PINAGMASDAN ko na lang ang isang pulang kotseng bumiyahe papalayo hanggang maka labas na sa matarik na gate. Bumuga ako ng marahas na hangin sabay bahagyang tumingala sa kisame para ‘wag indahin ang sinabi n’ya sa ‘kin kahit med’yo sumikip ang dibdib ko. Med'yo lang naman.
Pero, hindi naman ako iiyak sa mga ganitong bagay. Hindi ako ganu’n ka emos’yonal. “Sorry, this is all my fault. If I didn’t insist to follow you around, he wouldn’t have gone mad,” punong puno ng sinsiridad na sambit ni Mister Hugo.
“’Wag ka na humingi ng tawad. Talagang mainit lang ang mata sa ‘yo ni Mister Huston at inuna n’ya ang galit imbes na pakinggan muna ako. Hindi ko alam na uuwi s’ya dahil wala namang sinabi at s’ya mismo ang nag banggit sa ‘kin na gawin ko ang gusto ko. Sumama ka man o hindi, kung may tiwal
