! Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang ngiting gustong sumibol.
“Hanggang sa wala ka pang sasakyan, sa akin ka na lang sumakay.”
“Anong sakay?”
“Sakay… here on my car. Saan pa ba?”
Akala ko’y sakay sa kaniya.
“Hindi pa rin pwede. Paano kung may lakad ako sa iba? Paano kung may pupuntahan ako ng biglaan?”
Bumagal ang sasakyan. “Sa akin ka nga muna sasakay. Napaka-kulit mo.”
“You have work. Paano kung nasa meeting ka tapos may pupuntahan ako? Diba? I still need to learn how to commute.”
“Then let’s buy a car.”
Ni hindi niya ako nililingon. Halos mapa-irap na lamang ako sa ere.
“I don’t know how to drive!”
“I will teach you.”
“You don’t have much time.” Gustong-gusto ko lahat ng offers niya pero siyempre, kuwnari, huwag tayong papahalata.
“I will provide time for that. Ang dami mong tanong. Can you just please shut up and accept my offer?”
“Fine!” kunwari ay wala na akong choice kung hindi ay tanggapin iyon kahit na sa loob-loob ko, kinikilig ako!
Nanahimik na kami matapos ng usapan na iyon. Nang malapit na ay agad akong napabangon mula sa pagkakasandal sa upuan. Napalingon siya sa akin at tinaasan ako ng kilay. Umiling na lamang ako.
Gusto ko sanang bumaba at kunwai’y magpapabebe muli pero mukhang mainit ang ulo niya.
Nang mai-park, bababa na sana ako kaso naging mabilis ang mga kilos niya at siya na ang nagbukas ng pintuan para sa akin. Inalalayan pa niya akong bumaba.
Kinikilig ako, shemay, talong na jutay Naranasan ko na ring makatanggap ng sweet gesture mula sa kaniya.
He held me by my waist and whispered. “Sabay tayong uuwi mamaya.”
- Writer
