ประธานสาวลมหวน ยั่วรักพักดวงใจ

บทที่3ผูกปิ่นโต

ประธานคนสวยนั่งเคาะนิ้วกับขอบเก้าอี้ พลางชมวิวมุมสูงของกรุงเทพจากห้องทำงานพร้อมกับปล่อยใจให้ล่องลอยไป

"เฮ้อ.........."

ขมวดคิ้วระบายลมหายใจออกมาอย่างคนใช้ความคิด นึกถึงเหตุการณ์ในคืนเค้าท์ดาว

"พี่ไหวไหมครับ"

หนุ่มซื่อใช้มือประคองประธานสาวที่กำลังเดินกลับป้อมยามอย่างกะโผลกกะเผลก ตั้งแต่เสร็จกิจนางยังไม่ยอมมองหน้าเค้าอีกเลย นั่นทำให้รปภหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยดีนัก

"น้องโกรธอะไรพี่หรือเปล่า"

ประธานสาวถามโดยหันไปมองทางอื่น

"เปล่านิครับ ผมไม่ได้โกรธครับ"

คนหน้าคมเลิกคิ้วอย่างสงสัยพยายามมองหน้าคู่กรณีแต่นางก็ยังคงไม่ยอมหันหน้ามา

"แล้วทำไมทำกับพี่รุนแรงจังคะ"

"เอ่อ...ผม ผมขอโทษครับ ผมคิดไปเองว่าพี่จะชอบแบบนี้"

ประธานสาวปัดมือผัดไทยออกพร้อมกับเดินเองนั่นยิ่งทำให้เขาหน้าเจื่อนลงกว่าเดิม ใบหน้านางมองไปทางอื่นพร้อมกับกลั้นยิ้ม มารยาของรินรดาเหมือนจะได้ผลยิ่งหนุ่มน้อยรู้สึกผิดมากเท่าไหร่ใจนางกลับยิ่งสุขล้น

'ทำไมฉันจะไม่ชอบละนี่เป็นคืนเค้าท์ดาวที่สุดเหวี่ยงที่สุดเลยก็ว่าได้'

รินรดาคิดอยู่ในใจพลางก็นึกเสียดายที่จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่นางก็ยังคงสำออยก้าวเดินอย่างกะโผลกกะเผลกต่อไป ที่จริงไม่ได้เจ็บอะไรนักหรอกเพียงแต่มันรู้สึกขัดๆ ที่น้องสาวเหมือนมันยังไม่เข้าที่หลังจากโดนกระบองยามขนาดมหึมากระทุ้งอย่างไม่ปราณี

ทันทีที่ถึงป้อมยามก็แจ้งข่าวร้ายกับรปภหนุ่ม

"เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะคะ"

นางพูดพร้อมกับสวมกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ไปด้วยเหมือนเป็นการอวดให้หนุ่มคนซื่อเห็นน้องสาวอย่างเต็มตาเป็นครั้งสุดท้าย ทุกอย่างถูกทำขึ้นอย่างยั่วยวน

"เราไม่ต้องคิดมากไปหรอก เรื่องแบบนี้สำหรับพี่มันก็เป็นแค่เรื่องสนุกเท่านั้นเอง"

สายตาประธานสาวจับจ้องรปภหนุ่มที่อ้าปากหว๋อ ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะเป็นเพราะที่เห็นเธอสวมกางเกงในต่อหน้าต่อตาหรือเป็นเพราะประโยคบอกลากันแน่ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรหนุ่มหล่อคมคายก็ตอบกลับมาเพียง

"ครับ"

จากนั้นก็หยิบหนังสือขึ้นมาทำท่าจะอ่านต่อ ไม่มีสีหน้าอาลัยอาวรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น

อะไรวะไอ้เด็กนี่ทำท่าเสียดายสักนิดก็ไม่มีถ้าเป็นคนอื่นนะต้องมีอ้อนวอนต่อรองขอเอากันอีกบ้างแต่นี่อะไร

ไม่เสียดายบ้างเลยเหรอ ?

ตอนแรกตั้งใจว่าจะกลับเลยแต่พอเจอท่าทางเฉยชาแบบนี้ อารมณ์โมโหอย่างจะเอาชนะก็กลับมาทันที

"พี่ขอนั่งด้วยนะคะคืนนี้พี่ไม่มีที่ไป"

ประธานสาวนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวข้างๆ ตามเดิมพร้อมกับซบไหล่อันแสนอบอุ่นนั้น

ในใจว้าวุ่นไปต่างๆ นาๆ อยากจะเอาชนะ อยากเห็นรปภหนุ่มอาลัยอาวรณ์ หรือเสียใจ เสียดายบ้างก็ยังดี

"พี่จะหลับก็ได้นะครับ เดี๋ยวใกล้เช้าผมปลุกให้เอง"

รปภหนุ่มพูดโดยไม่หันมามองพร้อมกับผลิกหนังสืออ่านหน้าต่อไป

"พี่คงเหนื่อยมาเยอะ พักตรงนี้แหละครับสบายใจได้"

