ประธานสาวลมหวน ยั่วรักพักดวงใจ

บทที่ 7 พิมสุดายอดเลขา

"โอ้ยยยยย จะถามก็ถามมาเถอะทำเป็นอาอี๊อีกคนไปได้ อยากรู้แต่ไม่ยอมถาม" รินรดาบ่นเสียงดังพร้อมกับผลักเบาๆ ให้เลขาสาวเอาหน้าออกไป แล้วชี้ไปทางโซฟาสื่อว่าไปนั่งคุยกันตรงนั้น

"ให้หนูเดาไหมคะ" เลขาสาวทิ้งกายนั่งลงแต่ก็ยังไม่ล่ะสายตาจากใบหน้าของประธานสาว

"ลองดูก็ได้"

"น้ำว่าวเข้าตา"

รินรดาสะดุ้งโหยง ทำตาโตด้วยความตกตะลึงแล้วก็นิ่งค้างอยู่อย่างนั้นแต่ไม่ใช่แค่นางเท่านั้นเลขาสาวเองก็มีอาการตกใจไม่แพ้กันที่การเดาส่งเดชของนางดันถูกซะได้ ยกมือขึ้นทาบอกแล้วถามต่อ

"คุณพระ....ถูกเหรอพี่"

ประธานสาวไม่ตอบแต่หันหน้าไปทางอื่นอย่างคนมีพิรุธ

"ทำหน้าอย่างนี้ชัวร์ พี่นี่ที่สุดของหนูเลยไม่เสียแรงที่ยกให้เป็นไอดอล" พิมสุดาตีมือมาทางโซฟาด้านที่ว่างเหมือนเป็นการส่งสัญญานโดยกลายๆ ว่ามานั่นนี่เถอะคะ พร้อมส่งสายตาวิงวอน

"หึ!" เหมือนจะไม่ชอบแต่ประธานสาวก็ยอมทิ้งกายนั่งลงด้านข้างแต่โดยดีและในจังหวะเดียวกันเลขาหวานใจก็ทิ้งตัวลงนอนหนุนตักอันคุ้นเคย รินรดามองคนผมสั้นตากลมอย่างเอ็นดู

"จะให้พี่เล่าให้ฟังใช่มั้ย"

"ค่ะ" ตอบออกมาสั้นๆ แล้วควานมือไปหยิบขนมขบเคี้ยวมารอเตรียมทานไปด้วย

ประธานสาวเขกหัวเบาๆ ไปหนึ่งทีลักษณะเดียวกับที่อาอี๊ชอบทำกับนางเหมือนเป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ที่รู้กันว่า ฉันเอ็นดูเธอนะ

หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เหตุการณ์ในงานเปิดตัวสินค้าจนถึงการส่องไอจีที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

"โหพี่ หนึ่งวันพันเหตุการณ์ แล้วนมพี่มันไม่ระบมเลยเหรอ" พิมสุดายกมือขึ้นคลำหน้าอกของประธานสาวที่ห้อยย้อยอยู่ต่อหน้าเธอ

"ก็ประมาณนึงแหละแต่อายเรื่องตามากกว่า ฮ่าๆ "

"พี่ก็นร้า.....ให้เด็กมันเอาก็สิ้นเรื่องไปและไปแกล้งน้องเค้าอยู่ได้ หล่อๆแบบนั้นแถมยังมีห้องแบบนี้อีกระวังนะพี่ จะโดนคนฉกไปกิน"

พูดจบเลขาสาวก็ปล่อยมือจากอกรินรดาแล้วหยิบขนมเข้าปากตามเดิม

ประธานสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตัดสินใจเปิดรูปที่ผัดไทยโพสลงไอจีให้เลขาส่วนตัวดูเหมือนจะยืนยันว่าฉันไม่พลาดหรอก

พิมสุดาเลิกคิ้วขึ้นมามองดูภาพนั้นแล้วแกล้งยั่วต่อ

"แค่นี้ยังไม่ชัวร์หรอกพี่"

"ก็จริง" รินรดายอมรับถอนหายใจออกมาสีหน้าค่อนข้างมีกังวลแล้วพูดต่อ

"เด็กนี่มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังตลอด แม่ค้าข้าวเอย ส้มตำเอย และนังเด็กพาร์ทไทม์นั่นอีกอีคนนี้แหละสวยอย่างกับนางแบบ"

พิมสุดาที่นอนกินขนมหนุนตักประธานสาวถึงกับอมยิ้มทันที่

'ประธานสาวสุดมั่นเรารักเจ้าเด็กยามลึกลับนี่เข้าให้แล้วแต่ก็ไม่แปลก หล่อเข้มคมคาย ซื่อๆดูเชื่อถือได้และที่สำคัญคือแกล้งจน อารมณ์ประมาณจริงๆ แล้วผมเป็นโคตรเศรษฐีปลอมตัวมานะครับ' เลขาสาวหัวเราะคิกคักกับตัวเองคนเดียว

