ยื่นปากกาให้เพื่อนแต่กลับรู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าของพินอาภา เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้ทำหน้าราวกับเห็นผี เงยมองตามเพื่อน ร่างบางนิ่งงันราวกับถูกสาป หัวใจกระตุกวูบ ใบหน้าเริ่มซีดเซียวริมฝีปากสั่นระริก มือบางสั่นเทาจนแทบจับอะไรไม่ได้ ขากำลังอ่อนแรงลงจนแทบทรุดลงไปกองกับพื้น พินอาภารีบเข้าไปประคองเพื่อนงจ้องหน้าเขาอย่างไม่วางตา
ลุคส์ยืนผสานสายตา ทุกคนในห้องประชุมเริ่มงุนงงกับอาการแปลกๆ ของเลขาประธาน และผู้ถือหุ้นรายใหม่ พินอาภารู้สึกได้ถึงอาการสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เลยโอบเอวแล้วพยุงออกจากห้อง
“ปรางค์อดทนหน่อยนะ ใกล้จะถึงประตูแล้ว!”พินอาภาบอก
ภูมิชัยมองบุตรสาวและเพื่อนด้วยสีหน้างงๆ แล้วรีบเดินตามไปทันที เขายืนนิ่งอยู่ต่อหน้าลูก เหลือบมองเลขาจำเป็น ปรางค์ปรียานั่งนิ่งน้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสาย เขาสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นยัยพิน”
“พ่อคะ ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครคะ?”พินอาภาถาม
“คนไห