คำพูดนี้ของหนุ่มคนซื่อมันแปล็บเข้าไปถึงหัวใจประธานสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว ถึงกับต้องเหลือบตามองหนุ่มหน้าคมจากทางด้านข้างด้วยสายตาที่เป็นประกายพร้อมกับซบไหล่ลงตามเดิม

ก็จริงที่ผ่านมาฉันเหนื่อยจริงๆ ผัดไทยพี่ขอนอนตรงนี้ก่อนนะ......ราตรีสวัสดีค่ะ

สายลมอ่อนที่พัดเอากลิ่นหอมของดอกไม้บางชนิดปะปนมาด้วยบวกกับความเงียบสงบในค่ำคืนที่แสนพิเศษ บรรยากาศในคืนข้ามปีครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา อากาศที่ค่อนข้างเย็นแต่กลับรู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

ชั่วเวลาไม่นานรินรดาก็หลับไป.....

"เสียดาย..."

ประธานสาวรำพึงออกมาพร้อมกับเคาะนิ้วไปด้วย

"เสียดายอะไรเหรอคะ"

ผมสั้นทัดหู ใบหน้าเรียวเล็ก ขนตางอน ดวงตาสดใสร่าเริง พิมสุดานั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟารับแขกในห้องทำงานของประธานสาวพร้อมกับเอกสารปึกใหญ่

"เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"

รินรดามองลอดแว่นที่เธอมักจะสวมใส่เสมอในตอนทำงาน และจากสายตานั้น เลขาคนสวยรู้ทันทีว่างานงอกแน่ๆ

"หนูเข้ามาตอนที่พี่นั่งเหม่อนั่นแหละค่ะ ว่าแต่พี่มีอะไรที่เสียดายหรือคะ"

พิมสุดาในสูทสีเทากระโปรงสั้นนั่งไขว่ห้างแต่บิดตัวอวดให้เห็นน่องที่ขาวเนียนมากกว่าเดิม

"ไม่ได้ผลหรอกพิมสุดา เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

"พี่ อ่า.......หนูทำไรผิดคะ พี่ถึงมองหนูแบบนั้น"

เมื่ออ่อยไม่ได้ผลจึงเปลี่ยนเป็นอ้อนแทน

"เธอนัดอะไรให้ฉันวะ" ประธานสาวพูดพร้อมใช้มือทุบโต๊ะดัง ปั้ง !!!

เลขาคนสวยถึงกับสะดุ้งทันที กลับมานั่งตัวตรงเลิกไขว่ห้าง

'งานเข้าแล้วกู'

พิมสุดารำพึงในใจ

"คือ...เอ่อ...มันเกิดอะไรหรอคะพี่ นายลูกครึ่งนั่นทำร้ายพี่เหรอคะ"

"หึ !" ประธานสาวขมวดคิ้วทำปากคว่ำกอดอกนั่งไขว่ห้างเอนตัวพิงพนักเก้าอี้มองพิมสุดาอย่างไม่พอใจ แล้วพูดต่อ

"ทำไมคืนนั้นไม่รับโทรศัพท์ ทำไรอยู่"

"คือ คือ....หนูอยู่กับ...กับ...นั่นแหละ"

"เอากันอยู่ ?"

ประธานสาวเลิกคิ้วอย่างตั้งคำถาม

"โธ่พี่ แต่ก็ใช่ค่ะเราเอากันอยู่เลยปิดเครื่อง"

พิมสุดามีสีหน้าอึกอักเธอไม่เข้าใจว่าทำอะไรผิดกันแน่ แต่ก็ไม่กล้าสบตาประธานสาว

"ก็เลยทิ้งพี่ไว้กับคนแบบนั้นคนเดียว"

"โห..พี่ คืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะพี่ เล่าให้หนูฟังเถอะ"

ประธานสาวเห็นสีหน้าตื่นตกใจของอดีตคู่ขาถึงกับต้องกลั้นยิ้มเอาไว้ แต่ก็ยังตีสีหน้าดุอยู่

"มานวดพี่เลยเดี๋ยวเล่าให้ฟัง"

รินรดาถอดเสื้อคลุมออกเหลือเพียงเสื้อแขนกุดคอกว้างสีครีมอ่อนเผยให้เห็นเนินอกอมชมพูอย่างล่อตาเลขาสาว มือเรียวคู่นั้นบีบนวดหัวไหล่จากด้านหลัง จากนั้นเลื่อนต่ำลงมาลูบคลำเนินอกอวบอิ่มอย่างเคยมือ

ประธานสาวแหงนหน้ามองอดีตคู่ขาที่ยืนอยู่ด้านหลังใบหน้านั้นโน้มต่ำลงมาจนเกือบแนบชิดกัน

"พี่เล่าให้หนูฟังได้ยังคะ" น้ำเสียงนั้นอ่อนหวานอย่างเอาใจ พร้อมกับมือที่บีบคลำอกอย่างบดคลึง

อืมห์............