"ขำอะไรห๊ะ เราเห็นพี่กังวลแล้วมีความสุข" ด้วยความหมั่นไส้จึงแย่งขนมจากมือเลขาสาวมาทานเองหน้าตาเฉย แต่ก็ยังคงหยุดอาการขำคิกคักของนางไม่ได้

"พี่น่ะต้องขอบคุณหนูด้วยซ้ำ"

"เรื่องที่เราหัวเราะเยาะพี่นะหรอ"

"เปล่าค่ะ เรื่องเด็กพาร์ทไทม์ ผมม้าตากลมนมฟูนั่นต่างหาก"

"ทำไม ยังไง พี่ไม่เข้าใจ" รินรดาก้มหน้ามองสาวผมสั้นหน้าเรียวที่นอนหนุนตักนางอย่างคุ้นเคย ใบหน้านั้นมองกลับขึ้นมาพร้อมอมยิ้มที่ปนไปด้วยความน่าหมั่นไส้และเสน่หาในคราเดียวกัน

เลขาสาวนิ่งเงียบอย่างเล่นตัวจนประธานคนงามเริ่มหงุดหงิดจึงยอมพูดออกมา

"น้องเค้าเป็นเมียหนูเรียบร้อยแล้ว"

"ห๊า ! เมื่อไหร่"

"เมื่อคืนคงเป็นเวลาเดียวกับที่พี่ขย่มเด็กผัดไทยของพี่นั่นแหละ"

รินรดาอ้าปากค้างต่อเรื่องที่พึ่งได้ยินมาตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมายจนเธอเริ่มสับสนไปหมด

"เล่าให้พี่ฟัง....โดยละเอียดเอาแบบให้เห็นภาพเลยนะ" เป็นคำสั่งที่ผู้สั่งและผู้ถูกสั่งมีรอยยิ้มในลักษณะเดียวกัน

"พี่อ่ะทะลึ่ง" พิมสุดาหัวเราะคิกคักกับตัวเอง

"ระหว่างเราจะไม่มีความลับต่อกัน เคยตกลงกันไว้แล้วนี่"

"ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่เล่าซะหน่อย....." พิมสุดาส่งเสียงอ้อนพร้อมยกมือขึ้นคลำอกใหญ่ย้อยของประธานสาวอย่างเคยชินแล้วพูดต่อ

"พี่ต้องตอบแทนหนูเรื่องนี้ด้วยนร้า หนูเปลืองตัวมาก....." มือข้างนั้นขยำหน้าอกคู่นั้นหนักกว่าเดิม

"หึ ! เล่ามา" แทนคำตอบมือประธานสาวก็บีบคลึงอกขนาดกระเตาะของอดีตคู่ขาที่สถานะไม่ชัดเจน

"อืมห์.........พี่นี่มือหนักไม่เปลี่ยน"

"ตั้งใจฟังเรื่องของหนูให้ดีนะรับรองเด็ด" พิมสุดาในท่านอนแอ่นอกให้ประธานสาวบีบคลึงอย่างรู้งาน

เป็นช่วงเวลาใกล้เย็นที่วิวของแม่น้ำเจ้าพระยาเริ่มงดงามอีกครั้ง รินรดาหันมองผ่านกระจกที่เป็นเหมือนผนังของห้องนี้ ก็ฉุกคิดได้ว่าตอนนี้นางอยู่ในห้องของผัดไทย.....ผัดไทยซึ่งเป็นคนในใจของนาง

ขยับมือที่กำลังบีบคลำอกของเลขาสาวออก แต่ช้าไปพิมสุดาคว้าจับมือนั้นไว้ทันท่วงที

"พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดค่ะ"

"พี่กับผัดไทยยังไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ...พี่ต้องจำเรื่องนี้ไว้ให้ดี"

"แต่..."

"พี่ฟังเรื่องเล่าหนูก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ" เหมือนเป็นทีของเลขาสาวอาศัยจังหวะที่รินรดาสับสนจับมือนั้นมาขยำอกตัวเองตามเดิม

มือประธานคนงามเริ่มขยำอกขนาดกระเตาะอีกครั้งแล้วปรากฎรอยยิ้มน้อย ๆบนใบหน้างาม

"เรานี่ร้ายจริงๆ จะเอาคืนพี่ซินะ.....

งั้นเล่ามาเรื่องเสียวๆ ของเราน่ะ"

.

.

