Hani derler ya insanın adı çıkacağına canı çıksın diye… Hah, işte benimki de o misal. Benim adımı deliye çıkarmışlardı ama mahalleye taşındığı gibi efendi bilinen Erdem deliydi asıl. Hem de zır deli, öyle böyle değildi.
Doğum günümden sonra okula, dershaneye kendi başıma gidip gelmeye, Yasemin’in yanına da Erdem evde yokken gitmeye başlamıştım. Bana derslerime odaklanmam için, zorla kapattırdığı, o zamanların en yaygın sosyal medya hesabı f*******:’umu açıp, onu engelleyerek hesabımı tekrar kapattım. On sekizime girdiğim gibi gözüm açıldı galiba. Ya da Kapadokya gezisinden dolayı hava değişiminden de olabilirdi… Şaraptaki üzüm kan yapmış, beynimi de çalıştırmış olabilirdi. Yani neyse ne işte… Bir şekilde Erdem’e olan zaafımın beni bir kuklaya çevirmesinden kurtulmuştum. f*******:’u açıp,
