Bugün modaevinde büyük bir koşturmaca vardı. Serra Hanım çalışanlara emirler yağdırıp giyim torbalarına konulmuş elbiseleri götürecek araca taşıtıyordu.
Cesaretini toplayan Arif oldu. “Serra Hanım!” diyerek yanına yaklaştı. “Defileyi izlemeye bizlerde…”
Serra cadısı anında sözünü kesmişti. “Hayır görev vermediğim hiç kimseyi orada görmeyeceğim.” Arkasını dönüp elbiselerin taşındığı araca ilerledi.
Hepimiz hayalkırıklığıyla yerimize oturmuştuk. Yüzlerimiz asıktı. Kendi işlerimize odaklanmakta zorlanıyorduk. Geçen defaki defilede orada olup çalışmak çok güzeldi ama o zaman görev vermediklerinin de izlemek için gelmesine izin vermişti.
Serra Hanım ve görevli olan arkadaşlarımız gittiğinde elimdeki elbiseyi dikiş makinasının üzerine bırakıp arkama yaslandım. ‘’Bu haksızlık.’’ dediğimde g