"พี่คงจำห้องหนูได้ใช่ไหมคะ"

"ใช่จำได้" รินรดานึกถึงคอนโดย่านใจกลางเมืองถึงจะไม่ใหญ่เท่าไหร่แต่ก็ราคาเอาเรื่อง หนึ่งห้องรับแขกกับห้องนอนที่ติดระเบียงแถมมีครัวด้วย

ห้องนอนสีชมพูเตียงขนาดกระทัดรัดพอนอนกันได้สองคนจากเตียงสามารถมองชมวิวเมืองได้เลยถึงจะไม่งามเท่าห้องของผัดไทยแต่ก็จัดได้ว่าหรูพอควร แต่ที่เหมือนจะเด็ดที่สุดก็คงเป็นเตียงที่นุ่มนิ่มแบบพิเศษและโครงเตียงเป็นระแนงเหล็กที่เหมาะกับมัดขึงส่วนต่างได้ดี จะเรียกว่าเป็นห้องเชือดเลยก็ได้ แม้แต่ประธานสาวเองยังเคยสลบคาเตียงนี้มาแล้ว

"หนูจับเด็กนั่นเอ่อ...น้องกิ่งค่ะชื่อเล่นนาง

หนูใช้เข่าสองข้างกดบนน่องน้องเค้าไว้แล้วมองสำรวจทุกอย่าง ใบหน้าเรียวตากลม ผมหน้าม้าดำสลวย ร่างเพียวข่อนข้างสูงที่สำคัญนมคู่นั้นนี่กลมบ๊องเลย

น้องเค้ามองหน้าหนูสีหน้านี้

"พี่จะทำหนูจริงๆ เหรอคะ"

พอถามแบบนี้ก็ แควก.. สองมือหนูกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวเข้ารูปของนางขาดออกจากกันทันทีกระดุ้มสี่เม็ดกระจายไปคนละทาง

ยกทรงลายลูกไม้สีชมพู ร่องนมเบียดชิดกันหน้าอกนางสวยจริงๆ ก็ยังเด็กนี่เนอะพี่มันเลยดูตึงไปหมด

เด็กนั่นพยายามจะเอามือปิดกุมสองเต้า

"อย่า !! " หนูสั่งเสียงดังแล้วง้างมือขึ้นทำท่าจะตี

"พี่....." เด็กนั่นร้องเสียงสั่นเลย

"ถอด" หนูฟาดหลังมือลงบนแขนข้างที่ยกปิดนมไปทีพี่ ได้ผลนางค่อยๆ ปลดตะขอยกทรงออก ตอนนี้นางก็เหลือแค่กระโปรงสีดำรัดติ้วที่ปกปิดกาย

"ให้ทายพี่หัวนมนางสีอะไร"

"แดง" รินรดาตอบอย่างมั่นใจ

ผิดพี่สีชมพู อกนี้กลมเบียดกันเชียวหัวนมเล็กแต่ก็ตั้งเด่

"แล้วให้ทายหนูทำอะไรต่อพี่" พิมสุดาเล่าด้วยสีหน้าร้ายกาจแหงนมองอกใหญ่ย้อยของประธานสาวพร้อมบีบคลึงอย่างมันมือระหว่างรอคำตอบ

"กัด" รินรดาที่รู้พฤติกรรมนางดีตอบพร้อมขยำอกคู่ขาอย่างแรงเป็นการตอบโต้

"ใช่พี่หนูใช้ฟันขบหัวนมสีชมพูของเด็กนั่นเบาๆ แล้วดึงจนเด็กกิ่งนั่นต้องแอ่นอกยกตาม แล้วใช้สองมือกดแขนนางไว้ด้วย จะเรียกว่าขึงพืดก็ได้

เด็กนั่นนะ ร้อง โอย......แล้วซี๊ดปากตัวนี้สั่นแถม...

น้ำตาคลอเลยพี่"

รินรดามองสีหน้าที่ยิ้มแย้มของเลขาสาว ตากลมบ้องแบ๊วคู่นั้นซ่อนความร้ายกาจอย่างคาดไม่ถึง ลีลาจัดจ้านอารมณ์รุนแรง แต่ที่ประธานสาวสงสัยที่สุดคือเด็กนั่นไปอยู่บนเตียงนั้นได้ไง

"เราหลอกเด็กนั่นไปห้องเหรอ ?"

"เปล่าพี่เราดิวกัน เด็กนั่นสมยอมพี่ ! เห็นหนูเป็นคนยังไงเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลังว่ามาลงเอยกันที่เตียงได้ไง แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้นางติดใจหนูแล้ว"

รินรดาเลิกคิ้วก้มมองคู่ขาสุดเล่าร้อนพร้อมสอดมือเข้าภายในเสื้อลายดอกแล้วแหวกผ่านยกทรงออกแรงใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้บี้หัวอกขนาดกระเตาะของเลขาสาว

"แล้วเราล่ะ ติดใจพี่หรือเปล่า"