Erdem kalbimi her ne kadar dengesizlikleriyle kırdıysa da, çok sevdiğim huyları vardı. Mesela çok zarif ve ince düşünceli biriydi. Eğlenceli bir tarafı vardı. İnce düşünceliydi ve bunu çevresindeki insanlara yansıtıyordu. Verdiği sözleri tutardı. Yani bir insan nasıl hem Erdem kadar yanar döner hem de güvenilir olabilirdi ki? Onun bu kendine özgü halleri mi beni bu kadar önüne katıyordu acaba?
Biz Kapadokya mevzuunu konuşunca ertesi gün ailemden izin istedi. Yani öyle ‘Biz gidiyoruz…’ diyerek gidemezdik. Yasemin’i de bahane ederek haftasonu beni götürmek için izin istedi.
‘’Erdem oğlum. Eksik olma kızımı kardeşin gibi görüyorsun, düşünüyorsun. Ama olmaz. Ben kızımı bir başına gödermem o kadar uzağa.’’
Babam da kendince haklıydı tabii… Zaten Erdem’den de medet ummam çok saçmaydı tabii. Y
