Havlimanına geldiğimizde Saliha teyze ve Yasemin lavaboya koştular. Özer amca ve Cenk abi arabaları park etmeye çalışıyordu, biz girişte inmiştik. Erdem’le baş başa kalmak beni geriyordu. Onu görmezden gelmeye çalıştım. Gözlerimi etrafta gezdiriyordum. Erdem elimi birden bire tutunca irkildim ve başımı ona anlamsız gözlerle çevirdim.
“Gülşah, gittiğim için özür dilerim.”
Dudaklarımdan ‘Hah!’ diye bir nida firar ederken, gözlerimin dolmasına engel olamadım.
“Benden neden özür diliyorsun ki Erdem abi? Hem sen git veya kal… Bana ne?”
“Arabada söylediklerini ve yılbaşı gecesi söylediklerini, yaşadıklarımızı düşünüyorum Gülşah. Sadece şunu bilmeni istiyorum; gerçekten gitmem gerek. En kısa zamanda dönmek için elimden geleni yapacağım. Şimdiden başka iş aramaya başladım bile.”
“Bundan bana
