Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berberiken, İstanbul’da bir yaz mevsimi ekmek almaya giden bir liseli kız varmış… Ay’a giden bisikletini sürerken, alaimisemadan kaymış da, bir şövalyenin kollarına düşmüş. Düşmüş sanki yaşadıkları. Bir düş kadar kısa sürmüş. Bir sabah uyanmış ve artık yirmi bir yaşında, genç bir kadın olmuş…
Bugün yirmi birinci doğum günüm. Ben iki yıldan fazladır Erdem’imden uzağım. Sorsanız bana ‘Hayatında en son ne zaman güzel bir doğum günü kutladın Gülşah?’ diye; Erdem’in beni kaçırdığı Kapadokya’daki doğum günümü söylerdim. Sonu her ne kadar tatsız bitse de, çok güzel başlamıştı. Erdem’in bebeği gibi hissetmiştim kendimi. Bir gün olsun, her şey hayallerimdeki gibiydi. Hayatımdaki son güzel doğum günümdü… Ben bir daha ne doğum g
