"มึงเป็นใคร"
นี่น่าจะเป็นประโยคทักทายว่าที่แม่ผัวที่เร้าใจที่สุดในโลกแล้ว ถ้ามีการจัดอันดับว่าที่ลูกสะใภ้ใจทรามประธานสาวคงติดหนึ่งในสิบอย่างแน่นอน
แม่กระทั่งตอนนี่ว่าที่...แม่สามีก็ยังคงไม่มองมาทางนาง ใบหน้านั้นเชิดหยิ่งอย่างไว้ตัว
.
.
เว้นระยะไปชั่วครู่ใบหน้ารูปใข่นั้นก็แสยะยิ้มมุมปากพร้อมมองมาทางหางตา
"รายวันหรือรายเดือนล่ะเรา"
'ดอกแรกมาแล้ว' รินรดาคิดในใจขยับปากจะตอบโต้ แต่ว่าที่แม่ผัวกลับไม่เปิดโอกาศให้แม้แต่น้อยเดินนวยนาดผ่านไปยังโซฟาอย่างไม่สนใจรอฟังคำตอบ
ประธานสาวได้แต่เดินตามอย่างนอบน้อมสองมือประสานกลางลำตัวซึ่งปกติจะมีแต่คนอื่นที่ทำท่านี้ใส่เธอ
'เหนือกว่าประธานบริษัทก็แม่ผัวของประธานบริษัทนี่แหละ'
"มีลูกกี่คนแล้วล่ะเราน่ะ" ตาคมคู่นั้นมองมาที่อกใหญ่ย้อยของรินรดา พร้อมกับนั่งไขว่ห้างลงบนโซฟาสีอ่อนตัวเล็กที่อยู่ตรงข้ามโซฟายาว แล้วเอี้ยวตัวหันไปมองชมวิวแม่น้ำเจ้าพระยายามเย็น
