Codename: Princess Trigger

Trigger 05 - You are not alone

You are not alone

Belle's PoV :

I need to release the stress that I feel by doing my sparring training here in the training center of Black Dia, mahaba pa naman ata ang hinihintay namin bago dumating ang sinasabi ni Boss na makakasama namin sa bagong mission, a short-term mission. Kumbaga, pampalipas-oras lang ang short-term mission hangga't wala pang progress sa long-term ko. 

While sparring, naaalala ko ang hellish training days na pinagdaanan ko. As soon as Boss Dominic or simply Boss, told me on how I can get the revenge that I wanted, sumama agad ako sa kanya. Walang pag-aalinlangan o anupaman basta ang alam ko lang noon ay galit ako at magbabayad ang mga taong iyon na walang awang pinatay si Papa.

I runaway from home and from then on, BDA na ang naging tahanan ko at ang mga kapwa ko agents ang naging kapamilya ko sa loob ng apat na taon. Hindi naging madali ang lahat dahil ang training na ginagawa namin ay siguradong hindi kakayanin ng taong walang motivation o ang mga taong gusto lang magpa-sikat kaya sumali sa ahensyang ganito. At the age of 13, I started my spartan training and after just three years, sumabak ako sa kauna-unahang mission ko. Noong una simple lang na kailangan kong magmanman sa mga suspect's whereabouts hanggang sa naging involve na ako sa pakikipag-laban as in arm-to-arm combat, or shooting combat at kung anu-ano pang pwedeng ikapahamak ko.

Every time na sasalang ako sa mission, iniisip ko ang dahilan ng pagsali ko sa ahensya at doon namo-motivate ako hanggang sa isang araw nagising nalang akong hindi na masyadong nakakaramdam ng saya o ng pagkatuwa. Kaya nga kilala ako dito bilang masungit, emotionless b***h at kung anu-ano pang synonimous ng 'b***h'.

Suddenly, I heard a music coming from the speakers all over the training center at mukhang alam ko na kung sinong nakielam sa control room. 

At nananadya ba talaga siya? Tss.

[Playing > I don't love you by My Chemical Romance]

I can't help but smirk. That's my favorite song and band. 

 Well, when you go

Don't ever think I'll make you try to stay

And maybe when you get back

I'll be off to find another way  

I was humming while singing the lyrics in my head.

And after all this time that you still owe

You're still the good-for-nothing I don't know

So take your gloves and get out

Better get out

While you can  

When you go

Would you even turn to say

I don't love you

Like I did

Yesterday  

Therbie: "I knew you will love to listen to it."

Napalingon ako kay Therbie at napakunot-noo. Hindi ko namalayang nandito na pala siya sa tabi ko. Hindi ko na lang siya kinibo at maya-maya lang ay pareho na kaming napapakanta at naghe-head bang pa siya.

When you go

Would you even turn to say

I don't love you

Like I did

Yesterday  

While listening to the music, I remember someone sang this to me and it made me smirk for it was a funny one. 

Therbie: "Naaalala mo na naman siya no?"

Belle: "Yeah. He's damn crazy."

Therbie: "Indeed."

Belle: "This song will always remind me of that crazy guy. Tss."

Napatawa siya kalaunan ay nanahimik na ulit ito. Natapos na rin ang kanta at narinig kong nag-ingay na naman ang mga equipment na ginagamit sa training. Ibig sabihin natapos na ang maikling break namin through listening to the music and now back to training. Pero ako gusto ko nalang maupo katabi ang lalaking ito.

Therbie: "How was it?"

Belle: "What is?"

Therbie: "Meeting your friends."

Belle: "Not that easy to avoid them."

Therbie: "Then don't. It's better if you're always with them. Hindi mo naman kailangan layuan sila kung sila ang isa sa mga taong nagpapasaya sa'yo ngayon."

Nananahimik lang ako at napapalatak sa huli niyang sinabi.

Belle: "Do I look like i'm happy? When was the last time I felt that emotion?"

Tahimik na naman. Tanging mga ingay ng ibang agents-in-training ang naririnig namin. Walang nagsasalita. Hindi ko alam kung anong iniisip ng katabi ko at siguradong hindi niya alam ang naiisip ko.

Belle: (sigh) "I've been bearing the pain for four years, Therbie. Four years of sleepless nights, nightmares, instead of lessening the pain, parang mas lalo lang iyon nadadagdagan. Sa totoo lang nasu-suffocate na ako sa sakit. Pero hindi ko pwedeng pakawalan iyon e."

Therbie: "Why not?"

Belle: "Dahil iyon ang inspirasyon ko to move forward. And for me to be able to get the justice that my father deserve, Therbie. Kaya nga nakikita mo ako ngayon bilang agent at kung bakit kinaya ko ang training sa loob ng apat na taon kasi iyon ang motibasyon ko."

Therbie: "It must be hard on your shoes."

Belle: "Trust me. You wouldn't want to be in my shoes right now."

Matapos kong sabihin iyon ay hindi naman siya kumibo kaya matagal na naman ang katahimikan na namayani. 

After minutes passed by, he broke the silent atmosphere.

Therbie: "Sana sa pagkakataong ito, hindi mo na layuan ang mga kaibigan mo, Belle. Because they were the ones who can help you to lessen the pain you're bearing for quite a while."

I sighed deep. Negative thoughts started to resurface everytime I'm thinking about Selene and Ambia.

Belle: "What if.. I couldn't protect them? What if because of being with them, sila naman iyong mapahamak?"

Therbie: "Hindi mangyayari iyon, Belle, I'm sure of it. one-hundred and twenty percent sure."

Napatingin ako sa kanya na agad ko ring pinagsisihan dahil ang lapit na pala ng mukha niya sa akin. Ako ang unang naglayo ng mukha ko and face the other side. Nakakailang.

Belle: (Clearing throat) "P-paano ka naman nakakasiguro?"

Therbie: "K-kasi.. ikaw si Princess Trigger. The charismatic and cold and emotionless top one of Black Diamond Agency. That alone is enough reason kung bakit sigurado akong kaya mo silang protektahan."

Hindi ko napigilan ang mapangiti sa sinabi niya pero pina-seryoso ko rin ang mukha ko dahil ayokong makita niya na natutuwa ako sa sinabi niya. 

Therbie: "At Belle, You are not alone in this battle. Marami kaming agents na po-protekta sa iyo at sa mga kaibigan mo. Even to your family."

Hindi ko alam kung bakit pero pagkarinig ko ng sinabi niya ay bigla nalang tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan. When I heard the word 'family', si Mama at Kuya Pete ang pumasok sa isip ko kaya napaiyak akong lalo.

Suddenly, I felt those warm arms enveloping me into a hug and right there and then, I cried hard. I suddenly felt like i needed to cry the pain out of my heart and it feels great to be in Therbie's arms.

I like Therbie. I don't know when but I know what I'm feeling and that fast beating of my heart everytime he's smiling and looking at me. Pero kailangan kong pigilan ang nararamdaman ko sa kanya. Dahil ayokong madamay pa siya sa ka-miserablehan ng buhay ko.

Agad akong kumalas sa pagkakayakap niya at pilit kong pinakalma ang sarili ko na napagtagumpayan ko naman salamat sa diyos.

There was an awkward silence after that. 

Good timing naman na may nag-salita sa speaker. 

Ara: "Agents JT and Trigger, Boss summon you to the office. I repeat, Agents JT and Trigger, Boss summon you to the office."

Nauna na akong tumayo at naglakad while still feeling the fast beating of my heart in my chest na para akong aatakihin. Please not now!