"พิม ? ทำไมเป็นพิม" ตามติดมากับคำถามก็คืออาการปากคว่ำของประธานสาวคนงาม แต่ดูเหมือนคนซื่อบื้อจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์กลับยืนลอยหน้าลอยตาตอบ
"ครับ พี่พิมสอนผมเอง"
"สอนยังไงไหนเล่ามาซิ" น้ำเสียงข้นขึ้นแสดงความไม่ปกติของอารามณ์ออกมาชัดทั้งท่าทางที่นั่งกอดอกปากคว่ำขมวดคิ้วมอง เพียงแต่คนซื่อบื้อก็ยังเป็นคนซื่อบื้อเช่นเคย
"พี่เค้าสอนว่า ผู้หญิงแบบพี่ห้ามปราณีเด็ดขาดเวลาเอาต้องเอาหนัก" พร้อมทำท่าโยกเอวด้วยความรุนแรงพร้อมเสียง อึ้ย อึ้ย ประกอบคำพูดตนและอธิบายต่อ
"แต่ที่สำคัญเลยน้องต้องอึดเพราะพี่รินร้ายกาจมาก เพราะฉนั้นก่อนทำกันให้ไปเอาออกน้ำนึงก่อนรับรอง....พี่รินดิ้นแน่ นี่แหละครับพี่พิมสอนผมมาแบบนี้"
"เหรอแล้วได้สอนกันบนเตียงด้วยเปล่า"
"ปกติเรื่องแบบนี้ต้องสอนกันบนเตียงนะ"
แสงสีเหลืองอ่อนของพระอาทิตย์ยามลับขอบฟ้าเมื่อรวมกับสายลมบางๆ ที่หอบเอากลิ่นไอของแม่น้ำที่ไหลรินอย่างไม่มีวันจะหยุดนิ