"ฉันเสียดายเธอจริงๆ พิมสุดา"

"ก็พี่ไม่จริงจังกับหนูเอง"

"หึ ! ฉันจะเล่าให้ฟังแต่เธอต้องชดใช้เรื่องนี้ให้ด้วยนะ " สายตาประธานสาวบ่งบอกชัดว่านางต้องการอะไร

"พี่ อ่า....แต่หนูกำลังจะมีแฟนแล้วนะ"

"แต่ แต่ ก็ได้ค่ะ"

.

.

.

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่ก็เลยรับหน้าที่ให้คำปรึกษา ก็ดีแล้วนี่พี่จะโกรธหนูทำไม"

ร่างเปลือยช่วงบนของเลขาสาวนอนหันหลังอยู่บนไหล่ของประธานคนงาม ซึ่งทั้งคู่นอนกอดก่ายกันอยู่บนโซฟารับแขก

มือเรียวของรินรดาบีบคลำอกขนาดเหมาะมือจากด้านหลัง

ค่อยๆ นวดตั้งแต่ฐาน พอขึ้นมาถึงปลายยอดก็เปลี่ยนเป็นนิ้วชี้กับนิ้วโป้งบีบและบี้ที่หัวนมอย่างหนักมือแล้วดึง

ออย..................อ่าห์..

ซี๊ดดดดดดด

พี่ อา.......... หนูเจ็บ

พิมสุดาเริ่มชดใช้ค่าเสียหายให้ท่านประธานพร้อมกับบิดตัวครวญคราง แต่ก็ยังอดที่จะอยากรู้ไม่ได้

"แล้วหลังจากนั้นล่ะคะพี่"

"เธอลองทายดูซิ"

"พี่ก็กลับบ้านพร้อมกับอารมณ์ค้างแล้วก็มาระบายเอากับหนูใช่มั้ยละ.." พินสุดาดันแผ่นหลังของเธอเบียดกับหน้าอกของประธานสาวที่เปลือยเปล่าอยู่เหมือนกัน หัวอกสีแดงเรื่อบดสีไปมากับแผ่นหลังขาวเนียนของเลขาคนสวยจนแข็งเป็นไตอย่างมีอารมณ์

"เปล่า !!ไม่ใช่"

ทันทีที่ตอบผิดมือประธานสาวก็ขยำขยี้นมเลขาสาวหนักกว่าเดิม

ซี้ดดดดด

โอยยยยย.......... แต่ก็ยังห้ามความอยากรู้ของนางไม่ได้

"งั้นพี่ไปไหน"

" พ่อหนุ่ม 60 นั่นแหละ ตอนแรกพี่จะไปแกล้งเล่นๆ แต่ที่ไหนได้......."

.

.

.

"ที่ไหนได้อะไรคะพี่ ต่อซิ" เลขาสาวรู้สึกขัดใจจนเอี้ยวมือไปฟาดสะโพกของประธานคนสวยอย่างเคยมือ

"ก็เอากันนั่นแหละ แต่หนนี้พี่ถึงกับวูบเลย แบบมันหนักหน่วงจริงๆ ตอนนั้นนึกว่าใจจะขาดแล้ว"

"แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหนคะพี่"

"ไม่มี"

"อ้าว แล้วพี่มาลงกับหนูทำไม"

"ฮะ ๆ ๆ พี่ก็แค่หลอกเอาเราแค่นั้นแหละ"

"เรารู้ไหมพี่นะรักเรามากน้า...."

มือประธานสาวบีบหน้าอกของพิมสุดาอย่างเน้นย้ำเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่นางพูดเป็นเรื่องจริง จนเลขาคนสวยถึงกับต้องครางเบาๆ

อืมห์............

"แต่ก็ไม่มากพอที่จะคบกันอย่างเปิดเผยใช่ไหม ระหว่างหนูกับพี่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะพี่.........พี่ควรมีใครสักคนได้แล้วเชื่อหนู"

"พี่ก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เราว่าพี่ลองผูกปิ่นโตกับใครสักคนดีไหม" มือของประธานสาวบีบเคล้นอกคู่นั้นหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม

"ก็ดีนะพี่ ว่าแต่จะเป็นใครดีล่ะ" พิมสุดาพูดพร้อมกับเม้มปากไปด้วยความเสียวซ่าน ตอนนี้หัวนมนางชี้แข็งเป็นไตอย่างสู้มือ

ประธานสาวจูบลงที่หลังคอพิมสุดาอย่างแผ่วเบานางถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว

"เรื่องนั้นช่างมันก่อนพี่" เลขาสาวพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ารินรดาจนหน้าอกของทั้งคู่แนบชิดสนิทกัน หัวอกสีชมพูกับหัวสีออกแดงเบียดสีถูกันอย่างไม่ยอมความ

"มาทำเรื่องของเราก่อนพี่....

หนูไม่ไหวล่ะ

อ่ า ห์..............."

'เด็กโง่.........ถ้าฉันไม่ปล่อย...เธอก็ไปไหนไม่ได้หรอกพิมสุดา'

.

.

'เราก็ด้วยพ่อคนซื่อ........'