Kafam dağılsın diye Saygın’ı beklemeden mutfağa girdim. Salatayı hazırlayıp sosunu karıştırmadan kenara bıraktım. Dolapta duran unu görünce büyük tavaya alıp helva kavurmaya başladım. Ölen hayallerimin arkasından yerdim.
Unu karıştırırken gözümden yine yaşlar akmaya başlamıştı. Ben Tamer gibi birine nasıl inanmıştım? ‘’Ağlamak yok Aden topla kendini.’’ diyerek banyoya geçip hızlıca yüzümü yıkayıp geri döndüm.
Helvayı yapmayı bitirdiğimde kapı yumruklanmaya başlanmıştı ama yumrukların minik bir ele ait olduğunu biliyordum. Kapıyı açtığımda dizlerimin üzerine çökerek, ‘’Hoş geldin!’’ deyince doğrudan boynuma sarıldı.
Sarılmayı bıraktığında elindeki sarı renkli yaprağı uzattı. ‘’Sana hediye getirdim.’’
Yaprağı aldığımda yanağından öptüm. ‘’Hayatımda aldığım en güzel hediye çok beğendi
